Μετά τα ζεϊμπέκικα του Παπανδρέου και τις κουμπαριές του Καραμανλή, όσοι «παραμυθιάστηκαν» ότι η εξωτερική πολιτική είναι το αποτέλεσμα των σχέσεων που αναπτύσσουν οι πρωταγωνιστές της, θα αναζητούν τους λόγους που τα τουρκικά αεροσκάφη εξακολουθούν να πετάνε πάνω από τα ελληνικά νησιά και τα τουρκικά πλοία κάνουν βόλτες στα Ιμια.

*

Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν καθορίζεται ούτε από τις κουμπαριές, ούτε από τις χορευτικές ικανότητες των υπουργών και των πρωθυπουργών. Είναι, πολύ απλά, η έκφραση του ωμού συμφέροντος. Το ωμό συμφέρον οδηγεί την Τουρκία να δηλώνει την παρουσία της σε κομμάτια του ελληνικού χώρου, στον οποίο έχει εγγράψει υποθήκες αμφισβήτησης. Με την τακτική αυτή, η Τουρκία, υπενθυμίζει, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά στη διεθνή κοινότητα τη θέση της, ότι στο Αιγαίο υπάρχουν βράχοι, νησίδες και βραχονησίδες των οποίων «το καθεστώς δε διευκρινίζεται από τις διεθνείς συνθήκες». Και στέλνοντας εκεί τα αεροσκάφη και τα πλοία της, ουσιαστικά διεκδικεί «τίτλους ιδιοκτησίας».

*

Το ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι ότι τα τουρκικά αεροσκάφη και πλοία παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο, αλλά ότι το κάνουν σε μια στιγμή που η Τουρκία, διεκδικεί την άδεια να προχωρήσει προς την ΕΕ. Με άλλα λόγια, η Αγκυρα ζητά να προσχωρήσει στην «Ευρώπη», διευκρινίζοντας, ταυτόχρονα, ότι δεν υποχωρεί σε τίποτε από τις διεκδικήσεις της έναντι της Ελλάδας. Και το κάνει με τρόπο σαφέστατο. Αυτό που δεν είναι σαφές, είναι το τι ακριβώς κάνει η Ελλάδα...