Στο «Βασικό Ενστικτο 2» το ζητούμενο, δυστυχώς, είναι το εισιτήριο. (Οπως και στο πρώτο «Ενστικτο», άλλωστε). Βουτιά, λοιπόν, 14 χρόνια πίσω (1992). Χρονιά που η Σάρον Στόουν, 14 χρόνια νεότερη, βέβαια, στην πρώτη ταινία, απειλούσε «θεούς και δαίμονες» με τη φρέσκια ομορφιά της και τον ...παγοκόφτη.

Συνέχεια, λοιπόν, της πρώτης ταινίας, με μια δεύτερη. Μπας και γεμίσουν τα ταμεία! Αμ, δε, όμως! Από το «Βασικό Ενστικτο 2» λείπει το ...βασικότερο! Η αληθινή, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, πρώτη φρεσκάδα της πρωταγωνίστριας. Και το πρωτόγνωρο της υπόθεσης, αν θέλετε! Ολα στη νέα ταινία είναι γνωστά και αναμενόμενα. Και το γυμνό, δυστυχώς για τους «ματάκηδες», σκεπασμένο. (Τα πόδια της πρωταγωνίστριας εδώ, παραμένουν κλειστά! Η γνωστή στάση δεν επαναλαμβάνεται)!

Για να είμαστε δίκαιοι, κινηματογραφικά η ταινία έχει πολλές αρετές. Περισσότερες από την πρώτη! Διαθέτει εξαιρετική, έστω και με κλίση προς την ιλουστρασιόν εικόνα, φωτογραφία. Καλό μοντάζ και λειτουργική ηχητική μπάντα. Επίσης, ένα σενάριο με δυνατή πλοκή και γεμάτο ανατροπές! Και παρακολουθείται με αρκετό ενδιαφέρον. Αυτά, όμως, τίποτα άλλο!

Το ένστικτο λέει το ...λεξικό είναι «η φυσική παρόρμηση, που μας ωθεί στην εκτέλεση μιας σειράς πράξεων, χρήσιμων στη διατήρηση της ύπαρξής μας». Η ψυχολογία και η ψυχανάλυση ένστικτο ονομάζει «την ώθηση που κατευθύνει τις ενέργειες των ατόμων προς ένα σκοπό». Το ένστικτο ζωής, για τον Φρόιντ είναι «το σύνολο των σεξουαλικών παρορμήσεων και των ενστίκτων αυτοσυντήρησης». Και το ένστικτο του θανάτου «οι τάσεις αυτοκαταστροφής και καταστροφής που εκδηλώνονται κατά τρίτων και, κυρίως, η τάση του ανθρώπου να ανακαλεί επώδυνες καταστάσεις που έχει ζήσει».

Οι δημιουργοί της ταινίας προσποιούνται ότι και αυτούς τους απασχόλησαν οι ίδιες φιλοσοφικές και επιστημονικές ανησυχίες.

Παίζουν: Σάρον Στόουν, Ντέιβιντ Μορισέι, Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Ντέιβιντ Θιούλις, Χιού Ντάνσυ.