Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μπορεί κανείς να μιλά για την ολόπλευρα σύνθετη προσωπικότητα του Χαρίλαου Φλωράκη. Μόνο που αυτό μπορούν να το κάνουν εκείνοι που είτε έζησαν κοντά του είτε είχαν ιδιαίτερο πνευματικό δεσμό μαζί του. Οι υπόλοιποι είναι ή απλοί αγωνιστές στο ίδιο μετερίζι ή άνθρωποι της διανόησης, της επιστήμης και του πολιτισμού ή εργαζόμενοι που αισθάνθηκαν το δίκιο των λόγων του από ταξικό ένστικτο. Υπάρχει και μια μικρή μερίδα ανθρώπων που λένε τον καλό λόγο του εικοσιτετραώρου λόγω του θλιβερού γεγονότος του θανάτου του. Με αυτές τις σκέψεις αναφέρομαι στην ιδιαίτερη πλευρά του Χαρίλαου Φλωράκη που σχετίζεται με το Κίνημα Ειρήνης. Αυτό το κάνω από τη θέση που είχα την τύχη να βρεθώ στην κορυφή της πυραμίδας του Κινήματος Ειρήνης τη δεκαετία του 1980 που ήταν η δεκαετία της μεγάλης ανάπτυξης του Κινήματος. Ολοι τότε γνωρίζαμε, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, ότι στις γραμμές αυτής της ανάπτυξης παιζόταν η μελλοντική πορεία της ανθρωπότητας. Ηταν η εποχή της λεγόμενης «ισορροπίας του τρόμου». Το Κίνημα Ειρήνης είχε δύο αλληλεξαρτόμενους στόχους. Ο ένας ήταν η αποφυγή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Γι' αυτό αγωνιζόταν για τον παγκόσμιο αφοπλισμό με άμεσο περιορισμό έως κατάργηση των πυρηνικών όπλων. Ο άλλος ήταν η εξοικονόμηση πόρων που έδινε αυτός ο περιορισμός να διατεθούν στην ανάπτυξη του επιπέδου ζωής του ανθρώπου. Το σύνθημα της εποχής συνοψιζόταν στις λέξεις «ταυτόχρονος ελεγχόμενος παγκόσμιος αφοπλισμός» με μετατόπιση των διεθνών σχέσεων από το στρατιωτικό στο πολιτικό - διπλωματικό πεδίο.

Στην Ελλάδα το διεθνές πρόβλημα της Ειρήνης έπαιρνε ιδιαίτερη οξύτητα λόγω της ύπαρξης ανεξέλεγκτων αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων επιπλέον των συμβατικών υποχρεώσεων ως μέλος του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για το πλέγμα εξαρτήσεων της Ελλάδας ως απότοκο του εμφυλίου πολέμου μέσω των ελληνο-αμερικανικών λεόντειων συμφωνιών τύπου μπανανίας. Σε αυτό το πλαίσιο διεθνών κι εσωτερικών προβλημάτων το Κίνημα Ειρήνης στην Ελλάδα είχε μια αξιόλογη ανάπτυξη σε όγκο και ποιότητα. Στο σημείο αυτό ακριβώς βρίσκεται η άκρη της πολιτικής παρουσίας του Χαρίλαου Φλωράκη ως ηγέτη του ΚΚΕ. Στην περίοδο της ανάπτυξης της δεκαετίας του 1980 το Κίνημα Ειρήνης διασταυρώθηκε με πολιτικές δυνάμεις και στηρίχτηκε αποφασιστικά κυρίως από το ΚΚΕ. Η μεγάλη πολιτική του έμπνευση ήταν ότι κατόρθωσε να δεχτεί στους κόλπους του την ποικιλία του προοδευτικού χώρου και να απλωθεί σε ανοιχτές δημόσιες εμφανίσεις και συζητήσεις στις γειτονιές της Ελλάδας. Κατόρθωσε να συσπειρώσει σε ενιαίο μέτωπο διαφορετικές κινήσεις ειρήνης και να γίνει ένα μεγάλης σημασίας κοινωνικό γεγονός. Κυρίως κατόρθωσε να διαμορφώσει ενιαία πολιτική πλατφόρμα που στήριζε τη φιλειρηνική πολιτική της ΕΣΣΔ. Σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά και ο Χαρίλαος Φλωράκης. Εάν κανείς διαβάσει τις τότε ομιλίες του για το ζήτημα της Ειρήνης θα το διαπιστώσει. Εάν γίνει αποδεχτό το γεγονός της ιδιαίτερης ανάπτυξης του Κινήματος Ειρήνης τη δεκαετία του 1980 με τη σωστή πολιτική του, τότε θα εκτιμήσει καλύτερα την προσωπικότητα του Χαρίλαου Φλωράκη ως πολιτικού εκφραστή. Περισσότερο, σήμερα, κάτω από το βάρος της έλευσης της νέας τάξης πραγμάτων, η πολιτική του Χαρίλαου Φλωράκη πρέπει να μελετηθεί από το Κίνημα Ειρήνης μέσα στα νέα άλλα όχι απρόβλεπτα δεδομένα.