Τοσίρο Μιφούνε, Γιόκο Τσουκάσα

Ο Ακίρα Κουρασάβα, μαζί με τον Οζου, σήκωσαν τον ιαπωνικό κινηματογράφο στα ουράνια, του δώσανε κύρος. Το «Γιοζίμπο», συμπεριλαμβάνεται στα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Επηρέασε και ενέπνευσε άλλους σκηνοθέτες. Σε αυτό στήριξη ο Λεόνε το γνωστό «Για μια χούφτα δολάρια».

1860. Ιαπωνία. Η φεουδαρχία εξατμίζεται. Τη θέση της παίρνει η αστική τάξη. Σε μια μικρή πόλη δυο συμμορίες κακοποιών λυμαίνονται τα πάντα. Μια μέρα φτάνει στην πόλη ένας άθλιος τυχοδιώκτης σαμουράι. Ο ίδιος βγάζει τον εαυτό του σε δημοπρασία. Σε ποια από τις δυο συμμορίες θα προσφέρει, έναντι αδράς αμοιβής βέβαια, τις «πολύτιμες» υπηρεσίες του. Τελικά, θα επιλέξει να δουλέψει για τον εαυτό του. Ετσι, βάζει τις δυο συμμορίες να αλληλοεξοντωθούν. Πάντως, αντιλαμβάνεται ότι είναι, ίσως, ο τελευταίος παραδοσιακός σαμουράι. Αφού στις συμπλοκές εμφανίζεται το πρώτο ρεβόλβερ. Τα σπαθιά, καθώς καταλαβαίνετε, στο εξής θα πάνε στην άκρη!..

Αυτό το απλό, φαινομενικά, θέμα, ο Κουρασάβα, το μετέτρεψε σε μια λαϊκή όπερα. Ολη αυτή την ιστορία, όλες τις συμπλοκές, τη δράση, όλες τις κοινωνικές αναφορές και αλληγορίες, που υπάρχουν στην ταινία, τις συγκρούσεις, τα κυνηγητά, τους σκοτωμούς, ο «αυτοκράτορας» του ιαπωνικού κινηματογράφου, τις άπλωσε σε μόλις 400-500 τετραγωνικά μέτρα! Σε έναν επαρχιακό δρόμο. Ενα δρόμο που δεν είναι μεγαλύτερος από μια μεγάλη σκηνή θεάτρου. Βλέποντας, όμως, την ταινία έχεις την αίσθηση ότι βλέπεις ολόκληρη την Ιαπωνία!

Το έργο ολόκληρο ακροβατεί, με μοναδική επιτυχία, ανάμεσα στο σοβαρό και το «μπούφο». Τα πρόσωπα, τα ρούχα, οι κινήσεις, τα ντεκόρ είναι δραματικά αλλά μαζί και «αστεία». Κάποιες στιγμές έχεις την αίσθηση πως οι ήρωες είναι ηθοποιοί που «παίζουν» τους ρόλους τους. Την ίδια στιγμή, όμως, τα δραματικά γεγονότα που συμβαίνουν στην οθόνη ακυρώνουν αυτή σου τη σκέψη! Τελικά φεύγεις χορτασμένος. Είτε γιατί πείστηκες πως αυτό που είδες συνέβη στ' αλήθεια, είτε γιατί σου άρεσε η αναπαράσταση!

Ο Κουρασάβα, πατώντας γερά στις παραδόσεις του τόπου του (το σύνολο των ταινιών του είναι βαθιά Ιαπωνικές και γι' αυτό, βέβαια, παγκόσμιες), μας παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό έργο. Ενα έργο τέχνης. Η ταινία μυρίζει ιαπωνικές μυρουδιές και αρώματα. Βλέποντας το Γιοζίμπο έχεις την αίσθηση πως βλέπεις μια δική μας τραγωδία. Γιατί έχει αυτή την τελειότητα. Μια τραγωδία, όμως, που την έγραψαν και τη σκηνοθέτησαν από κοινού, ο Ευριπίδης και ο Μένανδρος!

Πολλοί από τους διαλόγους μπορούν να «υπάρξουν» και έξω από την ταινία. Είναι σαν να ακούς «γνωμικά» σοφών ανθρώπων. Αποφθέγματα φιλοσόφων. «Κακό πράγμα η πόλη να έχει ένα αφεντικό. Δυο φορές κακό, όμως, εάν έχει δυο αφεντικά!»

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο ανεπανάληπτος, ο μοναδικόςκινηματογραφικός σαμουράι.Ο Τοσίρο Μιφούνε.

Μαζί του οι: Γιόκο Τσουκάσα, Τατσούγια Νακαντάι, Ισούζου Γιαμάντα.