ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ του Σπόρτιγκ μας καλούν σήμερα το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στην εκδήλωση, που διοργανώνουν απόψε στις 7.30 προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος και των 86 χρόνων ζωής και δράσης του. Στην εκδήλωση θα μιλήσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

ΣΤΟ πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνεται και η προβολή μιας δεκάλεπτη ταινίας, αφιερωμένης στην ιστορία του ΚΚΕ. Επίσης θα παρουσιαστεί δραματοποιημένο «Το φως που καίει». Ετσι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ τιμούν τον μεγάλο μας ποιητή, τον ποιητή που τούτες τις μέρες έκλεισαν 30 χρόνια από το θάνατό του.

ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ πάντα εκείνη τη Δευτέρα 16 Δεκέμβρη1974. Είχε τελειώσει η εκδήλωση που είχε οργανώσει η ΕΣΗΕΑ για τον Βάρναλη μέσα σε μια αποθεωτική κοσμοπλημμύρα. Η πρόσκληση άφηνε την ελπίδα πως σ' αυτήν θα παραβρισκόταν κι ο ποιητής, που τους τελευταίους μήνες η κατάσταση της υγείας του είχε πολύ χειροτερέψει και τελικά δεν μπόρεσε να παραβρεθεί.

ΜΕ το τέλος της εκδήλωσης μια αντιπροσωπεία της ΕΣΗΕΑ παρέλαβε τις τιμητικές διακρίσεις, που του είχαν απονεμηθεί και έσπευσε στο σπίτι του στην οδό Σπ. Μερκούρη. Ο Βάρναλης στο κρεβάτι των βαθιών γερατειών - ήταν 92 χρόνων - μισοσηκωμένος χαιρόταν την ύστατη αυτή τιμή. Η ζωή σε λίγο θα τέλειωνε.

ΗΤΑΝ μια δύσκολη στιγμή καθώς έφερα στα μάτια τον Βάρναλη να μας μιλά για τα νιάτα με την ευκαιρία του 1ου Αντιφασιστικού Συνεδρίου της ΕΠΟΝ.

ΝΑ θυμηθούμε ύστερα 60 χρόνια του ποιητή το λόγο, όταν μας έλεγε: «Σαν παλιός δάσκαλος που έζησα τα καλύτερα χρόνια με τα παιδιά, σαν αριστερός λογοτέχνης που έδωσα, ό,τι καλύτερο μπορούσα για το ξύπνημα και το φωτισμό του λαού μας χαιρετίζω κι εγώ τα νιάτα της Ελλάδας, τα καλύτερα νιάτα της Ελλάδας αυτά, που ψήθηκαν στον αγώνα, αυτά που ένιωσαν το χρέος τους στα χρόνια της φασιστικής τυραννίας κι έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία του λαού, μαζί με τους μεγάλους και τώρα νιώθουν το χρέος και συνεχίζουν τον αγώνα με τον ίδιο σκοπό».

«ΚΑΙ ΘΑ είναι η μεγαλύτερη χαρά μας, των παλιών δασκάλων και αριστερών λογοτεχνών, αν εμείς που ως τώρα σταθήκαμε οδηγοί είχαμε την ευτυχία να γίνουμε ακόλουθοί σας στον αγώνα για την εθνικής μας ανεξαρτησία, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για το δημοκρατικό πολιτισμό κι ακόμα πιο μπροστά κι ακόμα πιο μπροστά...». Ο αγαπημένος της νιότης ο Κώστας Βάρναλης είναι και θα μείνει πάντα ψυχής και ζωής στήριγμα. Ο λόγος του, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι καταφυγή, είναι φωτιά, είναι αγώνας.

Ο ΒΑΡΝΑΛΗΣ ποιητής, ο Βάρναλης πεζογράφος, ο Βάρναλης κριτικός. Αλλά και ο Βάρναλης δημοσιογράφος, χρονογράφος. Η πολύχρονη θητεία του στη δημοσιογραφία στάθηκε φωτεινό, λαμπερό παράδειγμα στην ιστορία του ελληνικού Τύπου.

ΠΑΝΤΟΤΕ η παρουσία λογίων στις στήλες των εφημερίδων με επιφυλλίδες και άρθρα πρόσφερε και εξακολουθεί να προσφέρει μια πνευματικότερη διάσταση στην ενημέρωση του κοινού. Είναι η επικαιρότητα, που αναλύεται και βαθαίνει με στοχασμό. Είναι τα περιστατικά της καθημερινότητας, της ζωής αλλά και του καθημερινού πολιτικού και κοινωνικού βίου.

ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ του Κ. Βάρναλη έβγαιναν θαρραλέα μια ολόκληρη ζωή σαν χρέος. Πάντα κοντά στο λαό, στους απλούς και βασανισμένους ανθρώπους. Πολλές φορές ήρθε σε σύγκρουση με την εξουσία. Και τον κυνήγησαν αυτόν και το έργο του οι κάθε λογής διώκτες, φωτοσβέστες και δικτάτορες.

ΑΣ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ το γραφτό ξαναθυμίζοντας τη δωρική εκείνη επιγραφή, που σμίλεψε ο δημοσιογράφος Βάρναλης στο γράμμα του που απηύθυνε στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, όταν τον βράβευσε η Ενωση Συντακτών το 1966.

«Σ' ΟΛΗ μου τη ζωή, του δασκάλου, του λογοτέχνη και του δημοσιογράφου ποτέ ούτε έκανα ούτε έγραψα τίποτε παρά τη συνείδησή μου ή εναντίον του Λαού/ εναντίον της ελευθερίας του και των ελευθεριών του».

ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια από το θάνατό του, ο δάσκαλος, ο ποιητής, ο δημοσιογράφος κληρονομιά κι ελπίδα για το αύριο. Τώρα πολύ περισσότερο έχουμε την ανάγκη. Μην αφήσουμε να προσπεράσει ο λόγος του. Αυτή είναι η αλήθεια του Κ. Βάρναλη. Αυτή είναι η αληθινή δική του απολογία. Το «ΦΩΣ που καίει» θα καίει για πάντα.