Η παρουσίαση του πρώτου καταλόγου «καλών πρακτικών κοινωνικής ευθύνης» απ' το «Ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ)» αποκάλυψε ότι η «εθελοντική δέσμευση των επιχειρήσεων σε στρατηγικές που ενσωματώνουν κοινωνικές και περιβαλλοντικές ευαισθησίες» είναι ενταγμένη στη στρατηγική και τη λογική του κέρδους.

Με την ΕΚΕ - όπως αναφέρεται στον κατάλογο - «οι επιχειρήσεις επιδιώκουν να συνδυάσουν αποτελεσματικά την οικονομική τους απόδοση και ανάπτυξη με τη συνεισφορά τους στο κοινωνικό σύνολο». Ωστόσο, όπως επισημάνθηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες, καθώς οι επιχειρήσεις προσδοκούν οφέλη, αφού υπάρχει μια ανταποδοτικότητα με την κοινωνία.

Και όταν τέθηκε το ερώτημα ποια είναι τα προσδοκώμενα οφέλη, δόθηκε η εξής απάντηση: «Ενα απ' τα επιδιωκόμενα οφέλη είναι οι επιχειρήσεις να έχουν - εκτός απ' τη νομική και οικονομική άδεια - και την "κοινωνική άδεια". Να έχουν την αποδοχή της κοινωνίας και πολύ περισσότερο σε τοπικό επίπεδο».

Δείχνουν δηλαδή ότι όλες οι δραστηριότητες είναι διαποτισμένες απ' τη φιλοσοφία της «κοινωνικής συναίνεσης», με στόχο την αναίρεση των συγκρούσεων που προκύπτουν απ' τις ταξικές αντιθέσεις και διαφορές. Ετσι όταν τέθηκε το ερώτημα τι μπορεί να «προσφέρει» ένας επιχειρηματίας με την εισβολή του στο σχολείο - όπως αναφέρεται στον κατάλογο - η απάντηση που δόθηκε ήταν ότι οι μαθητές έμαθαν για την ιδέα της επιχειρηματικότητας και των δεξιοτήτων. Μάλιστα υποστηρίχτηκε ότι αν λόγου χάρη δε διδαχτεί κάποιος την τεχνική της συνέντευξης - που κάνουν οι επιχειρηματίες πριν τις προσλήψεις - τότε δημιουργείται μια «ταξική αντιμετώπιση υπέρ των καλών σχολείων»!

Και προς άρση αυτής της... ταξικότητας, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του υπουργείου Παιδείας παρέδωσαν «μαθήματα» επιχειρηματικότητας σε 7.780 μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στα πλαίσια του προγράμματος «Επιχειρηματικότητα Νέων».