ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΘΕΜΑ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ: «Εστω και την τελευταία στιγμή, πρέπει να αρχίσει η εφαρμογή ενός προγράμματος κατά του κοινωνικού αποκλεισμού, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες ανησυχούν φοβούμενες εξάπλωση της φωτιάς που άναψε στο Παρίσι (...) το ζήτημα της εξέγερσης είναι καθαρά πολιτικό. Από τον χειρισμό του θα εξαρτηθεί αν οι εξεγερμένοι θα συνεχίσουν τον πόλεμο ή θα ανοίξουν σαμπάνιες μαζί με τους άνδρες των δυνάμεων καταστολής μέσα στα αστυνομικά τμήματα» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΑΥΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟ: «Ο γενικός γραμματέας του συνδικάτου CGT Μπερνάρ Τιμπό και η εθνική γραμματέας του ΚΚΓ κάλεσαν την κυβέρνηση να "αποκαταστήσει επαφή" και "ξαναξεκινήσει τον διάλογο" με ένα τμήμα του "πληθυσμού που θεωρεί τον εαυτό του αποκλεισμένο" στα προάστια (...) η Μ. Ζ. Μπιφέ τόνισε ότι δεν μπορούμε να λέμε απλά "αυστηρότητα, αυστηρότητα". "Πρέπει βέβαια κατ' αρχήν να διασφαλιστεί η ασφάλεια των πολιτών, αλλά αμέσως να πούμε: τώρα θα οργανώσουμε χώρους διαλόγου"» (το ρεπορτάζ στην «ΑΥΓΗ»).

«ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΨΑΤΕ»: «Οι αιτίες βρίσκονται στην κοινωνική αδικία και στην καθημερινή βία: διακρίσεις, περιθωριοποίηση, ανυπόφορες συνθήκες ζωής. Δε θέλουμε το διάλογο, αρκετά κοροϊδέψατε με τα λόγια τους πατεράδες και τις οικογένειές μας. Ο διάλογος έχει πάψει μια για πάντα, μη προσπαθείτε να μας αποκοιμίσετε (...) η μάχη που ξεκινά είναι μακρά και δίκαιη, δεν έχουμε τίποτα πια να χάσουμε» [από κείμενο ομάδας με τίτλο «μαχητές - ταραξίες του 93» (το 93 Seine-St Denis - Σεν Σαν Ντενίς - είναι διοικητικό διαμέρισμα στα βορειοανατολικά του Παρισιού)].

«ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ»: «Λόγια από το τραγούδι "At the end of day", όπως ακούγεται στο μιούζικαλ "Λε Μιζεράμπλ", που παίζεται με εξαιρετική επιτυχία στο Λονδίνο. Το τραγουδούν οι φτωχοί εργάτες στο εργοστάσιο που έχει ο Γιάννης Αγιάννης, δήμαρχος πια του Μοντρέ, αλλά κυνηγημένος ακόμα από τον αστυνόμο Ιαβέρη: "Στο τέλος της ημέρας, είσαι απλώς κατά μια μέρα γηραιότερος. Και τίποτ' άλλο δεν μπορείς να πεις για τη ζωή των φτωχών. Είν' αγώνας εκεί έξω. Είναι πόλεμος. Κανείς δε σου χαρίζει τίποτα. Το πουκάμισο κολλημένο στη λάσπη, πώς να σε προστατεύσει από το κρύο; Υπάρχει πείνα στη χώρα κι είναι χορτάτοι μόνο οι λίγοι. Ανοιχτοί είν' όμως ακόμα κάποιοι λογαριασμοί. Μια μέρα θα τους πληρώσουν". Εργο βασισμένο στο βιβλίο "οι Αθλιοι" του Βίκτωρος Ουγκώ. Στην παράσταση, προχθές στο Λονδίνο, επηρεασμένοι ίσως από τα γεγονότα του Παρισιού, οι θεατές σηκώθηκαν όρθιοι και τραγουδούσαν δυνατά αυτά τα λόγια» (ο Χρήστος Μιχαηλίδης στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

* Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφότητα