«Δίνουμε υπόσχεση συνέχισης του αγώνα και καλύτερης οργάνωσης της ταξικής πάλης μέχρι τη ριζική ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής, που στέλνει μέχρι και ανήλικους εργάτες στο θάνατο». Κόρινθος, βράδυ Παρασκευής, 28 Γενάρη. Στην καρδιά της πόλης, στα Περιβολάκια, πρωτοπόροι μαθητές, νεολαίοι και εργαζόμενοι έχουν συγκεντρωθεί στο ταξικό προσκλητήριο μνήμης και τιμής του δεκαπεντάχρονου μαθητή - εργάτη Δημήτρη Καραγιάννη που κάλεσε το ΠΑΜΕ. Απλώνεται σιωπή. Ενός λεπτού σιγή. Στο νου έρχεται μονομιάς η σκληρή εικόνα του Δ. Καραγιάννη που κείτεται νεκρός. Καταπλακωμένος από κλαρκ. Ενα δεκαπεντάχρονο παλικάρι διαμελισμένο. Στον αντίποδα, ένας τραπεζικός λογαριασμός - των αδελφών Λουκά - παραφουσκωμένος και από τη μαύρη εργασία του μικρού. Η οργή ξεχειλίζει και τα συνθήματα βγαίνουν αυθόρμητα: «Εργάτη πολέμα, σου πίνουμε το αίμα», «Οχι άλλο αίμα για την εργοδοσία, την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία». Σηκώνουν τα πανό και ξεκινάνε. Στη μια άκρη του ο μαθητής, στην άλλη ο νέος εργάτης. Και οι δύο κρατούν από ένα λουλούδι στο χέρι. Ακολουθούν μαθητές και εργαζόμενοι...