Σε καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα δουλεύουν χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι στα νησιά και ιδιαίτερα οι αλλοδαποί, αφού ακόμα και αυτές οι άθλιες και ανεπαρκείς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας έχουν σχεδόν αντικατασταθεί από ατομικές συμφωνίες του εργαζόμενου με τον εργοδότη.

Εφτά μέρες τη βδομάδα με 20-25 ευρώ τη μέρα, χωρίς σταθερό ωράριο και πληρωμή των υπερωριών, καταβολή ελάχιστων ενσήμων, όπου βασιλεύει η εργοδοτική τρομοκρατία και η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης είναι οι «πέτρες» που συνθέτουν το «μωσαϊκό» των ξενοδοχείων στη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Η επιτόπια παρουσία του «Ρ» σε μια σειρά ξενοδοχεία («ΓΟΥΑΪΤ ΡΟΚΣ», «ΙΡΙΝΑ», «ΠΡΙΝΣΕΣ», «ΛΑΣΣΗ» κ.ά.) στην Κεφαλονιά και η συζήτηση με ξενοδοχοϋπαλλήλους αποκαλύπτει πως η κυβέρνηση της ΝΔ και νωρίτερα του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τους ξενοδόχους έχουν μετατρέψει σε ναό της εργασιακής αυθαιρεσίας τις ξενοδοχειακές μονάδες, όχι μόνο του νησιού, αλλά και ολόκληρης της χώρας.

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, στην προσπάθειά μας να συζητήσουμε μαζί τους στο χώρο εργασίας τους, ήθελαν να μιλήσουν... αλλά δεν μπορούσαν, είτε γιατί καραδοκούσε ο διευθυντής, είτε γιατί ο χρόνος ήταν περιορισμένος, αφού η εντατικοποίηση της δουλιάς δεν επέτρεπε τέτοιες... πολυτέλειες.

«Παιδιά, μας συγχωρείτε, αλλά δεν προλαβαίνουμε. Τρέχουμε σαν τον... Βέγγο», ήταν η πρώτη φράση που μας είπε μια εργαζόμενη στο ξενοδοχείο «ΓΟΥΑΪΤ ΡΟΚΣ», όταν θελήσαμε να τη ρωτήσουμε για τις συνθήκες εργασίας στις οποίες δουλεύει. «Για την ώρα, πρέπει να ετοιμάσω 14 "μπαγκαλόους" και να επιμεληθώ και τον κήπο», μας είπε βιαστικά και απομακρύνθηκε προς τα δωμάτια.

«Πριν από πέντε κι έξι χρόνια - μας είπε μια καμαριέρα - καθαρίζαμε 13-16 δωμάτια με μισθό περίπου 250.000 δραχμές (750 ευρώ), ενώ σήμερα τα δωμάτια που καθαρίζουμε έχουν φτάσει τα 20-22 και ο μισθός δεν ξεπερνά τα 630 ευρώ».

Στην κουζίνα και στα πλυντήρια η κατάσταση είναι αφόρητη. Οι συνθήκες εργασίας μέσα σε ατμόσφαιρα ανυπόφορα ζεστή είναι σκέτος βραχνάς για τους εργαζόμενους. Και από μισθούς, η απόλυτη κλοπή. «Είμαι 14 χρόνια στην κουζίνα - μας λέει μια μαγείρισσα - δουλεύω κάθε μέρα χωρίς κανένα ρεπό και ξεπερνάω με το ζόρι τα 700 ευρώ. Σκεφτείτε οι νεότεροι συνάδελφοί μου σε τι συνθήκες δουλεύουν».

Πέρα από την άκρατη εντατικοποίηση της δουλιάς, το γεγονός ότι λίγοι εργαζόμενοι δέχτηκαν να μιλήσουν, και μάλιστα με την προϋπόθεση ότι θα κρατηθεί η ανωνυμία τους, δείχνει, αν μη τι άλλο, το μέγεθος της τρομοκρατίας που επικρατεί στα ξενοδοχεία.

«Δε σας επιτρέπω. Οι υπάλληλοι είναι δικοί μου(;;;!!!). Εγώ τους πληρώνω. Μόλις σχολάσουν μπορείτε έξω από εδώ να συζητήσετε μαζί τους». Αυτά κι άλλα... χριστιανικά (είχε την εικόνα της Παναγίας πίσω από το γραφείο της) μας είπε η κ. Σκλαβούνου, μια εκ των ιδιοκτητών του «ΠΡΙΝΣΕΣ», όταν θελήσαμε - συνοδευόμασταν από συνδικαλιστές του κλάδου και του Εργατικού Κέντρου - να συζητήσουμε με τους εργαζόμενους του ξενοδοχείου.

Στη μνήμη των συνδικαλιστών ήρθε η φράση ενός άλλου συναδέλφου της κ. Σκλαβούνου, του κ. Θεοδωρακάτου, ο οποίος παλαιότερα σε ανάλογη περίπτωση είχε πει το αμίμητο: «Οι υπάλληλοι είναι δικοί μου. Τους πληρώνω και τους κάνω ό,τι θέλω!!!».

«Αυτή είναι η κατάσταση, τη βλέπετε και μόνοι σας. Τι άλλο να σας πούμε εμείς;», μας ψιθύρισε φευγαλέα μια εργαζόμενη...

Το κλίμα τρομοκρατίας που έχουν επιβάλει οι ξενοδόχοι και μέσα στη γενικευμένη ασυδοσία στην οποία λειτουργούν, τους έχει αποθρασύνει τόσο, ώστε στη συντριπτική τους πλειοψηφία να μην καταβάλλουν όλα τα ένσημα στο ΙΚΑ, τα οποία πρέπει να είναι 170-180 στη σεζόν. Αντί γι' αυτά πληρώνουν μόλις 101 ένσημα, ώστε να καλύπτεται ακριβώς το όριο που ζητείται για να είναι οι εργαζόμενοι στο Ταμείο Ανεργίας το υπόλοιπο εξάμηνο.

«Οι πιο πολλοί συνάδελφοι - μας εξηγεί η Ασημίνα Παναγοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων στο νησί - ενώ πιάνουν δουλιά από τα μέσα Μάρτη, η επίσημη πρόσληψη γίνεται από το Μάη και ύστερα. Οι ξενοδόχοι, στην προσπάθειά τους να μην καταβάλουν την ασφαλιστική κάλυψη στους εργαζόμενους, με αλχημείες, καταλήγουν στο τέλος της περιόδου όλοι να έχουν από 101 ένσημα, τόσα ώστε να μπορούν να μπουν στο Ταμείο Ανεργίας. Οπως πάμε, κανείς από εμάς δε θα καταφέρει να βγει στη σύνταξη καθώς με τον τρόπο αυτό απαιτούνται τουλάχιστον 45 χρόνια(!). Και αυτά μόνο για τα κατώτερα όρια της σύνταξης».

«Οι χαμηλοί μισθοί, η συνεχής και αδιάλειπτη εργασία χωρίς ρεπό τους μήνες αιχμής, αλλά και η τρομοκρατία είναι το τρίπτυχο που εφαρμόζουν κατά κόρον οι ιδιοκτήτες των ξενοδοχείων», σημειώνει ο Παναγιώτης Ρεπούσης, αντιπρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κεφαλονιάς.

«Απέναντι σε αυτούς - τονίζει ο συνδικαλιστής - εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να αποτινάξουμε τη μοιρολατρία και να συσπειρωθούμε γύρω από το σωματείο και τους αγωνιστές συνδικαλιστές. Η δύναμή μας είναι ο ενωμένος και μαζικός αγώνας. Και αυτό είναι που τρέμουν οι ξενοδόχοι...».