«Φαντάζει γοητευτικό και εξωτικό ένα ταξίδι με γκαζάδικο στα στενά της Σιγκαπούρης. Τη σκληρή αλήθεια που κρύβεται πίσω του αποκαλύπτει η ζωγράφος Τίνα Καμπάνη (...) "πριν ξεκινήσει το ταξίδι νομίζεις ότι όλα θα είναι γοητευτικά" λέει στα ΝΕΑ η Τίνα Καμπάνη που πέρασε έναν ολόκληρο μήνα σε κάποιο παλιό γκαζάδικο κοντά στη Σιγκαπούρη. "Στην πραγματικότητα όμως μοιάζει με φυλακή. Αποκόβεσαι από τον κόσμο και έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου". Σε εκείνες τις μοναχικές ώρες η καλλιτέχνης φωτογράφισε τους εργάτες που επισκεύαζαν τα πλοία, αφέθηκε σε νοερά ταξίδια με αφορμή παλιούς χάρτες πάνω στους οποίους ζωγράφισε τα δικά της καράβια» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

«Η Πόπη Κρούσκα μαγνητοσκοπεί τις βραδινές ειδήσεις διατηρώντας τα τελευταία χρόνια ένα δικό της προσωπικό ημερολόγιο φρίκης και φόβου. Το αρχείο της εικαστικού περιλαμβάνει εικόνες πολέμων, βομβαρδισμών, προσφύγων, καταστροφών, εικόνες γνωστές σε όλους μας, καθώς τις καταναλώνουμε κάθε βράδυ στο καθιστικό της τέρψης και της πέψης (...) στην έρευνά της, σ' αυτό το ιδιότυπο ρεπορτάζ, χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς μέσα των ΜΜΕ για να υποστηρίξει τον θεματικό της άξονα: τα γεγονότα - ο θεατής - το μοντέλο. Για την ίδια άλλωστε η εικονοποιία της εποχής αποτελεί ίσως το πιο αποτελεσματικό μοντέλο "που προετοιμάζει τα παιδιά μας για τον μελλοντικό πόλεμο"» (η παρουσίαση στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Τα "καβούρια του Στάλιν" απειλούν τη Νορβηγία. Οι οικολόγοι φοβούνται τον... σταλινισμό που μπορεί να ασκήσουν στο οικοσύστημα, αλλά οι ψαράδες κάνουν χρυσές δουλιές. Γεγονός είναι ότι τα τερατώδους μεγέθους "καβούρια του Στάλιν" εξαπλώνονται με τρομακτικό ρυθμό» (το ρεπορτάζ στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).