Στη λογική της συναίνεσης και συμφωνώντας με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ από την οποία υπαγορεύονται οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται στην εκπαίδευση, κινήθηκε η εκδήλωση - συζήτηση που συνδιοργάνωσαν οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΣΕΠ-ΤΕΙ, ΠΟΣΔΕΠ), χτες, δεύτερη μέρα της απεργίας τους.

Οι τοποθετήσεις του τύπου: «Η ΕΕ και η πολιτική της δεν είναι ούτε μαύρο, ούτε άσπρο» όπως υποστήριξε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος, «να έχουμε μια αξιολόγηση για να ανεβάσουμε την ποιότητα της εκπαίδευσης» σύμφωνα με τη Συλ. Ράπτη, υπεύθυνη του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ και το κάλεσμα για διάλογο από τη Μ. Κόλλια βουλευτή της ΝΔ, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά της χτεσινής εκδήλωσης. Βέβαια, οι παραπάνω τοποθετήσεις των τριών κομμάτων ήταν αναμενόμενες, καθώς στο παρελθόν έχουν εκφράσει έμπρακτα τη συναίνεση με την ψήφο τους απέναντι στις επιλογές της ΕΕ, αλλά και με την έμπρακτη στάση τους μέσα στο ίδιο το κίνημα, στάση που - όπως αποδείχτηκε και χθες - μόνο διέξοδο δε δίνει στη λύση των προβλημάτων.

Ο Δ. Μπράτης και ο Δ. Γεώργας, πρόεδροι των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ αντίστοιχα, προχώρησαν για άλλη μια φορά, στην καταγραφή των χρόνιων εκπαιδευτικών προβλημάτων, χωρίς όμως να αναφερθούν στις πραγματικές αιτίες αυτών. Ενώ ο Λ. Απέκης πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, αναφέρθηκε στην απαξίωση των πτυχίων και την υποβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης.

«Η κατάσταση είναι σοβαρή και απορρέει από πολιτικές αποφάσεις που εφαρμόζουν η προηγούμενη και σημερινή κυβέρνηση, σε συνεννόηση με την ΕΕ. Δεν πρέπει να μείνουμε στις διαπιστώσεις, αλλά να δούμε πώς θα την αντιμετωπίσουμε» επισήμανε ο Νάσος Κουζέλης, πρόεδρος της ΟΣΕΠ - ΤΕΙ, αναδεικνύοντας την οικονομική ασφυξία των ΤΕΙ. Ενώ ο Βασίλης Τόγιας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας, κάλεσε τους εκπαιδευτικούς να πουν «όχι» στο σχολείο της αγοράς και στην εκπαίδευση της αμάθειας.

Αναφερόμενη αρχικά στην εντολή του υπουργείου Παιδείας για το διαγωνισμό της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών, η Ρίτα Νικολαΐδου, μέλος του Τμήματος Παιδείας του ΚΚΕ, σχολίασε ότι «η νέα γενιά, η αυριανή εργατιά καλείται να επιχειρηματολογήσει, την ώρα που καταργούνται τα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα της μάνας τους, για την αξία της ιδιωτικής ασφάλισης».

Στη συνέχεια, υπογράμμισε: «Το κίνημα των εκπαιδευτικών θα πρέπει να δει τα αιτήματά του σε σύνδεση μεταξύ τους, να δει το ρόλο του εκπαιδευτικού από μια ευρύτερη σκοπιά, του κοινωνικού συνόλου. Δεν μπορεί να είναι ενωτικά τα συναινετικά αιτήματα. Το πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι: αν θα συνεχίσει να λειτουργεί για την ταξική χειραγώγηση της μάζας ή αν θα ενδιαφερθεί για την ολόπλευρη σφαιρική διαμόρφωση της προσωπικότητας όλων και τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου».

Και κατέληξε: «H αντίσταση στην επίθεση που σήμερα διεξάγεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, στη δομή, στο περιεχόμενο και την προοπτική της, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί μαζί με εκείνο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που έχει έναν ταξικό προσανατολισμό».