Η νέα κυβερνητική φοροεπιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων αποτελεί ένα μέρος μόνο του Επικαιροποιημένου Προγράμματος Σταθερότητας μέχρι το 2007, στο όνομα αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και έρχεται ως συνέχεια του «αναπτυξιακού» νόμου, που χαρίζει επιδοτήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες και του φορολογικού νόμου, που φοροαπαλλάσσει τα κέρδη τους. Το μεγαλύτερο μέρος αφορά στις «τολμηρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», ανάμεσά τους και οι «συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», με τις οποίες θα επιχειρηθεί η επαναχάραξη των ορίων μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου. Το κράτος παραδίνει, με τον έναν ή άλλο τρόπο, «ζωτικό χώρο» στην επιχειρηματική κερδοσκοπία (ΔΕΚΟ, δημόσια έργα, Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια κλπ) και, ταυτόχρονα, εγγυάται με την αντεργατική πολιτική του (λιτότητα, αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, κοινωνική ασφάλιση κλπ) το βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και τα κεφαλαιοκρατικά υπερκέρδη.

Αυτές είναι οι αναγκαίες προσαρμογές με βάση τις αποφάσεις της εαρινής Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την προώθηση της «στρατηγικής της Λισαβόνας». Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα είναι μονόδρομος ο απεγκλωβισμός των εργαζομένων της πόλης και του χωριού από την πολιτική και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και η συσπείρωση και κοινή δράση στην προοπτική της ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών τους. (Σήμερα στο «Ρ», αποκαλυπτικά στοιχεία).