Κυριακή 3 Οχτώβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΔΙΕΘΝΗ
ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
«Κακός» εναντίον «άσχημου»

«Οποιοσδήποτε θα είναι καλύτερος από τον Μπους»...

Διόλου παράξενο ότι η επί της ουσίας ρητορική αυτή ερώτηση έχει εγκλωβίσει σχεδόν όλη την οικουμένη. Η πλειοψηφία των πολιτικών και πολιτών στις πέντε ηπείρους στοιχηματίζουν υπέρ του υποψήφιου των Δημοκρατικών για το προεδρικό αξίωμα στις εκλογές της 2ας Νοεμβρίου, Τζον Φορμπς Κέρι, μας πληροφόρησαν πρόσφατα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, συνοδεύοντας την είδηση με τους γνωστούς διθυράμβους. Εν αντιθέσει, οι Αμερικανοί πολίτες δείχνουν να υποστηρίζουν τον νυν Πρόεδρο και υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών Τζορτζ Ουόκερ Μπους, αφού στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ένα μήνα πριν τις εκλογές, προηγείται σταθερά. Αν και πάντα οι σφυγμομετρήσεις, ειδικά στις ΗΠΑ μετά την εκλογική διαδικασία του 2000, είναι αμφίσημες και ίσως μη αξιόπιστες.

Τελικά τι πρέπει να κάνει ο μέσος Αμερικανός που έτσι κι αλλιώς έχει εγκλωβιστεί σε μία εκλογική διαδικασία, η οποία έχει πολλά στεγανά και άπειρες δυνατότητες και εναλλακτικές επιλογές για την απρόσκοπτη διαιώνιση της εξουσίας των συμφερόντων που πραγματικά διοικούν τις ΗΠΑ και όχι μόνο; Να ακούσει άραγε τους διάσημους μουσικούς και καλλιτέχνες που γυρνούν τις ΗΠΑ στην καμπάνια «ενάντια του Μπους», δηλαδή υπέρ του Κέρι ως το «λιγότερο κακό»;

Το λιγότερο κακό;

Αραγε ποιο είναι το λιγότερο κακό; Ο «κακός» που απειλεί με σκαιό τρόπο την οικουμένη ή ο «άσχημος» που απειλεί την οικουμένη με «ήπιο» τρόπο; Σαφώς υπάρχουν διαφορές στην πολιτική που υπερασπίζονται οι δύο υποψήφιοι που έχουν ριχθεί εδώ και μήνες στην προεκλογική αρένα. Και φυσικά δεν είναι εάν ο ένας είναι πιο ψηλός ή πιο κοντός... Οι διαφορές τους εάν τις παραθέταμε και αναλύαμε διεξοδικά, όλοι θα πέθαιναν από πλήξη, η γράφων και οι αναγνώστες.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι κεντρικοί άξονες της πολιτικής, που παρουσιάζουν απίστευτες ομοιότητες και έχουν τους ίδιους στόχους παρά την οξεία ρητορική των δύο...

Για τον Πρόεδρο Τζορτζ Ου. Μπους, ο προληπτικός πόλεμος κατά του Ιράκ βαφτίστηκε «αποστολή από το Θεό» και απευθύνθηκε - και συνεχίζει να απευθύνεται - στον αμερικανικό λαό χωρίς ουδεμία ιστορική ανάλυση και οικονομικές διατριβές που θα αποκάλυπταν ίσως τις αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Απευθύνθηκε και απευθύνεται στα βαθύτερα και κατώτατα ένστικτα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Από την άλλη πλευρά, ο Τζον Φ. Κέρι που έμαθε ίσως από τα λάθη του πρώην υποψήφιου των Δημοκρατικών και πρώην αντιπροέδρου Αλ Γκορ, παρά την τεράστια εμπειρία στους κύκλους του Κογκρέσου, προσπαθεί να κάνει το ίδιο. Επιτίθεται στον Μπους όχι για τον προληπτικό πόλεμο κατά του Ιράκ, αλλά για «τεράστια» λάθη» που διέπραξε σε αυτόν τον πόλεμο και ως «βετεράνος» τονίζει μην επαναλάβουμε τα λάθη που διαπράξαμε στο Βιετνάμ. Τι εννοεί; Να μη στείλουμε περισσότερα στρατεύματα διότι τα λάθη μας μπορεί να μεγιστοποιηθούν αλλά δεν μπορούμε και να φύγουμε έτσι απλά χωρίς να επιδεινώσουμε την ήδη δυσχερή μας θέση. Οπερ εάν εκλεγεί ο Κέρι θα στείλει ή δε θα στείλει επιπλέον στρατεύματα εάν χρειαστεί ή δε χρειαστεί. Σε αυτό το επίπεδο ο Μπους είναι πιο σαφής; Επ' ουδενί δεν πρόκειται να στείλουμε περισσότερα στρατεύματα.

Τελευταία έξοδος;

Για τη Μέση Ανατολή και ειδικά τη στάση απέναντι στην κυβέρνηση Σαρόν, ο ένας υποψήφιος ανακηρύσσει την απόλυτη στήριξή του σε οτιδήποτε κάνει το Ισραήλ, ενώ ο άλλος στηρίζει όλες τις πολιτικές επιλογές και θέσεις του Ισραήλ;

Και οι δύο στήριξαν απολύτως την έγκριση της ανάληψης δράσης κατά του Ιράν, ο Μπους ως Πρόεδρος και ο Κέρι ως γερουσιαστής. Σε αυτή την ψηφοφορία ήταν παρών, δεν ήταν στην επόμενη για το «τερατώδες» νομοσχέδιο περικοπής φόρων στις πολυεθνικές και τους πλούσιους, στόχος του Μπους. Το στήριξε όμως με ανακοίνωσή του.

Συμφωνούν απολύτως και στον προϋπολογισμό για τις αμυντικές δαπάνες, που έχει ξεπεράσει τα 400 δισ. δολάρια. Φυσικά ουδείς εκ των δύο δεν εξηγεί γιατί «θεωρούνται αμυντικές» αφού για δεκαετίες τα χρήματα του αμερικανικού λαού ξοδεύονται για επιθέσεις. Είτε πολέμους όπως στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Βιετνάμ, στο Λάος, στην Καμπότζη, στη Γρενάδα, στον Παναμά, στη Γιουγκοσλαβία, είτε σε μυστικές επιχειρήσεις ανατροπής όπως στην Κούβα, στη Νικαράγουα, στη Χιλή, στη Βραζιλία, στη Βενεζουέλα, στο Ιράν κ.ά.

Οι δύο τους διαφέρουν σχετικώς στην εφαρμογή της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής. Μέχρι στιγμής τα δείγματα Μπους είναι πόλεμος και εισβολή χωρίς τη συνδρομή «των παραδοσιακών μεγάλων συμμάχων» με εξαίρεση τη Βρετανία, αφού μπορούσε εξάλλου. Ο Κέρι οραματίζεται τις εισβολές με τη συνδρομή «όλων» γιατί απλώς είναι πιο «καθωσπρέπει»...

Βέβαια υπάρχει και η τρίτη «εναλλακτική πρόταση», αυτή της υποψηφιότητας του Ραλφ Νέιντερ, χωρίς φυσικά καμία πιθανότητα να κερδίσει τις εκλογές και χωρίς φυσικά να αποτελεί την πρόταση ενός πραγματικά λαϊκού κινήματος. Εξάλλου, η καμπάνια του Νέιντερ σε πολιτείες που θεωρούνται κρίσιμες απευθύνεται στους ψηφοφόρους που ενδεχομένως θα τον στήριζαν να ψηφίσουν Κέρι αν και... «διαφωνούν με τις θέσεις του Κέρι τόσο όσον αφορά στο Ιράκ όσο και άλλα ζητήματα». Οπότε...


Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ