«Τρικυμία σε ποτήρι νερού» θα μπορούσε να ονομαστεί ο θόρυβος που έχουν ξεσηκώσει ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί και ΜΜΕ για τη δήλωση του καγκελάριου Γκ. Σρέντερ ότι είναι υπέρ της άρσης του εμπάργκο όπλων της ΕΕ (και της Γερμανίας) κατά της ΛΔ της Κίνας. Ακόμα και το συγκυβερνών κόμμα των Πρασίνων είναι στο κεφάλαιο αυτό κατά της πρόθεσης του καγκελαρίου, χωρίς βέβαια να κάνουν λόγο ότι γι' αυτό θα προκαλέσουν κυβερνητική κρίση.

Σαν πρόσχημα κατά της άρσης οι αντίπαλοι προφασίζονται τον δήθεν μη σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων στη ΛΔ της Κίνας και τελευταία πρόσθεσαν και το νόμο του Πεκίνου κατά της δήθεν απειλής της «ανεξαρτησίας» της αποσχισμένης Ταϊβάν από την τεράστια γενέτειρά της Κίνα.

Γιατί όμως ο θόρυβος αυτός είναι υποκριτικός και υπαγορεύεται βασικά από την κατευθυντήρια γραμμή της Κοντολίζα Ράις και των γερακιών του αμερικανικού Πενταγώνου;

Τα γεγονότα μιλάνε καθαρά: Πρώτα και κύρια είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι η Κίνα - αν έχει την επιθυμία - δεν είναι δυνατό να προμηθευτεί για την άμυνά της όπλα όσα θέλει και από όπου θέλει. Αλλά είναι γεγονός ότι η Κίνα και τώρα προμηθεύεται ορισμένη εξοπλιστική τεχνολογία από την ίδια τη Γερμανία, αλλά τα είδη και η ποσότητα είναι τόσο ασήμαντη, ώστε η φιλελεύθερη αστική «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» να γράψει (1η Απρίλη) ότι η τεράστια χώρα του 1,3 δισ. κατοίκων πήρε από τη Γερμανία το 2003 μηχανήματα συνολικής αξίας ενός εκατομμυρίου ευρώ, ενώ «η μικρή χώρα Βουλγαρία πήρε αντικείμενα υποχρεωτικής έγκρισης πενταπλάσιας αξίας».

Και τι είναι τα φοβερά όπλα που πήρε η Κίνα από τη Γερμανία; Η ίδια εφημερίδα αναφέρει από την «Εκθεση εξαγωγών εξοπλισμού» του 2003: «Κεντρόφυγα συστήματα για την αστροναυτική εκπαίδευση και μηχανήματα ωκεανογραφικής μέτρησης».

Αλλά ας αφήσουμε τους φλύαρους στη Γερμανία και αλλού, που κατά κανόνα δε θορυβούν χωρίς το αζημίωτο και ας δούμε τι γίνεται στην πραγματικότητα. Ακριβώς αυτές τις μέρες (τις πρώτες του Απρίλη) ταξίδεψε μια 56μελής αντιπροσωπεία από το Πότσνταμ για την Κίνα και το Βιετνάμ. Επικεφαλής της είναι ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός του ανατολικογερμανικού κρατιδίου του Βρανδεμβούργου Ματίας Πλάτσεκ και τα περισσότερα μέλη της είναι επιχειρηματίες, αλλά και επιστήμονες. Ο Πλάτσεκ, μάλιστα, είναι πρόεδρος της Βουλής των αντιπροσώπων των κρατιδίων (του Μπούντεσρατ) και ένας από τους αναπληρωτές του προέδρου της Γερμανικής Δημοκρατίας.

Η γερμανική αντιπροσωπεία έχει βάσιμες ελπίδες, γράφει σχετικά ο γερμανικός Τύπος, και δεν είναι αστήρικτες: Οι γερμανικές εξαγωγές στην Κίνα το 2004 ανήλθαν σε 21 δισ. ευρώ, οι εισαγωγές από την Κίνα σε 32 δισ. ευρώ. Αλλά - γράφει ο αναλυτής της «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (1η Απρίλη) - «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπολογίζει με διπλασιασμό του εμπορικού όγκου έως το 2010 σε 100 δισ. ευρώ, με διπλασιασμό των άμεσων γερμανικών επενδύσεων σε 20 δισ. ευρώ».

Ετσι λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ότι το γερμανικό καραβάνι, παρόλο τον πρόσκαιρο θόρυβο, θα συνεχίσει το δρόμο προς την τεράστια αγορά της Κίνας - προς το συμφέρον και των δυο πλευρών.

Θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι όσοι αντιδρούν κατά της διεύρυνσης των σχέσεων με την Κίνα δεν έχουν μπολιαστεί από την πρόσφατη σκλήρυνση της στάσης των ΗΠΑ απέναντι στη μεγάλη χώρα προς το σοσιαλισμό. Γιατί την ίδια στιγμή η Ουάσιγκτον δηλώνει προθυμία πώλησης 28 υπερμοντέρνων μαχητικών αεροπλάνων στο καθεστώς του Ισλαμαμπάντ, παρότι αυτό ποδοπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και με αφορμή τον κινεζικό νόμο για την Ταϊβάν, οι ΗΠΑ προσεγγίζουν περισσότερο την Ιαπωνία για να τη χρησιμοποιήσουν στο ρόλο του πιστού δορυφόρου κατά της Κίνας.

«Ποτέ ως τώρα μια ιαπωνική κυβέρνηση δε συνδέθηκε στο ζήτημα της Ταϊβάν τόσο στενά με μια κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Shinzo Abe, που ασκεί καθήκοντα γενικού γραμματέα του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος και είναι ο ενδεχόμενος υποψήφιος σαν διάδοχος του J. Koizumi, σαν πρωθυπουργός, το δήλωσε χωρίς περιστροφές: Θα ήταν σφάλμα για την Ιαπωνία να εκπέμψει ένα μήνυμα ότι οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία θα έβλεπαν άπραγες μια εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν... Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει αν θα ναυτολογηθεί στο πλευρό των ΗΠΑ, όπως το έπραξε τώρα μονοσήμαντα η Ιαπωνία, για να περιστείλει τις στρατηγικές και στρατιωτικές φιλοδοξίες της Κίνας».

Αυτά πληροφορούσε η γερμανική «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς της Γερμανίας» (21 Μάρτη), για να προσθέσει: «Ο πρωθυπουργός της Κίνας Βεν Γιαμπάο απαγόρευσε χτες το βράδυ κατά την άφιξη της Ράις στο Πεκίνο, κάθε κριτική σε ένα νόμο που προβλέπει την προέλαση κινεζικού στρατού στην Ταϊβάν, αν το νησί - κράτος επισφράγιζε την ντε φάκτο ανεξαρτησία του από τη στεριά με αλλαγή του Συντάγματός του». «Ελπίζουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δε θα εκπέμψουν εσφαλμένο σινιάλο στις διασπαστικές δυνάμεις στην Ταϊβάν», φέρεται ότι είπε ο Βεν.

Ετσι απλά είναι τα πράγματα και όλα τα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που μόνοι υπερασπιστές είναι οι «Δημοκράτες της Δύσης», είναι λόγια του αέρα.