Οι ίδιες οι εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία στην Ευρώπη και τη χώρα μας, η εξασφάλιση συναίνεσης στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ από το ΠΑΣΟΚ, η στήριξη στρατηγικών επιλογών από το Συνασπισμό (π.χ. ΕΕ), καθώς και από τις πλειοψηφίες των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ωθούν και συμβάλλουν στην επιτάχυνση και γενίκευση της επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου στα λαϊκά δικαιώματα και τις κατακτήσεις.

Στη φάση αυτή της επιτάχυνσης και γενίκευσης της επίθεσης, που εκφράζεται με νέο κύκλο ιδιωτικοποιήσεων Δημοσίων Οργανισμών και επιχειρήσεων, κλείσιμο εργοστασίων, ομαδικών απολύσεων, γενίκευσης των ελαστικών μορφών απασχόλησης, έντασης του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας, νέου ανατιμητικού κύματος, επίθεση στις αμοιβές κλπ., το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει την υποχρέωση να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην ενίσχυση των αντιστάσεών της, στην απόρριψη των καπιταλιστικών μονόδρομων και στην προβολή της άλλης εναλλακτικής πρότασης.

Οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να παίξουν έναν τέτοιο ρόλο, να ανταποκριθούν στο σύνθετο αυτό ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό καθήκον.

Αποτελούν τμήμα των πολιτικών δυνάμεων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ), που έχουν υιοθετήσει την αναγκαιότητα των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων και τις προωθούν (π.χ. Μάαστριχτ - κατευθύνσεις κορυφής, Λισαβόνας, Λάακεν κλπ.). Είναι δεμένες με ατομικά, οικονομικά, πολιτικά κ.ά. οφέλη με τους εργοδότες και τους μηχανισμούς της ΕΕ.

Η υιοθέτηση ως αξόνων δράσης της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, του κοινωνικού διαλόγου, περιορίζει τα όρια της πάλης αυτών των οργανώσεων σε «νόμιμα πλαίσια», σε όσα «αντέχει η οικονομία», δηλαδή τα καπιταλιστικά κέρδη. Περιορίζει τη δράση αυτών των οργανώσεων έως τα όρια εξυπηρέτησης των αντιπολιτευτικών αναγκών του ΠΑΣΟΚ και τήρησης των προσχημάτων, μέσω «αγωνιστικών» ελιγμών εκτόνωσης της εργατικής δυσαρέσκειας.

Στο καθήκον αυτό της οργάνωσης της εργατικής τάξης και ενίσχυσης των αγώνων της μπορεί να ανταποκριθεί μόνο το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, το οποίο συγκροτείται από το πιο ριζοσπαστικοποιημένο και αποφασισμένο κομμάτι της εργατικής τάξης, απαλλαγμένο από κάθε δεσμό με τις πολιτικές δυνάμεις που προωθούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, χωρίς καμιά εξάρτηση, συμφέροντα και δεσμούς με τους κεφαλαιοκράτες.

Και, επιπλέον, διαθέτοντας τη μόνη εναλλακτική λύση που παίρνει υπόψη της τις σύγχρονες ανάγκες και τον παραγόμενο πλούτο.

Το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, δίνοντας συνέχεια στη δράση μετά την πετυχημένη παρουσία των δυνάμεών του στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να προχωρήσει σε μια εκδήλωση μεγάλης ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ.

Να οργανώσει στις 12 Νοέμβρη στην ΑΘΗΝΑ, ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ, στο Πεδίον του Αρεως.

Το συγκεκριμένο συλλαλητήριο δεν αποφασίστηκε ως ανάγκη να γίνει ένα ακόμα (έστω και μεγάλο) αντικυβερνητικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας. Ερχεται ως ανάγκη η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα να δώσουν απάντηση στην ένταση και γενίκευση της αντιλαϊκής επίθεσης, να γίνει αποφασιστικό βήμα στην ώθηση της ταξικής πάλης, στη δημιουργία όρων και προϋποθέσεων μιας πιο αποφασιστικής συνέχειας.

Πρόκειται συνεπώς για μια εκδήλωση που η ίδια η προετοιμασία και εκτέλεσή της συνιστούν μια μεγάλη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική μάχη.

• Για να εκλαϊκευτεί μαζικά το πλαίσιο αιτημάτων του ΠΑΜΕ, που πρέπει να το μάθουν και να το υιοθετήσουν εκατομμύρια εργαζόμενοι και που δομείται στον άξονα σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, ποιος παράγει και ποιος καρπώνεται τον πλούτο. Το πλαίσιο αυτό κινείται στον αντίποδα της λογικής που λέει ότι η ευημερία και η διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων περνούν μέσα από την ενίσχυση της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και την ύπαρξη του καπιταλιστή.
• Για να συνειδητοποιηθεί από ακόμα περισσότερους εργαζόμενους ότι ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, η εδραιωμένη αυτή εργατική αριστοκρατία, λειτουργεί ως «Πέμπτη Φάλαγγα» στις γραμμές της εργατικής τάξης και δεν μπορείς να διεξάγεις συνεπή πάλη ενάντια στον εργοδότη και το σύστημά του, αν δε συγκρουστείς με το λακέ του, τον εργοδοτικό και τον κυβερνητικό συνδικαλιστή.
• Για να κατανοήσουν, να πειστούν οι εργαζόμενοι ότι τα κόμματα, που σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στην Ελλάδα, στήριξαν και στηρίζουν τον ευρωπαϊκό καπιταλιστικό μονόδρομο, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ) πρέπει να τιμωρηθούν. Η αποδυνάμωσή τους, η μαζική εγκατάλειψή τους είναι όρος για να υπερασπίσει η εργατική τάξη τον εαυτό της και τα δικαιώματά της.
• Γιατί πρέπει να γραφτούν και να δραστηριοποιηθούν στα συνδικάτα χιλιάδες νέα μέλη και ιδιαίτερα νέοι - γυναίκες και μετανάστες. Γιατί πρέπει να συνεδριάσουν εκατοντάδες Διοικητικά Συμβούλια σωματείων, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών. Γιατί πρέπει να γίνουν εκατοντάδες περιοδείες, συσκέψεις, συγκεντρώσεις, ομιλίες, να στηθούν δεκάδες νέες Επιτροπές Αγώνα, να συσπειρωθούν εκατοντάδες νέοι άνθρωποι στο ΠΑΜΕ. Γιατί η μετακίνηση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην Αθήνα και η διοργάνωση ενός τέτοιου συλλαλητηρίου απαιτεί τη δημιουργική και με αυταπάρνηση δουλιά εκατοντάδων ανθρώπων.

Εχουμε όλα τα φόντα, το συλλαλητήριο αυτό να συμβάλει στην ανάπτυξη του αγώνα. Να είναι ένα κορυφαίο συνδικαλιστικό και πολιτικό γεγονός.

Μια εκδήλωση που θα επιτρέψει στους εργαζόμενους των εταιριών που ξεπουλιούνται, των εργοστασίων που κλείνουν, σ' αυτούς που αμείβονται με μισθούς πείνας, που δουλεύουν απάνθρωπα ωράρια, που ακριβοπληρώνουν τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας και Παιδείας, που βιώνουν την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς στους τόπους δουλιάς, σε όλους όσοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΣΥΝ και νιώθουν «προδομένοι» και απογοητευμένοι να αντιδράσουν.

Μια εκδήλωση κοινής δράσης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, προβολής κοινών στόχων και αιτημάτων.

Ενας αγώνας που αφορά άμεσα τις εργαζόμενες γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη σειρά της αντιλαϊκής επίθεσης. Ενα συλλαλητήριο που οι μετανάστες θα σμίξουν, θα αγωνιστούν μαζί με τους Ελληνες συναδέλφους τους, για όλα τα προβλήματα που τους βασανίζουν.