«Σε μπαράζ προσφορών για πιστωτικές κάρτες έχουν επιδοθεί οι τράπεζες. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που βλέπουν τους καταναλωτές να γυρίζουν την πλάτη στο πλαστικό χρήμα λόγω των υψηλών επιτοκίων, επιχειρούν τώρα να "δελεάσουν" τους πελάτες τους με προσφορές» (η είδηση στα «ΝΕΑ»).

«Εύκολα ασπάζεται κανείς στις ημέρες μας τη θεωρία των διευκολύνσεων που μπαίνει στον κύκλο των δανείων και των πιστώσεων, αλλά δύσκολα βγαίνει, ακόμη και αν γνωρίζει το σύγχρονο, σύνθετο πλέγμα των οικονομικών σχέσεων (...) αφθονούν οι πληροφορίες για τα χρεωμένα νοικοκυριά ή για τους νεόπτωχους που αγωνίζονται, πασχίζουν να ανταποκριθούν στις όποιες υποχρεώσεις τους και να τα βγάλουν πέρα με αξιοπρέπεια (...) δελεαστικές προσφορές, αμεσότητα στις χορηγήσεις, ποσά που αποτρέπουν τα χειρότερα για τον ενδιαφερόμενο και ρίχνουν λίγο φως στα δυσεπίλυτα προβλήματά του, σκαμπανεβάσματα επιτοκίων, τρεχάλες για την εξόφληση των δόσεων, πρόσθετες έγνοιες για να μη λήξουν οι προθεσμίες και "ο χορός καλά κρατεί"...» (ο Σπύρος Τσίρος στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

«Οι διοξίνες, τα φουράνια και τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια ανήκουν στις πλέον τοξικές χημικές ουσίες και παράγονται κατά την καύση χλωριωμένων ενώσεων με υδρογονάνθρακες. Η κύρια αιτία έκλυσης διοξινών από τα καιγόμενα απορρίμματα είναι η παρουσία χλωρίου στα απορρίμματα από πλαστικά PVC (...) σύμφωνα με τους επιστήμονες δεν υπάρχει ασφαλές όριο κάτω από το οποίο να μην κινδυνεύει κανείς από την έκθεση σε διοξίνες» (με αφορμή τη φωτιά στους Ταγαράδες, η αναφορά στο «ΒΗΜΑ»).