Για τον Μπελογιάννη... | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Για τον Μπελογιάννη...

«Χαραυγή καταπάνω του θανάτου / Βάδιζεν η καρδιά σου παλικάρι / λες κι ήταν άλλος / άγουρος που ορθρίζει ν' ανταμώσει κρυφά την πρώτη αγάπη...»

(Κώστας Βάρναλης - Απ' τους «Μπελογιάννηδες»)

Πενήντα τρία χρόνια έχουν περάσει απ' την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη και Νίκου Καλούμενου. Το αμερικανοφασιστικό καθεστώς έστελνε στο εκτελεστικό απόσπασμα τους καλύτερους ανθούς της Ελλάδας. (Ο Μπελογιάννης έγραψε μεταξύ άλλων δύο σημαντικά βιβλία: «Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας» και «Η Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας»). Βάδισαν σοβαροί προς το θάνατο. Αντιμετώπισαν με παραδειγματική κομμουνιστική γενναιότητα τη σκευωρία. Αποκάλυψαν στη διάρκεια της στημένης «δίκης», ότι στο πρόσωπό τους, δικάζονται η Ελλάδα και οι κομμουνιστικές ιδέες τους. Γι' αυτό, έγιναν θρύλοι, στη συνείδηση του Λαού.

Οι φλόγες των ιδεών του γαρούφαλου, του ΕΠΟΝίτη, ΕΛΑΣίτη, Νίκου Μπελογιάννη - έκαψαν τους στρατοδίκες και παρακρατικούς λακέδες και όλο το βασιλικό σινάφι τους. Αυτά τα συνθήματα στους τοίχους: «Οι μισητοί δήμιο θα λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους», «Μας εμπνέει και μας παραδειγματίζει ο αγώνας του κομμουνιστή Μπελογιάννη», είχαν γεμίσει όλη την Ελλάδα. Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος έγραφε, για τον Νίκο Μπελογιάννη, ότι τον πενθεί ολόκληρη η Δημοκρατική Ελλάδα / οι αντιφασίστες. Οχι άλλο αίμα πια:

«Μήπως με σένα Μπελογιάννη σ' αντικαθιστάμε με σιωπηλό / φόρεμα της άνοιξης που παίζει σήμερα τις μαύρες κορδέλες; / Ολα για σένα;... αυτές οι κορνέτες... τα νταούλια; / Ο ήχος της καμπάνας κι ο θόρυβος της συγκέντρωσης / συνέχεια μεγαλώνει. / Ορκίζονται στον τάφο σου οι λαοί όλου του κόσμου. / Μέρα αξέχαστη. Η 30 Μαρτίου είναι αιώνια για την ειρήνη /...

... Ανάβεις την ελπίδας στις καρδιές / εκατομμυρίων ανθρώπων. / Ανάβεις τ' άστρα τ' ουρανού του κόσμου / στους σκεπασμένους τόπους με κόκαλα, πεδιάδες! / Συ μας έμαθες, πώς πρέπει να ζούμε / πώς, μ' αξιοπρέπεια, να πεθαίνουμε. / Μ' αυτό το γαρούφαλο σαν με το κλειδί / άνοιξες την πόρτα της Αθανασίας. / Με το χαμόγελό σου, φώτισες τον κόσμο όλο / για να μην κατέβει η νύχτα στη γη!».

Για τον μεγάλο αγωνιστή της Εθνικής μας Αντίστασης, του ΕΑΜ, τον καπετάνιου της Ελευθερίας και του «Ελεύθερου Μοριά», Νίκου Μπελογιάννη, ο Ρώσος συγγραφέας Μαξίμ Γκόργκι έγραφε το «Τραγούδι για το γεράκι», για τους θαρραλέους των ταξικών αγώνων:

«Ω θαρραλέο γεράκι! / Στη μάχη με τον εχθρό / πλημμύρισες με αίμα. / Αλλά θα 'ρθη η ώρα / και οι σταγόνες του ζεστού αίματός σου / σαν σπίθες θ' ανάψουν / στο σκοτάδι της ζωής. / Και πολλές θαρραλέες καρδιές / θ' ανάψουν, με απερίσκεπτη / δίψα λευτεριάς, φώτα. / Ας πέθανες εσύ, / Αλλά... πιο τραγούδι των θαρραλέων / πνευματικά δυνατών πάντοτε / συ θα 'σαι ζωντανό / παράδειγμα στην περήφανη / πρόσκληση της λευτεριάς / και του Φως. / Στους απερίσκεπτους θαρραλέους / τραγουδάμε το τραγούδι!...».

Εκείνη τη ζοφερή μέρα, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, έβγαλε ανακοίνωση: «Ο Νίκος Μπελογιάννης έπεσε για τη λευτεριά, δημοκρατία, ειρήνη, κοινωνική πρόοδο». «Και τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες / και με ονόματα τους κράζουν πονηρά / κλέφτες και απελάτες και προδότες / τους μισούν οι βασιλιάδες κι όλ' οι τύραννοι», (Κ. Παλαμάς). Ο Μπελογιάννης ζει στις καρδιές της προοδευτικής ανθρωπότητας - της Ιστορίας μας. Μας εμπνέει.

Παναγιώτης ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ