Απλήρωτοι για δύο και πλέον μήνες, παραμένουν οι εργάτες στα φυτώρια αμπέλου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στη Θήβα. Οι 130 εποχιακοί εργάτες, γυναίκες στην πλειοψηφία τους, έχουν εισπράξει λίγα ψίχουλα, που δεν καλύπτουν ούτε το 5% των οφειλόμενων χρημάτων τους, ενώ κανείς από τους αρμόδιους δεν είναι σε θέση να τους πει το πότε ακριβώς θα καταβληθούν οι μισθοί τους.

Οι εργασίες στο φυτώριο ξεκινούν από τις αρχές Γενάρη κάθε χρόνου και διαρκούν για 3 μήνες. Στο διάστημα αυτό, οι εργάτες κάνουν 60 μεροκάματα. Το σύνολο των εργατών γης, που απασχολούνται στα φυτώρια, προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας και στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι απολυμένοι από τα πολλά εργοστάσια και επιχειρήσεις του νομού που έβαλαν «λουκέτο» τα προηγούμενα χρόνια. Σε πολλές περιπτώσεις δε, τα χρήματα από την εργασία τους στα φυτώρια, αποτελούν και το μοναδικό εισόδημα γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, για αρκετούς μήνες, αφού και οι σύζυγοί τους ανήκουν, και αυτοί, στο «πλεονάζον» εργατικό δυναμικό της περιοχής, που πετάχτηκε στο δρόμο το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζει να πετιέται, ελέω καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Επιπλέον, προσπαθούν με αυτά τα ένσημα που θα μαζέψουν, καθώς και όσα άλλα καταφέρουν να μαζέψουν την υπόλοιπη χρονιά, είτε δουλεύοντας σε ξένα χωράφια, είτε σε κάποια από τα τυποποιητήρια της περιοχής, να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό, για να πάρουν κάποια στιγμή την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ.

Ο χαρακτηρισμός «σκληρές», για τις συνθήκες εργασίας κάτω υπό τις οποίες εκτελείται το έργο των εποχιακών εργατών του φυτωρίου, είναι τουλάχιστον λίγος. Γυναίκες προχωρημένης ηλικίας οι περισσότερες, να κάθονται «κατάχαμα», στα χιόνια και τις λάσπες για 8 ώρες, με την υγρασία ή την παγωνιά να «τρυπάει» τα κόκαλα, να κόβουν τις βέργες απ' τα κλίματα και να τις «ντανιάζουν». Και όλα αυτά για κάπου 30 ευρώ τη μέρα, τα οποία φέτος δεν ξέρουν ούτε το πότε θα τα πάρουν.

«Με αυτά τα 60 μεροκάματα και με μερικά ακόμα, σε εργοστάσια τυποποίησης τομάτας ή σε χωράφια ξένα προσπαθούμε να ζήσουμε. Και στα εργοστάσια όμως, μειώνονται κάθε χρόνο τα χέρια που δουλεύουν, αφού όπως "χτυπήθηκε" το βαμβάκι και κλείσαν τα κλωστοϋφαντουργεία, έτσι τώρα χτυπάν και την τομάτα και ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν και τα "ντοματάδικα"», λέει η Βαγγελιώ Λανιού και συνεχίζει: «Και φανταστείτε ότι όλες εμάς, δε μας περνάν στις λίστες των υπουργείων σαν άνεργες, αλλά σαν ημιαπασχολούμενες. Εμείς αυτό που ζητάμε είναι να σταματήσει η κοροϊδία των υπευθύνων και να μας πληρώσουν τους μισθούς που μας οφείλουν».

Ο Γιώργος Κοτσαδάμ δουλεύει στο φυτώριο, όπως και η γυναίκα του, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. «Με τα "έναντι" που έχουμε πληρωθεί από 50 μέχρι 100 ευρώ ο καθένας μας, μπορούμε να ζήσουμε; Και μετά από 'δώ σκεφτόμαστε πού θα βρούμε άλλη δουλιά. Στο "ντοματάδικο" που δουλεύει για λίγο καιρό η γυναίκα μου, κάθε χρόνο τα μεροκάματα λιγοστεύουν. Εμείς, προσθέτει, λίγες μέρες θα κάνουμε ακόμη υπομονή. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα λάβουμε δυναμικά μέτρα».

Στην επικοινωνία που είχε ο «Ρ» με την αρμόδια υπάλληλο του υπουργείου Γεωργίας, στα γραφεία του φυτωρίου στην Αλίαρτο, δεν μπορέσαμε να πάρουμε κάποια συγκεκριμένη απάντηση, ούτε για το πότε θα καταβληθούν οι μισθοί στους εποχιακούς εργάτες, αλλά ούτε και γιατί εμφανίστηκε φέτος αυτό το πρόβλημα. Η υπάλληλος μας μετέφερε την απάντηση που πήρε και η ίδια από τους προϊσταμένους της, στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης: «Μάλλον προς το τέλος του Μάρτη, θα δοθούν κάποια χρήματα».