Στις πρώτες μέρες της «Περεστρόικα», όταν τα πράγματα ήταν ακόμα θολά, παρακολούθησα ένα συνέδριο Σοβιετικών Κινηματογραφιστών. Εκεί υπήρξε μια μεγάλη διαφωνία για το είδος του κινηματογράφου που έπρεπε να παράγει η Σοβιετική Ενωση. Κάποιοι λέγανε πως έπρεπε να συνεχίσουν αυτόν που έφτιαχναν, βελτιώνοντάς τον, βέβαια, και κάποιοι άλλοι πως έπρεπε να παράγουν ταινίες σαν αυτές που έφτιαχνε η Δύση, για να γίνουν ανταγωνιστικοί. Το ίδιο ερώτημα, φαίνεται πως αντιμετωπίζει και η σημερινή Κίνα.