Αρχισαν τα «όργανα» και στη Θεσσαλονίκη. Λίγες μέρες απομένουν για την έναρξη του Ολυμπιακού ποδοσφαιρικού τουρνουά στη Θεσσαλονίκη και τα πράγματα «σφίγγουν» στην πόλη. Από κάθε άποψη. Βέβαια, εδώ δεν υπάρχει Ζέπελιν για να παρακολουθεί ό,τι κινείται και ό,τι πετάει, αλλά είναι τόσο «πλούσιοι» οι αστυνομικοί έλεγχοι και οι μηχανισμοί παρακολούθησης, που είναι ζήτημα αν κάποιος πολίτης σε όποια γωνιά της πόλης και αν δουλεύει ή κατοικεί, δεν αντιλαμβάνεται το «πνεύμα» αυτής της Ολυμπιάδας. Από λιμάνια, σιδηροδρομικούς σταθμούς, εισόδους και εξόδους της πόλης, δημόσια κτίρια, όλα θυμίζουν ένα αστυνομικό κράτος και φυσικά κάθε άλλο παρά αθλητική γιορτή. Ειδικά στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, οι πόρτες έκλεισαν και για να μπει κάποιος συναλλασσόμενος μέσα πρέπει να αποδείξει τι και πώς σε μια μικρή ανάκριση που θα υποστεί.

Χτες έγιναν και τα εγκαίνια του Μουσείου Αθλητισμού με την παρουσία του προέδρου της ΔΟΕ κ. Ζακ Ρογκ και το έργο που τράβηξε την προσοχή όλων με την κατασκευή του μεγαλεπήβολου κτιριακού συγκροτήματος που το στεγάζει, χαρακτηρίστηκε από πολλούς έργο βιτρίνας και όχι αναγκαίο για την πόλη. Μεταξύ αυτών και ο αντινομάρχης Θεσσαλονίκης και πρώην πρόεδρο της ΕΠΣΜ Διονύσης Ψωμιάδης, που δήλωσε πως η πόλη είχε άλλες ανάγκες και προτεραιότητες κι όχι ένα κτίριο για απόμαχους του αθλητισμού, τη στιγμή μάλιστα που λείπουν παντελώς οι γηπεδικές εγκαταστάσεις και η νεολαία αθλείται με το σταγονόμετρο σε ακατάλληλα γήπεδα, ενώ πολλές ποδοσφαιρικές ομάδες πηγαίνουν καθημερινά σε περιοχές του γειτονικού Κιλκίς, για να βρουν στοιχειωδώς χώρους και γήπεδα για να αθληθούν.

Στον κυρίως τομέα των Ολυμπιακών και του Ολυμπιακού τουρνουά από οργανωτική άποψη συμβαίνει ένα αλαλούμ. Δεκάδες αρμοδίων παρουσιάζονται αναρμόδιοι και κάθε ερώτημα χρειάζεται δεκάδες τηλεφωνημάτων για να μην απαντηθεί στο τέλος από κανένα. Αναζητήσαμε υπεύθυνο για την κίνηση των εισιτηρίων του αγώνα της πρεμιέρας της εθνικής ολυμπιακής ομάδας ποδοσφαίρου προς την Κορέα και στο τέλος, αφού κανείς δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει την... περιέργειά μας, καταλήξαμε σε μια στείρα απάντηση πως μόνο η Διεύθυνση εισιτηρίων στην Αθήνα γνωρίζει πώς κινούνται τα εισιτήρια στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις και πως μόνο την παραμονή του αγώνα, δηλαδή την Τρίτη, θα γνωρίζουν και οι αρμόδιοι της Θεσσαλονίκης τι συμβαίνει με τα εισιτήρια. Αν δηλαδή υπάρχουν, εξαντλήθηκαν και τι θα συμβεί με κάποιον φίλαθλο, που θα ήθελε να έρθει από άλλη γωνιά της χώρας, για να δει την ολυμπιακή ομάδα και φυσικά πρέπει να γνωρίζει τι συμβαίνει. Επίσης, υπάρχει αδυναμία ενημέρωσης για τις εκδηλώσεις που συμβαίνουν καθημερινά. Δεν υπάρχει ένα κέντρο, δηλαδή και αν υπάρχει υπολειτουργεί σίγουρα, για την ενημέρωση των δημοσιογράφων, διαπιστευμένων και μη με τις ημερήσιες εκδηλώσεις.

Ετσι, το αν θα δώσει συνέντευξη ο τάδε αθλητής, ή θα έρθει η τάδε αποστολή, κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα σε δημοσιογραφικά γραφεία και αρκετοί μαθαίνουν την τελευταία στιγμή και τυχαία ότι αυτό ή το άλλο θα συμβεί αύριο. Μια άλλη παράμετρος είναι η παρουσία στο γήπεδο των μικρών φιλάθλων, που θα συνοδεύονται από τους γονείς ή τα αδέλφια τους. Ελάχιστοι γνωρίζουν πως κάθε εισερχόμενο άτομο, είτε είναι τριών είτε ογδόντα ετών, οφείλει να έχει μαζί του εισιτήριο, ή νόμιμη διαπίστευση.

Ετσι, αν κάποιος θέλει να φέρει στο γήπεδο και το παιδί του πρέπει να κόψει αντίστοιχο εισιτήριο και γι' αυτό, ίσης, παρακαλώ, αξίας για τις κερκίδες. Στο γήπεδο δε νοείται παρουσία ορθίων θεατών, καθήμενων στους διαδρόμους, ή στις αγκαλιές των γονέων τους. Αυτό όμως πόσοι το ξέρουν; Ετσι, φυσικό είναι να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις της τελευταίας στιγμής, όταν φθάσουν αρκετοί με τη συνοδεία μικρών παιδιών, χωρίς ανάλογο εισιτήριο γι' αυτούς.