Δεν είναι ότι δε γνωρίζουν ποιος πάει με ποιον, ποιος συμμαχεί με ποιον... είναι ότι ακολουθούν τη γνωστή τακτική του «πες, πες κάτι θα μείνει». Και γι' αυτούς το «να μείνει» δε σημαίνει να μείνει ως αγωνιστική παρακαταθήκη στο κίνημα, στις συνειδήσεις των νέων, αλλά να... φύγει από τη συνεπή αγωνιστική δράση, να ξεστρατίσει προς τη βαθιά λακκούβα της «συναίνεσης», όπου και κατοικοεδρεύουν, λάσπη οι ίδιοι, βασικό συστατικό του βούρκου τον οποίο υπερασπίζουν.

Ο λόγος για το ΣΥΝ και την «Αυγή», που όχι μόνο αρνείται ότι η ΚΝΕ και το ΚΚΕ είχαν οποιαδήποτε συμβολή στο κίνημα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αλλά και φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ψευδώς ότι η Πανσπουδαστική Κ.Σ. ψήφιζε μαζί με τη ΔΑΠ κατά των καταλήψεων! Δεν ωφελεί βέβαια να τους τρίψει κανείς στη μούρη τα αγωνιστικά πλαίσια της ΠΚΣ, με τις μορφές πάλης και τα αιτήματα που πρότειναν, γιατί αυτά τα γνωρίζουν όλοι οι φοιτητές και οι του ΣΥΝ μαζί. Ας ψαχτούν όμως, γιατί για τα «πανηγύρια» που κάνουν για τον επικείμενο «διάλογο», πρώτο και καλύτερο σύμμαχο έχουν τη ΔΑΠ, την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ.