Οι κόποι έγιναν στάχτη... | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ

Οι κόποι έγιναν στάχτη...

Ο «Ρ» βρέθηκε χτες στην Αγία Τριάδα και την Αγία Κυριακή. Δύο περιοχές που επλήγησαν περισσότερο. Η πυρκαγιά δεν άφησε τίποτα όρθιο. Από κολόνες της ΔΕΗ, μέχρι περιουσίες φτιαγμένες με κόπο και ιδρώτα χρόνων...

Το πρωί της Πέμπτης ήταν εφιαλτικό για τους κατοίκους της Ανατολικής Αττικής που επλήγησαν από τη μεγάλη πυρκαγιά. Χτες, όμως, αντικρίζοντας το μέγεθος της καταστροφής, ζούσαν ένα ακόμη μεγαλύτερο δράμα. Δεν είναι μόνο τα 10.000 περίπου στρέμματα δάσους που καταστράφηκαν. Αυτό που τους πονάει περισσότερο είναι η θέα των σπιτιών τους που μετατράπηκαν σε αποκαΐδια, εξαιτίας της εγκληματικής σκέψης ορισμένων εμπρηστών και καταπατητών που μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζουν τίποτα. Εκείνο επίσης που τους δημιουργεί αισθήματα οργής και αγανάκτησης, είναι η κοροϊδία εκ μέρους των διαφόρων αρμοδίων.

* * *

Ο Κώστας Βοσκίδης είναι μόνιμος κάτοικος της περιοχής και το σπίτι του βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από την είσοδο της Λ. Μαραθώνος για την Αγ. Τριάδα. «Είμαι 51 ετών και αυτό το σπίτι το παλεύω από τα 13 μου, μας λέει. Εκανα οικονομία στην οικονομία, προκειμένου να το χτίσω και σε λίγα λεπτά, όλα έγιναν στάχτη». Παρ' όλα αυτά, με δάκρυα στα μάτια, νοιαζόταν περισσότερο για τον γείτονα. «Απέναντι μένει ένας γεράκος. Εφτασε τα 82 χρόνια στη ζωή, με φυλακές και εξορίες. Τώρα, δεν έχει πού να μείνει. Πιο πολύ στεναχωριέμαι για κείνον, παρά για μένα και την οικογένειά μου».

Δίπλα, στην άκρη του δρόμου, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ παλεύουν να αντικαταστήσουν τις κολόνες που κάηκαν και έπεσαν στην άκρη του δρόμου. «Μεγάλη φωτιά», μας λένε και συνεχίζουν το έργο τους, ώστε να μπορέσουν να δώσουν ρεύμα σε όλη την περιοχή μέχρι το βράδυ. Λίγο πιο πέρα, άλλοι έψαχναν στα αποκαΐδια που άφησε η φωτιά, προκειμένου να βρουν κάτι που στο μέλλον θα τους φανεί χρήσιμο. Κάτι που, τέλος πάντων, σώθηκε. «Αφήστε ρε παιδιά», ήταν η πρώτη αντίδραση ενός ανθρώπου που βρισκόταν μέσα στο ρημαγμένο σπίτι του. «Ξέρετε τι σημαίνει να είσαι λιγότερο από 300 μέτρα από το σπίτι σου και να μην μπορείς να πλησιάσεις; Και δεν είναι αυτό που με πειράζει τόσο. Είναι ότι ήμουν στο σημείο στις 11.30 και το σπίτι μου λαμπάδιασε στη 1 το μεσημέρι». Εκείνη την ώρα, μία γειτόνισσα πλησιάζει και πέφτει στην αγκαλιά της συζύγου του, κλαίγοντας για την καταστροφή που τους βρήκε. «Ποιο μυαλό θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο; Ποιος θα άντεχε να κάνει τέτοιο πράγμα;», λέει γεμάτη οδύνη.

* * *

Στην Αγ. Κυριακή, μία γυναίκα, ανεβασμένη στην ταράτσα του σπιτιού της, προσπαθεί να ρίξει ό,τι κεραμίδι κρεμόταν στον αέρα. «Και που κρέμεται, τι να το κάνεις; Κόποι μιας ζωής, χάθηκαν. Φτιάχνεται πάλι αυτό;», μας λέει αναστενάζοντας. Λίγο πιο κάτω, μια άλλη κυρία βγάζει από την αυλή της τα καμένα κλαδιά, με δάκρυα στα μάτια. «Χίλιες φορές να καιγόταν το σπίτι μου, παρά αυτό το δάσος. Ξυπνάγαμε και παίρναμε οξυγόνο», μας λέει με πόνο συνεχίζοντας τη δουλιά της.

Οι δρόμοι, γεμάτοι στάχτη. Η ανάσα βαριά από μικρά κλαδιά που καπνίζουν στην άκρη του δρόμου. Πυροσβεστικά εξακολουθούν να περνούν και να περιπολούν για τυχόν αναζωπύρωση της φωτιάς. Τρία ελικόπτερα κάνουν ρίψεις νερού στην Καλλιτεχνούπολη, προσπαθώντας να σβήσουν κάποιες μικρές εστίες φωτιάς που αναζωπυρώνονται λόγω του δυνατού αέρα. Ο άνθρωπος δίπλα μας ξεσπά: «Μόλις πήρε η φωτιά στην Καλλιτεχνούπολη, έφυγαν όλα τα αεροσκάφη και τα ελικόπτερα για να τη σβήσουν. Εδώ ήταν το σημαντικό. Εκεί γιατί τρέξαν; Θα είναι μια απορία που θα την έχω. Μήπως γιατί εκεί είναι βίλες;», ενώ άλλοι επαίνεσαν τους άνδρες της Πυροσβεστικής. «Τι να κάνουν και τα παιδιά; Εδώ καιγόταν το σύμπαν. Και που την έσβησαν τόσο γρήγορα, πάλι καλά».

* * *

Την ώρα του οδοιπορικού, πυροσβέστες έτρεχαν να αντιμετωπίσουν τέσσερις νέες εστίες που εκδηλώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα. Οι κάτοικοι της περιοχής κατήγγειλαν πως τη στιγμή της πυρκαγιάς ένα μαύρο μηχανάκι εγκατέλειπε το σημείο μαζί με ένα αυτοκίνητο χρώματος μολυβί και μάρκας OPEL.