Πέμπτη 17 Φλεβάρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Οι «ανησυχούντες»

Η διεξαγωγή του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ ήταν η αφορμή να κολλήσουν μερικά ένσημα ακόμη ορισμένοι, κατ' επάγγελμα «κουκουεδολόγοι».

Ενας εξ αυτών, αρθρογράφος του «Βήματος», θερμός θιασώτης της εξαγώγιμης αμερικανικής «δημοκρατίας» και των «απελευθερωτικών» επιχειρήσεων στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, αποφάσισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους...

Το άρθρο του, υπό τον τίτλο «Το συνέδριο του ΚΚΕ και το περίπτερο», αποκαλύπτει μια αξιοπρόσεκτη αντίφαση. Στην αρχή, λοιπόν, επιχειρεί να μειώσει το ρόλο του ΚΚΕ στο πολιτικό γίγνεσθαι και την εμβέλειά του στην κοινωνία. Στη συνέχεια, όμως, δεν μπορεί να κρύψει την ανησυχία του, αφού διαπιστώνει ότι το ΚΚΕ «και όσοι εμμέσως το υποστηρίζουν δημιουργούν "ατμόσφαιρα" και εντείνουν τα αδιέξοδα»!!!

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα για τον αρθρογράφο του «Βήματος», όπως και για ορισμένους ακόμη που με αφορμή το 17ο Συνέδριο ανακάλυψαν για άλλη μια φορά... την Αμερική. Οτι, δηλαδή, το ΚΚΕ συνεχίζει να είναι «επικίνδυνο», αφού επιμένει στην αναγκαιότητα της ανατροπής του υφιστάμενου, καπιταλιστικού, συστήματος.

Είναι προφανές, ότι οι ανησυχούντες θα ήθελαν ένα «άλλο ΚΚΕ», και η διάψευση των ευσεβών πόθων τους, τους οδηγεί σε προφανέστατη σύγχυση. Το ΚΚΕ από τη γέννησή του μέχρι σήμερα, στην 87χρονη πορεία του, ποτέ δεν έκρυψε ούτε το πρόγραμμά του, ούτε την πολιτική του. Γι' αυτό το πρόγραμμα και γι' αυτή την πολιτική αντιμετώπισε κατά καιρούς τις σκληρότερες διώξεις, την εξοντωτική μανία ενός συστήματος που διέβλεπε πάντα τον κίνδυνο.

Επειδή λοιπόν και αυτή την περίοδο παρακολουθούμε μια συστηματική προσπάθεια από «κύκλους» της δημόσιας ζωής να επαναδιατυπωθούν τα όρια «ανοχής» του συστήματος απέναντι στο ΚΚΕ, καλό θα είναι οι ανησυχούντες να ρίξουν μια ακόμη ματιά στην ιστορία.

Οι δεσμοί του ΚΚΕ με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας διαμορφώθηκαν σε μια ιστορική διαδρομή γεμάτη αγώνες. Για ό,τι καταχτήθηκε στην πορεία αυτή, η σφραγίδα του ΚΚΕ είναι ανεξίτηλη και αυτό αναγνωρίζεται όχι μόνο από τους φίλους. Καλό είναι λοιπόν να δουν πού κατέληξαν όλες οι προσπάθειες του παρελθόντος να απομονωθεί το Κόμμα από την κοινωνία.

Το 17ο Συνέδριο από την άποψη αυτή ήρθε να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους εκείνων που περίμεναν ότι ήρθε η ώρα να «προσαρμοστεί» στις προδιαγραφές μιας άνευρης, συμβιβαστικής, «ακίνδυνης» Αριστεράς. Ηρθε να επιβεβαιώσει ότι η πορεία συνεχίζεται στην ίδια ρότα, στη ρότα για τη συμμαχία, για τη λαϊκή εξουσία, για το σοσιαλισμό.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ