Γιατί, όπως αναφέρεται και στον πρόλογο των Θέσεων της ΚΕ, «το 17ο Συνέδριο δε θα περιοριστεί αποκλειστικά στην αποτίμηση της δράσης του Κόμματος και της ΚΕ από το προηγούμενο συνέδριο. Χρειάζεται να γενικεύσει την πείρα της ανασυγκρότησης που ξεκίνησε το 14ο Συνέδριο και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια. Να κάνει ένα γενναίο βήμα, για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική. Να μην περιοριστεί η συζήτηση στα θετικά που επέδειξε το ΚΚΕ. Κυρίως ενδιαφέρει, τα μέλη του Κόμματος, οι φίλοι και οι οπαδοί, οι συνεργαζόμενοι, να βοηθήσουν, για να αναδειχτούν και να μελετηθούν βαθύτερα οι υποκειμενικές ελλείψεις και καθυστερήσεις, οι αδυναμίες. Να φανεί τι πρέπει να διορθωθεί, να βελτιωθεί».
Πού οφείλεται αυτό; Στο οτι δεν υπέστειλε τη σημαία της σταθερής πίστης στη μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία, στις αρχές και τις αξίες του κομμουνιστικού κινήματος, στο σοσιαλισμό. Το ΚΚΕ, στηριγμένο σ' αυτά, επεξεργάστηκε, στο 15ο Συνέδριό του, το νέο Πρόγραμμα και το Καταστατικό του και την πολιτική πρόταση για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, ενώ προσδιόρισε, με βάση το χαρακτήρα της εποχής μας, το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικής. Ετσι, θεμελίωσε τη στρατηγική του Κόμματος, στη βάση της συστηματικής μελέτης των εξελίξεων και των αλλαγών στη διεθνή και ελληνική πραγματικότητα. Και προχώρησε με το 16ο Συνέδριό του στην πληρέστερη επεξεργασία των προγραμματικών κατευθύνσεων και των στόχων του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, στη μεγαλύτερη δυνατή ανάλυση, στις σημερινές συνθήκες, των γενικών κατευθύνσεων της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.
Μα, δεν είναι μόνον η επεξεργασία της στρατηγικής και του Προγράμματος του Κόμματος, η παραπέρα ανάπτυξή της. Είναι και η σταθερή προσήλωση να δρα με βάση τη στρατηγική που επεξεργάστηκε. Να επιμένει στην πολιτική συμμαχιών του, στη συνεχή επεξεργασία και προσαρμογή της τακτικής για την προώθηση της στρατηγικής του, στην επιμονή για τη δημιουργία και ενίσχυση των συσπειρώσεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο αγροτικό, στο αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό, για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, κλπ. Και στην επιμονή, βεβαίως, για την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων με βάση την πολιτική του Κόμματος. Αυτό συνέβαλε, ώστε πλατύτερες λαϊκές δυνάμεις να βλέπουν πιο ώριμα τα συμφέροντά τους, και την πραγματοποίησή τους με την πολιτική του ΚΚΕ.
Το Κόμμα είναι σήμερα πιο έμπειρο και ώριμο, πιο ατσαλωμένο, να θέσει μπροστά του τη λύση αυτών των ζητημάτων, που προκύπτουν από το σύνθετο καθήκον της ανασυγκρότησης, της ιδεολογικοπολιτικής και οργανωτικής ισχυροποίησης, διδασκόμενο από αδυναμίες και λάθη, ώστε να ανεβάζει, στις σημερινές συνθήκες, την απαιτητικότητα, τόσο του λαού, όσο και του ίδιου του Κόμματος από τον εαυτό του.
Θεμέλιο, δε, για το ανέβασμα της δράσης του ΚΚΕ στις σημερινές απαιτήσεις είναι το ξεπέρασμα των αδυναμιών και δυσκολιών, ώστε ολόκληρο το Κόμμα, από την ΚΕ έως την ΚΟΒ, να δρα ενιαία για την προώθηση της στρατηγικής του, εξασφαλίζοντας τη σωστή σύνδεση στρατηγικής και τακτικής, στην πάλη για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων. Για να συνειδητοποιούν την ανάγκη και να παλεύουν οι λαϊκές δυνάμεις για ριζική αλλαγή στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας, συνειδητοποιώντας την αναγκαιότητα, την επικαιρότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής κοινωνίας.