Ενα μήνυμα ήθελε να δώσει ο Πρόεδρος Μπους: Οτι μετά την απώλεια του Γιάσερ Αραφάτ, η ανάδειξη στην παλαιστινιακή ηγεσία «πιο συζητήσιμων» προσωπικοτήτων θα «παροτρύνει» τις ΗΠΑ να αναλάβουν ενεργότερο ρόλο. Το μήνυμα δόθηκε. Ο Μαχμούντ Αμπάς έγινε ο πρώτος Παλαιστίνιος Πρόεδρος, που συναντήθηκε με τον Τζορτζ Μπους στο Λευκό Οίκο. Σαφώς, η κίνηση αυτή είχε συμβολική σημασία.

Εκτός αυτού, όμως, δεν επιτεύχθηκε καμία πρόοδος. Επί της ουσίας, ούτε η παλαιστινιακή πλευρά φαίνεται να περίμενε κάτι σημαντικό, όπως τουλάχιστον διαρρεόταν από υψηλόβαθμους αξιωματούχους, λίγα 24ωρα πριν από την αναχώρηση Αμπάς από τη Ραμάλα. Σίγουρα, όμως, μια σαφέστερη και κατηγορηματικότερη τοποθέτηση του Αμερικανού Προέδρου, κατά της ισραηλινής εποικιστικής δραστηριότητας και της ανέγερσης του διαχωριστικού τείχους, θα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.

Φυσικά, δεν έγινε κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι ο Μπους απέφυγε να υπαναχωρήσει από τη θέση που διατύπωσε, πέρυσι, υιοθετώντας, ουσιαστικά, την ισραηλινή άποψη περί προσάρτησης στο Ισραήλ των μεγάλων εποικιστικών συγκροτημάτων της Δυτικής Οχθης. Δε δεσμεύτηκε για τίποτε και άσκησε νέες πιέσεις για τις ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις, αγνοώντας τις αλλεπάλληλες παλαιστινιακές δηλώσεις ότι «δεν μπορεί να γίνει διά της βίας αφοπλισμός, γιατί θα σημάνει εμφύλια σύρραξη». Τελικά, η συνάντηση Μπους - Αμπάς δεν έφερε τίποτε νεότερο για την προοπτική ίδρυσης ανεξάρτητου βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους, αφού η Ουάσιγκτον, πέραν ευχολογίων, συνεχίζει να «ζεσταίνει τις πλάτες» του Σαρόν, που μπορεί να φανεί πολύ «χρήσιμος» σε μια εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας περιοχή.