Η Κύπρος, λοιπόν, με το βροντερό της ΟΧΙ, στο προχτεσινό δημοψήφισμα, έστειλε, προς όλους τους λαούς της Γης, το καθαρό και ελπιδοφόρο μήνυμά της: Η διεθνής συμμορία των δολοφόνων δεν είναι τόσο ισχυρή, όσο φαντάζει στα μάτια κάποιων «ψοφοδεών και τρεμοπόδαρων ευνούχων». Ολη αυτή η πρωτοφανής σε θράσος και κυνικότητα εκστρατεία των «ταγών» της νέας τάξης, δεν μπόρεσε να πείσει το λαό της Κύπρου να πει το πολυπόθητο «ΝΑΙ». Τα φοβερά σαγόνια του ιμπεριαλιστικού καρχαρία αποδείχτηκαν όχι τόσο δυνατά όσο χρειαζόταν για να σπάσουν το «σκληρό καρύδι» που λέγεται Κύπρος, και να το καταβροχθίσουν. Ο κυπριακός λαός, αυτός ο απροσκύνητος «φωτεινός» του Βαλαωρίτη, δε δίστασε να πιάσει με το δυνατό του χέρι και να σφεντονίσει την πέτρα του στα κεφάλια των σκυλιών του αφέντη, που μπήκαν στο χωράφι του και τσαλαπατούσαν το φύτρο του σταριού του.

Παλικαρίσιο, πράγματι, οργισμένο και στεντόρειο ήταν το ΟΧΙ των Κυπρίων, στο κάλεσμα των επίδοξων κοσμοκρατόρων να προσκυνήσουν την αμερικανονατοϊκή συμμορία. Αποφασιστικό και ηρωικό, όπως ταιριάζει σε ελεύθερους και αγέρωχους ανθρώπους, που δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν στον τράχηλό τους το ζυγό του τυράννου. Ηταν σαν το ΟΧΙ εκείνο που είπαμε, οι Ελληνες, (πριν από 64 χρόνια), στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Οι Κύπριοι αγωνιστές αγνόησαν και έφτυσαν κατάμουτρα τους αυτόκλητους «προστάτες», που προσφέρθηκαν, λέει, να... εγγυηθούν την ελευθερία και την ασφάλειά τους. Δεν εμπιστεύτηκαν τις τύχες της πατρίδας τους στα αιματοβαμμένα χέρια του κυρίου Πάουελ ή της αποκρουστικής κυρίας Κοντολίζας Ράις. Δεν υπέκυψαν στις απειλές και τα ψευτοδιλήμματα του ανεκδιήγητου Σολάνα, ότι «το τρένο έρχεται, και αν δεν επιβιβαστείτε τώρα, μπορεί να μην ξανάρθει»...

Λυσσάνε κι αφρίζουν απ' το κακό τους οι διεθνείς τρομοκράτες, που με όλη τη φοβερή δύναμη πυρός που διαθέτουν, δεν καταφέρνουν να τρομοκρατήσουν την ανθρωπότητα. Παρ' όλα αυτά, δεν παραιτούνται απ' την προσπάθειά τους. Θέλουν τους λαούς της Γης, άβουλα ανδράποδα, χωρίς ανθρώπινη υπόσταση, χωρίς αξιοπρέπεια και χωρίς πατρίδα και ιστορία. Βλέπουν την Κύπρο σαν ένα ωραίο, αβύθιστο αεροπλανοφόρο, κατάλληλο για την εγκατάσταση του φονικού οπλοστασίου τους, προγεφύρωμα και ορμητήριο για την καταστροφή ολόκληρων χωρών και για τη λεηλασία του παγκόσμιου πλούτου.

Θα το πούμε για άλλη μια φορά, όσο κι αν γινόμαστε μονότονοι και βαρετοί, για κάποιους «προσγειωμένους», εραστές του «εφικτού» και της «συναίνεσης». Τα άψυχα «σιδερικά» και η ωμή βία των επίδοξων κοσμοκρατόρων δε θα μπορέσουν να κάμψουν τη δύναμη και τη θέληση των ανθρώπων να ζήσουν ελεύθεροι. Το απέδειξαν πολλές φορές οι λαοί, το αποδείχνουν και σήμερα, κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Το δείχνει ο δεκάχρονος Παλαιστίνιος, που πολεμάει τα τανκ του Ισραηλινού δικτάτορα, με τις πέτρες και με τη σφεντόνα του. Το επιβεβαιώνει ο Ιρακινός μαχητής, που με όπλο την καρδιά του και θυσιάζοντας την ίδια τη ζωή του, γίνεται καμικάζι και παίρνει μαζί του στον «άλλο κόσμο» κατά δεκάδες τους «Ράμπο» που του έστειλαν οι αυτόκλητοι «προστάτες» του, για να τον «ελευθερώσουν».