Σιλβάνα Ντε Σάντις και Φίλιπο Τρογιάνο

Τρεις πολύ καλοί σκηνοθέτες, ο Ιταλός Ερμάνο Ολμι, ο Ιρανός Αμπάς Κιαροστάμι και ο Βρετανός Κεν Λόουτς συμφώνησαν να κάνουν μια σπονδυλωτή ταινία η οποία, όμως, θα έμοιαζε με ενιαία. Το εγχείρημα πέτυχε! Παρότι η ταινία αποτελείται από τρία διαφορετικά επεισόδια (γύρισε από ένα ο καθένας), ο θεατής την εισπράττει σαν ενιαία. Μια ενιαία ταινία, η οποία γυρίστηκε μέσα σε ένα τρένο, σε μια διαδρομή!

Βέβαια, η αισθητική του καθένα διαφέρει. Και αυτό έχει ενδιαφέρον!

Ο Ερμάνο Ολμι είναι περισσότερο κομψός. Το δικό του επεισόδιο - σχόλιο αφορά σε έναν ηλικιωμένο επιστήμονα, ο οποίος επέτρεψε στον εαυτό του να νιώσει ερωτικά σκιρτίσματα, σε μια ηλικία που, λέγεται ότι δεν είναι μπορετό (και κοινωνικά επιτρεπτό). Ο Ιταλός σκηνοθέτης άγγιξε το θέμα του με μεγάλη λεπτότητα και με εξαιρετική αισθητική. Το έντυσε με θαυμάσιες μουσικές (Σοπέν) και το στόλισε με πολύ καλές ερμηνείες (Κάρλο Ντέλε Πιάνε - Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι). Το αποτέλεσμα, τελικά, τον δικαίωσε. Στην οθόνη καταγράφεται ένα μικρό, πολύ τρυφερό και πολύ ανθρώπινο, κινηματογραφικό σονέτο. Ενα κινηματογραφικό σονέτο, που αγγίζει την «ψυχή», αλλά και την όραση και την ακοή του θεατή.

Ο Αμπάς Κιαροστάμι είναι πιο μπρούτος κινηματογραφικά, αλλά πιο άμεσος κοινωνικά. Το δικό του επεισόδιο - σχόλιο αφορά σε έναν νεαρό, ο οποίος εκτίει την ποινή του, που του επέβαλε το δικαστήριο, προσφέροντας «κοινωνική εργασία». Εχει αναλάβει να συνοδεύει μια εύσωμη, ηλικιωμένη, αυταρχική και μοναχική κυρία. Οι δυο τους δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Η εύσωμη κυρία, παρεξηγώντας τη σχέση τους, τον καταπιέζει. Ο νεαρός κάνει υπομονή. Κυρίως, γιατί είναι ευγενικός. Ομως, και η ευγένεια, όπως αντιλαμβάνεστε, έχει και αυτή τα όριά της. Κάποια μικρή συνεπιβάτιδα του νεαρού, του θυμίζει έναν παιδικό του έρωτα. Απάνω στη θύμηση ακούει τη φωνή - προσταγή της ηλικιωμένης γυναίκας. (Η συνέχεια επί της οθόνης)!

Στο δικό του κομμάτι, που είναι και το τελευταίο, ο Κεν Λόουτς συνεχίζει - και εδώ - τον άμεσο και λαϊκό κοινωνικό κινηματογράφο, που μας έδειξε στις ταινίες του. Μια οικογένεια Αλβανών μεταναστών (γυναίκα και παιδιά), κατευθύνεται στη Ρώμη, για να συναντήσει τον πατέρα. Της λείπει, όμως, ένα εισιτήριο (δεν έφτασαν τα λεφτά για τέσσερα). Το μικρό Αλβανάκι κλέβει ένα εισιτήριο, από τρία νεαρά άτομα τα οποία έρχονται από τη Σκοτία στη Ρώμη, για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα. Αυτή η κλοπή στέκεται η αφορμή για τον Κεν Λόουτς, να υμνήσει -κυριολεκτικά - τις αρετές του προλεταριάτου. Το οποίο εκεί που, λόγω των συνθηκών, μοιάζει πρωτόγονο, αποκαλύπτει υπέροχες συμπεριφορές, ξεδιπλώνει πλούσια και ευγενικά συναισθήματα!

Η ταινία δε σε πάει στον ...παράδεισο. Σε μπάζει, όμως, στο τρένο της διαδρομής. Σε τελευταία ανάλυση η πηγαία της τρυφερότητα, είναι μια απάντηση σε όλες αυτές τις χυδαίες και αντι-ανθρώπινες εικόνες, που κατακλύζουν τις οθόνες! Ο συνειδητοποιημένος θεατής οφείλει, είναι χρέος του, να ενισχύει τέτοιες προσπάθειες.

Παίζουν: Κάρλο Ντέλε Πιάνε, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Σιλβάνα Ντε Σάντις, Φίλιπο Τρογιάνο, Μπλέρτα Καχάνι, Σανίγε Ντέτζα, Μάρτιν Κόμπτσον, Γουίλιαμ Ρουέιν.