«Η στάση του ΚΚΕ είναι και ανιστόρητη και αναποτελεσματική. Μοιάζει με αυτή του μεσοπολέμου (3η περίοδος), κατά την οποία εξίσωναν τους σοσιαλιστές με τους φασίστες (σήμερα 4 κόμματα, 2 πολιτικές). Η σεχταριστική πολιτική τους διασπά την ταξική ενότητα των εργαζομένων, με μοναδικό "όφελος" την περιχαράκωση». Αυτά λέει για το ΚΚΕ, η εισήγηση της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ, προς το συνέδριο της παράταξης, που θα γίνει στις αρχές του Δεκέμβρη.

Εμείς, τι να πούμε; Να θυμίσουμε, ποιος πέταξε στο καλάθι των αχρήστων το σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα, το 1936, για τη δημιουργία λαϊκού αντιφασιστικού μετώπου; Να θυμίσουμε ότι πριν 25 χρόνια το ΠΑΣΟΚ φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Εξω οι βάσεις του θανάτου» και παρίστανε τον εκπρόσωπο και προστάτη των «μη προνομιούχων» και τι έκανε κατόπιν; `Η, να σημειώσουμε, για πολλοστή φορά, ότι η πολιτική και τακτική της ταξικής συναίνεσης και της υποταγής των εργαζομένων στην πλουτοκρατία («κοινωνικός διάλογος», κλπ.) διασπά και αποδυναμώνει την ταξική ενότητα των εργαζομένων;

Για δε, την ...προσφορά τους στην «αναπαλαίωση» και «εκσυγχρονισμό» του κυβερνητικού συνδικαλισμού, στη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας μας, δε χρειάζεται να πούμε τίποτε. Γι' αυτό ισχύει το γνωστό: Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι...