Χαρακτηριστικό παράδειγμα απαξίωσης των δημοτικών παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών είναι αυτό της Πτολεμαΐδας. Σε ισόγεια πολυκατοικιών ή παλιά μαγαζιά με τζαμαρίες και άθλιες υποδομές, χωρίς τους αναγκαίους αύλειους χώρους, δεκάδες βρέφη και παιδιά προσχολικής ηλικίας στοιβάζονται για 8 ώρες την ημέρα, ενώ το παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό είναι ελάχιστο και καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να τα διαπαιδαγωγήσει και να τα φροντίσει, όσο οι γονείς τους εργάζονται. Οι πιστώσεις του υπουργείου Εσωτερικών δεν καλύπτουν ούτε τις λειτουργικές ανάγκες, ενώ το προσωπικό είναι ελάχιστο (π.χ. 4 παιδαγωγοί και 3 βοηθοί για 60 βρέφη και νήπια!).

Τα τροφεία ξεκινάνε από 15 ευρώ για όσους έχουν φορολογική δήλωση με εισοδήματα κάτω από 8.500 ευρώ ετησίως, και φτάνουν τα 90 ευρώ το μήνα για όσους έχουν εισόδημα 30.000 ευρώ. Εξαιτίας της κακής κατάστασης των δημοτικών σταθμών, έχουν ανοίξει άλλοι 8 ιδιωτικοί σταθμοί με τροφεία που ξεκινάνε από 120 ευρώ το μήνα.

Ο Δήμος Πτολεμαΐδας, όπως κι ο Δήμος της Κοζάνης, ως υπέρμαχος της αντιλαϊκής πολιτικής που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει σήμερα και η κυβέρνηση της ΝΔ, αποδέχτηκε αυτή την αρμοδιότητα χωρίς να εξασφαλίσει την απαραίτητη χρηματοδότηση.

Οι Νομαρχιακές Επιτροπές Πτολεμαΐδας και Κοζάνης του ΚΚΕ σε σχετικές ανακοινώσεις υπογραμμίζουν ότι το ΚΚΕ από την αρχή αντιτάχθηκε στην επιβολή τροφείων και στην παραπέρα αφαίμαξη του λαϊκού - οικογενειακού εισοδήματος. Πρότεινε και προτείνει:

• Κατάργηση των τροφείων και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Σύγχρονους κρατικούς δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς και δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και νηπίων.
• Επάρκεια σε μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.

Οι ΝΕ καλούν τους εργαζόμενους να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα για την έως τώρα στάση και πολιτική των συνδυασμών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο Δήμο Πτολεμαΐδας και Κοζάνης αντίστοιχα. Να συσπειρωθεί σε ένα κοινό μέτωπο της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για να διεκδικήσουν αγωνιστικά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Να κάνει την εμπειρία του και τη δυσαρέσκειά του πολιτική πράξη με στόχο βαθύτερες αλλαγές προς όφελος του εργαζόμενου λαού.