Ο παπα-Καρφής | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο παπα-Καρφής

Αυτά, λοιπόν, για όσους αμαρτωλούς του ιερατείου και του τσίρκου των εμπλεκομένων...

Αλλά, περιώνυμος έμεινε στο Μακρονήσι ο αργότερα μητροπολίτης, ο ονομασθείς, εύστοχα, παπα-Καρφής. Ο ιερέας δηλαδή του στρατοπέδου των βασανισμών, ο οποίος καλούσε σε ...εξομολόγηση τους σκαπανείς και προσπαθούσε να τους αποσπάσει πληροφορίες και να τους ...νουθετήσει παραπέμποντάς τους στους βασανιστές.

Η ...«εξομολόγηση» του παπα-Καρφή είχε όλα τα στοιχεία ενός πλέγματος ψυχολογικών - και όχι μόνο -πιέσεων.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ...«ψυχαναλυτικών» εξομολογητικών συνεδριών εναλλάσσονταν οι υποσχέσεις, οι απειλές, ακόμη και οι δηλώσεις του ότι τα επίγεια βασανιστήρια δεν είναι τίποτα μπροστά στο «πυρ το εξώτερον» που τους περιμένει στην άλλη ζωή.

Εκείνο που τους περίμενε πραγματικά, μετά την εξομολογητική ανάκριση, ήταν πάλι και πάλι η μεταφορά τους στη χαράδρα και η συνέχιση των βασανισμών.

Ο παπα-Καρφής ήταν το βδελυρό αντίγραφο του άλλου εκείνου Βρετανού πράκτορα, του πατέρα Δημητρίου, ο οποίος ως εξομολόγος στην Αθήνα αποσπούσε πληροφορίες, τις οποίες μετέφερε στη διοίκηση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Να υπενθυμίσουμε ότι ο «πατήρ Δημήτριος» κατά το εκκλησιαστικό του όνομα, ήταν ο Βρετανός ταγματάρχης Μπάλφουρ, ο οποίος αμέσως μετά την απελευθέρωση εμφανίστηκε με τη στολή του βρετανικού στέμματος.

Ο παπα-Καρφής, δηλαδή ο Στυλιανός Κορνάρος, μετέπειτα μητροπολίτης Πρεβέζης, έλεγε σχετικά με το δικό του «θεάρεστο» έργο:

«Ο φονεύων κομμουνιστήν πράττει τε ύψιστον καθήκον εις την θρησκείαν και το έθνος».

Δεν έλειπαν οι χριστιανοί μεταξύ των αγωνιστών-δεσμωτών. Δεν έλειπαν ορισμένοι που ήθελαν να εναποθέσουν τον πόνο τους. Αυτό εκμεταλλευόταν ο παπα-Καρφής, ενταγμένος στο «σύστημα» του δεσμωτηρίου.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ