«Πάγια τακτική είναι ο νέος κάποια στιγμή, μόλις βρει δουλιά, να φεύγει από τους γονείς του για να μείνει μόνος του. Απόφαση ιδιαίτερα δύσκολη με τους σημερινούς μισθούς πείνας. Στη δική μου περίπτωση έφυγε ο πατέρας μου από το σπίτι, καθώς κατάφερε να φτιάξει ένα εξοχικό και μένει εκεί μόνιμα». Αυτό μας είπε ο Φώτης Μεσάδος, ο οποίος εργάζεται τον τελευταίο 1,5 χρόνο σε μια επιχείρηση για 510 ευρώ μισθό το μήνα και εκλέχτηκε για πρώτη φορά στη διοίκηση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

Είναι από τους «τυχερούς»... που έχει γλιτώσει το νοίκι βέβαια, όπως λέει ο ίδιος, «δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μόνος μου στο νοίκι. Εδώ και τώρα δε βγαίνω που μοιράζομαι τα έξοδα με τον αδερφό μου». Οπως είπε χαρακτηριστικά, είναι ζήτημα να του περισσεύουν 100 ευρώ το 15νθήμερο. Η διασκέδαση, ένα σινεμά, ένα βιβλίο είναι πολυτέλεια και για τον Φώτη. «Εδώ δεν μπορώ εδώ και μήνες να αγοράσω δεύτερο παντελόνι», λέει.

Πριν από αυτή τη δουλιά ο Φώτης δούλευε σε ένα βιβλιοπωλείο, όπου έπαιρνε λίγο υψηλότερο μισθό. Ομως σήμερα, το να διεκδικείς τα δικαιώματά σου, να αντιστέκεσαι στις εργοδοτικές απαιτήσεις είναι απαγορευτικό και έτσι απολύθηκε. Εζησε την ανεργία «καλά στο πετσί του» για πολύ καιρό μετά το στρατό. Οπως και για μεγάλο χρονικό διάστημα δούλευε ανασφάλιστος και όχι κάθε μέρα, αλλά όποτε τον είχε ανάγκη ο εργοδότης.

«Πολλές φορές τώρα αν "σκάσουν" όλοι οι λογαριασμοί μαζί δανείζομαι από τους γονείς για να τα βγάλω πέρα και τα επιστρέφω σε δόσεις», σημειώνει και συνεχίζει, «πού να έχεις προσωπική ζωή. Δε γίνεται. Ενας νέος άνθρωπος με τέτοιο μισθό θέλει τουλάχιστον 200 - 250 ευρώ για να νοικιάσει μια άθλια γκαρσονιέρα. Δε βγαίνει με τίποτα. Εννοείται ότι δεν υπάρχει και προοπτική να κάνεις οικογένεια. Είναι απαγορευτικό».

Ο Φώτης υπογραμμίζει ότι το πρόβλημα σήμερα δεν είναι μόνο οι χαμηλοί μισθοί αλλά και τα άθλια ωράρια που ψήφισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο που ψήφισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για να εξυπηρετήσουν τους εργοδότες, η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κλπ. «Αυτό που εξηγούμε εμείς στους νέους εργαζόμενους είναι ότι δεν είναι νομοτελειακό να ζεις στα όρια της εξαθλίωσης, τονίζει. Δεν είναι νομοτελειακό, από τη μια, ο πλούτος που παράγουμε να συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων και, από την άλλη, οι μισθοί μας συνεχώς να μειώνονται, η φτώχεια να αγκαλιάζει όλο και περισσότερο κόσμο. Υπάρχει διέξοδος και αυτή είναι η συσπείρωση και ο αγώνας. Τα αιτήματα που προβάλλουμε σαν σωματείο, που συσπειρώνεται στις γραμμές του ΠΑΜΕ, απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες μας. Γι' αυτά πρέπει να δώσουμε τη μάχη. Για σταθερή και πλήρη εργασία για όλους. Για 35ωρο - 7ωρο - 5νθήμερο. Για 1.300 ευρώ κατώτερο μισθό, κλπ.».