Οι νέοι έχουν την τάση να αναζητάνε ιδεώδη και ιδανικά, απαντήσεις για το σκοπό και το νόημα της ζωής... Εχουν διάθεση να προσεγγίσουν γενικότερους ιδεολογικούς προσανατολισμούς... Εχουν ενεργητικότητα, συναισθηματισμό και επιμονή....

Αυτές τις διαπιστώσεις στη θέση 3 πρέπει να τις αξιοποιήσουμε. Σαν γνωρίσματα και ιδιότητες της νεολαίας αποτελούν το καλύτερο πεδίο άνθησης των ιδεών μας, της επαναστατικής στάσης Ζωής, του Οράματος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης Ανθρώπου από Ανθρωπο, για το πέρασμα από το Βασίλειο της Ανάγκης στο Βασίλειο της Ελευθερίας. Ο Μαρξισμός, δεμένος άρρηκτα με το Ζωή, τη Φύση και την Ιστορία, αποτελεί τη μοναδική πραγματική διέξοδο στις ανάγκες που δημιουργούν οι παραπάνω ιδιότητες των νέων.

Και ακριβώς μ' αυτή τη θεώρηση και δραστηριοποίηση μπορούν να κτυπηθούν οι, επίσης πολύ καλά διαπιστωμένοι στις θέσεις, μηχανισμοί χειραγώγησης και εξαγοράς, στο σχολείο, στα ευρωενωσιακά προγράμματα, στην κυριαρχία της ρουσφετολογίας, στη διαφήμιση του βολέματος, του σκύψιμου της μέσης, του ατομιστικού ανταγωνιστικού αριβισμού κλπ., που πραγματικά έχουν ευνοηθεί με τη νίκη της Αντεπανάστασης και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Στο σημείο αυτό πρέπει να αντιταχθούμε στην τεράστια εκμετάλλευση της σεξουαλικής - συναισθηματικής πλευράς της φύσης μας, με την αναγωγή της γυναικείας ομορφιάς σε βασικό στοιχείο πλασαρίσματος προϊόντων και ιδεών, τους επιτυχημένους με τα πολυτελή αυτοκίνητα, σπίτια και ωραίες νεαρές γυναίκες. Με τις «αντιδραστικές και ψευτοεκσυγχρονιστικές απόψεις για το περιεχόμενο της ισότητας και της χειραφέτησης» της γυναίκας όπως σωστά επισημαίνεται.

Η σεξουαλική και συναισθηματική ζωή, συνοδευόμενη από τις ιδιαιτερότητες της εφηβείας, προκαλεί συχνά στους νέους τεράστιο μπέρδεμα, άγχος, φαντασιώσεις κλπ. Ετσι δε φτάνει η φράση «Η αξία του έρωτα και της οικογένειας» (που πρέπει να γίνει κατανοητή). Μετά απ' αυτήν αλωνίζει ο κληρικαλιστικός σκοταδισμός, οι εξυπνακίστικες, αποσπασματικές ή απομονωμένες και με αρκετή δόση παραπλάνησης και ψευδοεπιστημονικότητας (στην καλύτερη περίπτωση) αντιμετωπίσεις της τηλεόρασης και των εκδοτικών οίκων, δίπλα στον ορυμαγδό της σχετικής αντιδραστικής προπαγάνδας τους, στην καλλιέργεια του αδίστακτου αριβισμού, της ανταγωνιστικότητας, του γλειψίματος, της αδιαφορίας για τα κοινά και της πορνείας, που τόσο φανταχτερά τα βλέπουμε στο παράδειγμα των «γλαστρών, που κουνιούνται εμετικά κι ελπίζουν να τις διαλέξει για τη βραδιά ο καναλάρχης, ή στα «ριάλιτι σόου».

Εχουμε λοιπόν υποχρέωση να μελετήσουμε, εξετάσουμε, αποκρυσταλλώσουμε κανόνες ή αρχές, σπρώχνοντας παραπέρα τον Πολιτισμό στα θέματα αυτά. Ναι, και κανόνες, όπου χωράει και πρέπει. Σαν τον κανόνα π.χ. του εξοβελισμού της απεργοσπασίας ή του καρφώματος. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο προτείνω εδώ, παρά τον κίνδυνο να ξενίσουν, αφού έχουν τόσο παραμεληθεί αυτές οι έννοιες, κάποιες αρχές που θα έχουν και τα λάθη και τις υπερβολές τους που δεν μπόρεσα να επισημάνω.

Κεντρικός άξονας του σκεπτικού μου εδώ και χρόνια για τη σεξουαλική και συναισθηματική ζωή, είναι η απαλλαγή από την υποκρισία και το στρουθοκαμηλισμό και η αναγνώριση της Ανάγκης αλλά και του Δικαιώματος στην απόλαυση της φύσης και των αισθήσεων, όπως το έχουμε αποδεχτεί π.χ. για το φαγητό. Για τη συνειδητή απαλλαγή από κάθε φραγμό στην αναζήτηση, διατήρηση και εξέλιξη αυτής της προσωπικής ευτυχίας, που είναι αναπόσπαστη από το σεβασμό του ταιριού μας και του εαυτού μας. Για την απρόσκοπτη κι εύστοχη προσέγγιση, που μόνο κίνητρο έχει τον έρωτα. Αυτή την τόσο παραμελημένη, παρεξηγημένη και λερωμένη με τον εγωισμό και την ανταγωνιστικότητα προσέγγιση. Και μάλιστα στο σημείο αυτό να καταπολεμήσουμε την αμερικανόπνευστη βαρβαρότητα της έννοιας της «σεξουαλικής παρενόχλησης», που θολώνει τις σταθερές και δοκιμασμένες κοινωνικές έννοιες της προσβολής, του βιασμού, του δικαιώματος σε αξιοπρέπεια και δουλιά. Που δε στοχεύει να πλήξει τα αφεντικά που κολλάνε στις εργάτριες, αλλά το δικαίωμα της Εργατικής Τάξης να ερωτεύεται, αυτό που ζηλεύει ο Ενεμπό στο «Ζερμινάλ» του Ζολά. Πολύ θα θέλανε να φτάσουμε στο σημείο να πρέπει να είσαι γραμμένος στην κλαδική του ΠΑΣΟΚ για να βρεις ταίρι, χωρίς το φόβο να σε τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί.

Να μιλήσουμε για το δικαίωμα, επιδίωξη και συμφέρον να ζούμε ένα σωστό μόνιμο δεσμό, αλλά θαρρετά και για το διαλεκτικά δεμένο μ' αυτό και οπωσδήποτε αναφαίρετο δικαίωμα, να ζευγαρώνουμε όποτε θέλουμε και μας θέλουν. Για το δικαίωμα να σταματήσει μέσα μας μονόπλευρα το ενδιαφέρον και συναισθηματικό ή ερωτικό δέσιμο και για την υποχρέωσή μας να αποδεχτούμε την αντίστοιχη απόρριψη, σαν δικαίωμα του ταιριού μας που ακόμα αγαπάμε. Για το δικαίωμα στη σεξουαλική ιδιομορφία σχετικά με τα φύλα και την καταπολέμηση οποιασδήποτε σχετικής διάκρισης, σε συνδυασμό με τη γνώση της Φύσης που ευνοεί, με σημαντικά πλεονεκτήματα, την ετερόφυλη σχέση:

Να παλέψουμε την πορνεία με όλα τα προσωπεία της, αφού δεν είναι μόνο αυτή που εκτελείται τοις μετρητοίς. Που πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε σαν οποιονδήποτε υπολογισμό και σκοπιμότητα κατά τη συνεύρεση δυο ανθρώπων, έξω από τη σεξουαλική και συναισθηματική ευχαρίστηση. Να κάνουμε αντικείμενο και του σημερινού αγώνα την απαγόρευση της νέας («από δω και μπρος») πορνείας και για το χρήστη, όπως σοφά έπρατταν στον Υπαρκτό Σοσιαλισμό. Για την επιδίωξη αυτής της απαγόρευσης και στη σημερινή κοινωνία, κάτι που το κάνουμε σποραδικά αντιδρώντας πχ στις δημοτικές άδειες πορνείων. Να γίνει και αυτός Στόχος του Μετώπου, αλλά και του σημερινού αγώνα, σαν τους άλλους, που παρόλο που αποτελούν αποτελέσματα του Καπιταλισμού και θα κτυπηθούν ριζικά με την πτώση του, δεν τα παραμελούμε. Και παράλληλα να ενδιαφερθούμε και για την κοινωνική προστασία και την απαλλαγή από τους εκβιασμούς και τις «προστασίες» όσων δυστυχισμένων έτσι κι αλλιώς έχουν μπει σ' αυτό το «επάγγελμα», ή όσων θα συνεχίσει η απάνθρωπη καπιταλιστική κοινωνία να στρατολογεί. Κι ας μη στενοχωρηθούν οι καλοπροαίρετοι, φαλλοκράτες, που σκέφτονται μόνο τον άντρα. Αλλωστε χρειάζεται να απαλλάξουμε από τον σκοταδισμό, την εγωιστική προκατάληψη και τις ανερμάτιστες ενοχές την απόλυτα φυσιολογική δυνατότητα απόλαυσης που δίνει η Φύση, στις επίσης φυσιολογικές στιγμές ή περιόδους της ζωής μας) που είμαστε μόνοι.

Και, τέλος, να προχωρήσουμε στην απομυθοποίηση της σεξουαλικής και συναισθηματικής ζωής. Να προπαγανδίσουμε πρώτα στους νέους που επηρεάζονται περισσότερο από τους άλλους, την ανάγκη αποδοχής αυτής της πλευράς της ζωής μας σαν φυσικής λειτουργίας, που, στην ιεράρχηση αξιών και αναγκών, ευρίσκεται πιο πίσω από την Ανθρωπιά, τη Δημιουργία, το Φιλότιμο, τον Αγώνα, τη συμμετοχή και προσφορά στο Συλλογικό. Πιο πίσω ακόμα και από τις πάντα ζωώδεις, αλλά εξαιρετικά ανεβασμένες στον άνθρωπο, ανάγκες συνεννόησης και σύνθεσης με το ταίρι σου, σωστού κλίματος στην οικογένεια που ανατρέφει παιδιά, φιλοδοξίας αλλά και υποχρέωσης να τα εντάξεις παλικάρια στην κοινωνία. Και αυτή η διαπίστωση, που θέλει εξάσκηση να γίνει πεποίθηση, αποτελεί σημαντικό εφόδιο ενάντια στην ψυχολογική μαυρίλα, την ανορεξία για ζωή, δράση, τις κάθε λογής ψυχώσεις, στις παραπάνω περιόδους της ζωής μας, που δεν έχουμε ευνοϊκούς όρους συναισθηματικής και σεξουαλικής ζωής.

Και γυρίζοντας στο σύνολο της προσωπικότητας με τις άλλες της ιδιότητες, πρέπει, μπροστά και στα ευαίσθητα μάτια της Νεολαίας, να αντιτάξουμε απέναντι στο μοντέλο του υποταγμένου ανθρωπιδίου που του δώσανε γυαλιστερή λαμαρίνα να κάνει φιγούρα και να προσπερνάει χαιρέκακα τους άλλους, το δικό μας μοντέλο. Να ανεβάσουμε σε ψηλό ιδεολογικό σκαλί τον άνθρωπο. Αυτόν που νιώθει άσχημα να περάσει από αυτή τη ζωή χωρίς να τη χαρεί πραγματικά, χωρίς δηλαδή να ανταποκριθεί στις ανάγκες και δυνατότητες της Υλης, του εξελιγμένου μυαλού, που έχει απαιτήσεις και δεν αφήνει ατιμώρητη την αδράνεια. Να έχει περάσει απ' τη ζωή χωρίς να έχει αφήσει τίποτα περισσότερο από την κατσίκα, που βοσκάει με ευγένεια δίπλα στην άλλη, που ευχαριστιέται τον έρωτα και ανατρέφει τα παιδιά της με στοργή. Να νιώσει ότι είναι κομμάτι της ζωντανής ύλης, της προοδευτικής ύλης, κομμάτι της Ιστορίας και των προοδευτικών αγώνων, του κτισίματος του Νέου Ανθρώπου, του Συλλογικού, που κάνει θαύματα και ανεβάζει διαρκώς σε ψηλότερα επίπεδα και την προσωπικότητα.

Κώστας Τζατζάνης

ΚΟΠ