Η «αμηχανία» που έδειξε χτες ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος να απαντήσει στις καθημερινές παραβιάσεις των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών στο Αιγαίο δεν είναι θέμα προσωπικής ικανότητας του Ευ. Αντώναρου. Απλά αντανακλά και μεταφέρει τη συνολικότερη αμηχανία της κυβέρνησης, η οποία διαπιστώνει ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της πολιτικής που ακολουθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη που προεκλογικά αποδοκίμαζε και κατάγγελνε...

Το πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι ότι παρά το ανεπιφύλακτο «ναι» στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και τις θερμές προσωπικές σχέσεις και «κουμπαριές» μεταξύ των Καραμανλή και Ερντογάν, η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας δεν έχει ανταποκριθεί ούτε καν σε συμβολικό επίπεδο, δεν έχει υπάρξει έστω μια «χειρονομία καλής θέλησης», που τόσο πολύ επιθυμεί η κυβέρνηση της ΝΔ για να δικαιολογήσει την πολιτική της. Αντίθετα, η κυβέρνηση της Τουρκίας συνεχίζει να «υπενθυμίζει» τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, ενώ διατηρεί ακόμα σε ισχύ την απαράδεκτη απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για κήρυξη πολέμου (casus belli) στην περίπτωση που η Ελλάδα κάνει χρήση του νόμιμου δικαιώματός της να επεκτείνει από τα έξι στα δώδεκα μίλια τα χωρικά της ύδατα. Επιπλέον, μόλις προχτές ο Ρ. Τ. Ερντογάν, από το Παρίσι, δήλωσε ωμά ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο, κουρελιάζοντας τις αυταπάτες περί «εξημέρωσης του θηρίου» μέσω του «ευρωπαϊκού δρόμου».

Το ζήτημα είναι ακριβώς αυτό: Ο «ευρωπαϊκός δρόμος» της Τουρκίας θα συμβάλει στην επίλυση των ελληνοτουρκικών «διαφορών» στο Αιγαίο και θα λύσει το Κυπριακό; Και αν ναι σε ποια (δίκαιη) βάση; Η «ευρωπαϊκή πορεία» που έχει διανύσει μέχρι τώρα η Τουρκία δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Υπάρχει βέβαια εξήγηση. Η ΕΕ ποτέ δεν έθεσε ως προϋπόθεση για να εντάξει στους κόλπους της την Τουρκία τον τερματισμό της επιθετικότητάς της στο Αιγαίο είτε την απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο. Δεν έχει ασκήσει την παραμικρή πίεση στην Αγκυρα για εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Αντίθετα, αξιώνει από την κυπριακή κυβέρνηση να αποδεχτεί το «σχέδιο Ανάν», ενώ κάνει τα «στραβά μάτια» για τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Η τουρκική κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να «υποχωρήσει» από τη στιγμή που μόλις πριν λίγες βδομάδες η Κομισιόν έδωσε το «πράσινο φως» για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων χωρίς να κάνει καμία αναφορά στις «γκρίζες ζώνες» Αιγαίο και Κυπριακό. Είχε βέβαια προηγηθεί το Ελσίνκι...

Προφάσεις εν αμαρτίαις αποτελούν οι ισχυρισμοί περί «κακών» στρατηγών που δήθεν δρουν ερήμην της «καλής» κυβέρνησης Ερντογάν και υπονομεύουν το καλό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ενδεικτικές οι δηλώσεις χτες (στη ΝΕΤ) του υφυπουργού Εξωτερικών Ευρ. Στυλιανίδη: «Εγώ βλέπω ότι μέσα στην Τουρκία γίνεται μια μάχη ανάμεσα σε δύο κέντρα εξουσίας, στην πολιτική ηγεσία και τη στρατιωτική», δήλωσε, αναφέροντας μάλιστα ότι η ελληνική κυβέρνηση ...παρεμβαίνει υπέρ της πρώτης: «Εμείς θέλουμε να ενισχύσουμε μετριοπαθείς δυνάμεις, που πραγματικά βλέπουν βελτίωση των διμερών σχέσεων και ουσιαστική προσπάθεια της Τουρκίας προς την ευρωπαϊκή κατεύθυνση», είπε. Αυτή υποτίθεται είναι η εξήγηση στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια να θέσει τα ζητήματα που αφορούν στην υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και στην εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου.

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση Σημίτη, έχει εναποθέσει στους ισχυρούς της «νέας τάξης» να επιλύσουν τις ελληνοτουρκικές «διαφορές» και το Κυπριακό, έχοντας βέβαια σαφή επίγνωση ότι αυτό θα γίνει με βάση το νεοταξικό δίκαιο και με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ηγεμόνων της «νέας τάξης». Αυτό ακριβώς είναι που γεννάει τους χειρότερους φόβους για εμπλοκή της χώρας σε περιπέτειες και απαιτεί τη λαϊκή επαγρύπνηση...