Θέλετε να γυρίσουμε πίσω, πολύ πίσω στα 2000 π.Χ.; Και όχι μόνον να γυρίσουμε, αλλά να καβαλήσουμε - όχι το καλάμι - έναν ίππο; Μέχρι εκείνη την εποχή ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε τα βόδια και τα γαϊδούρια να να σύρουν τα άροτρα. Το βόδι ήταν δυνατό, αλλά όχι και έξυπνο, όπως είναι γνωστό. Ενώ το γαϊδουράκι, μικρόσωμο, όχι πολύ ανθεκτικό, αλλά πανέξυπνο. Γύρω στα 2000 π.Χ. όμως δαμάστηκε ένα γοργοκίνητο ζώο, το άγριο άλογο, από νομάδες που ζούσαν στις στέπες του σημερινού Ιράν.

Λίγο πριν το 1800 π. Χ., κάποιος επινόησε μια μέθοδο που επέτρεπε να χρησιμοποιούνται τα άλογα σε μια εξειδικευμένη μορφή μεταφοράς. Αργότερα το 1700 π. Χ., οι ιππείς κατέβηκαν στη Χαναάν και έφτασαν μέχρι την Αίγυπτο και την Ινδία. Και το άλογο έγινε το πιο ευγενικό, το πιο όμορφο ίσως ζώο που υπάρχει. Το ζώο που χρησιμοποιείται ανάλογα, για μεταφορά, για άσκηση, για το καλό ή και για το κακό. Πάντως εκείνο ποτέ δε φταίει. Το άλογο δεν είναι α-λογο, ούτε παράλογο, έχει νοημοσύνη και λεβεντιά.