Αυτό το γλυκό είναι κατά τέλεια, ευθεία αναλογία, η συνταγή της πετυχημένης αντιλαϊκής κι εν τέλει αντικομμουνιστικής επικοινωνιακής προπαγάνδας.

Στην αρχή έχουμε το λιώσιμο της σκέψης στο αταβιστικό συναίσθημα. Επί μακρόν, ρεπορτάζ για τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, την ανεργία, τη φτώχεια στα λιμάνια. Υστερα το αργό ανακάτεμα και βράσιμο στη μέτρια φωτιά της «ισορροπημένης» ειδησεογραφίας, οπότε αρχίζουν και ενώνονται, δένουν σε κρέμα γλυκερού παραλογισμού, τα προβλήματα της ελληνικής ναυτιλίας - πλοιοκτησίας με τα βάσανα των ναυτικών και των λιμενεργατών.

Στο τέλος της... συνταγής, καλούνται από την εξουσία ομού ναυτεργάτες και εφοπλιστές να σώσουν τη σημαία (και την πατρίδα) σε σαπάκια και μη. Οι μεν με το εκβιασμένο αζημίωτο, οι δε με τις συνεχείς εκβιαστικές θυσίες. Κάβοι να λύνονται, να θριαμβεύει η καταναλωτική δημοκρατία των παχυλών λογαριασμών ώσπου χορεμένο και χωνεμένο στο ταψί το μείγμα, να βγάλει το απαιτούμενο πρόσωπο της εκάστοτε κυβέρνησης των επιστρατεύσεων: Μαύρες φαιόχρωμες φουσκάλες αυταρχισμού. Νόμος και ταξική τάξη.

Αλλωστε το μήνυμα για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, το έστειλε η κυβέρνηση όπως είχε κάμει και η προηγούμενη. `Η βγάζετε κάθε απεργία παράνομη και καταχρηστική ή αν τολμήσετε το αντίθετο, στη δικαστική σας νομιμότητα απαντάμε με επιστράτευση. Ατομικό φυλλάδιο. Στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα. Υστερα τ' αφεντικά θα ρευτούν και θ' αφήσουν τους καταναλωτές του εικονικού καζάντεπι να σκέφτονται πως άμα έχεις στιβαρή κυβέρνηση εφοπλιστών τότε η δικαιοσύνη περισσεύει. Μπορεί να ελλιμενίζεται στην... κάθαρση για πάντα.

Αλλωστε πολλοί διανοούμενοι της νεοδεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας αρέσκονται να τιμούν δεόντως παραδοσιακές συνταγές γλυκών αφορισμών με μαύρες φούσκες ορατές ως επιτυχία...

Επικοινωνιακό καζάντεπι, λοιπόν, για να κρυφτεί ο κηρυγμένος πόλεμος. Μόνο που νεκρός από σπασμένο κάβο δε βρέθηκε ποτέ πλοιοκτήτης στο Σίτι.

Υ.Γ.: Η ΕΜΥ δεν απέδωσε στο ΚΚΕ την κόκκινη λασποβροχή από τη Σαχάρα.