Ο λενινισμός είναι ο μαρξισμός της εποχής του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων, της εποχής της κατάρρευσης της αποικιοκρατίας και της νίκης των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, της εποχής του περάσματος της ανθρωπότητας από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Στα έργα του ο Β. Ι. Λένιν πλούτισε, ανέπτυξε και συγκεκριμενοποίησε παραπέρα όλα τα συστατικά μέρη του μαρξισμού - τη φιλοσοφία, την πολιτική οικονομία και τον επιστημονικό κομμουνισμό. Η διδασκαλία του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, σαν ανώτατο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, για το κόμμα νέου τύπου - που διαφέρει ριζικά από τα ρεφορμιστικά, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα - η διδασκαλία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και το βασικό της νόμο για τη δικτατορία του προλεταριάτου, για τη συμμαχία της εργατικής τάξης με την αγροτιά και με όλους τους εργαζόμενους, για τους δρόμους ανάπτυξης της σοσιαλιστικής κοινωνίας και τόσα άλλα, αποτελεί μόνιμη αστείρευτη πηγή γνώσης και παρακίνησης σε επαναστατική δράση για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Με αφορμή την επέτειο της γέννησης του μεγάλου επαναστάτη ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από το άρθρο του «Από πού ν' αρχίσουμε;». Το άρθρο είχε δημοσιευτεί στο 4ο φύλλο της «Ισκρα», το Μάη του 1901. Εκεί εκτίθεται το σχέδιο δημιουργίας πανρωσικού μαρξιστικού κόμματος. Ο Λένιν θεωρούσε ότι μέσα στις τότε συνθήκες, ο βασικός κρίκος απ' όπου πρέπει ν' αρχίσει η οικοδόμηση του κόμματος, είναι μια πανρωσική μαρξιστική εφημερίδα. Αφού μόνο έτσι θα μπορούσαν να συσπειρωθούν οι επαναστατικές δυνάμεις πάνω στη μαρξιστική στρατηγική και στο επαναστατικό πρόγραμμα για το σοσιαλισμό, ώστε να ιδρυθεί το κόμμα του προλεταριάτου.

Στο άρθρο τονίζεται η εξαιρετική σημασία της εφημερίδας στο έργο της οργάνωσης και διεξαγωγής συστηματικής, βασισμένης σε αρχές, ολόπλευρης προπαγάνδας και ζύμωσης. Της οργάνωσης της κομματικής δουλιάς για την πολιτική διαφώτιση, την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση και οργάνωση των μαζών. Ο Λένιν τόνιζε, ότι η εφημερίδα πρέπει, να γίνει όχι μόνο ο συλλογικός προπαγανδιστής και συλλογικός διαφωτιστής, αλλά και συλλογικός οργανωτής.

Σήμερα περισσότερο από ένα αιώνα μετά και ενώ βρισκόμαστε σε μια εποχή πραγματικής έκρηξης όλων των μορφών των ΜΜΕ (έντυπων και ηλεκτρονικών) και της λεγόμενης πολυπληροφόρησης, η ουσία των λόγων του Λένιν όχι μόνο παραμένει επίκαιρη, αλλά ίσως γίνεται πολύ πιο επιτακτική από την εποχή που πρωτοδιατυπώθηκε.

Η λεγόμενη πολυπληροφόρηση τις περισσότερες φορές, όσον αφορά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, στην καλύτερη περίπτωση οδηγεί σκόπιμα στο «πουθενά». Στις άλλες περιπτώσεις παρουσιάζουν τα συμφέροντα και τα οράματα της αστικής τάξης με τέτοιο τρόπο σαν να πρόκειται για συμφέροντα και επιθυμίες ολόκληρου του λαού... Η εφημερίδα του Κόμματος της εργατικής τάξης καθαρίζει ιδεολογικά και πολιτικά την «ήρα από το στάρι» και αντανακλά τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων.

Ο κομματικός λόγος, η ιδεολογία και πολιτική του Κόμματος είναι ενιαία και σε αυτή την ενιαιοποίησή τους βοηθάει και η εφημερίδα του Κόμματος. Σε κάθε γωνιά της χώρας, όπου ζουν και δρουν κομματικά μέλη μπορούν να έχουν με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι καθημερινή ενημέρωση και επιχειρήματα για όλα τα ζητήματα που προκύπτουν και να αναλάβουν άμεση δράση διάδοσης και υλοποίησης της πολιτικής του κόμματος.