Του Γιάννη Ιωάννου, από το «ΕΘΝΟΣ»

Και εκείνοι στη Βηρυτό,

και οι άλλοι στις «εν ειρήνη» περιοχές.

Παντού, όπου μαίνεται ο ένας και διαρκής πόλεμος, ανεξάρτητα από τη μορφή που παίρνει από τόπο σε τόπο.

Αυτοί που κερδίζουν από το δικό σου ξεθέωμα έχουν στήσει πάρτι κερδών, γνωρίζοντας πως είναι πολλοί ακόμα όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως όλο και κάποιο κόκαλο θα πέσει απ' το τραπέζι και γι' αυτούς.

Εδώ έφτασε το ΠΑΣΟΚ να ανακαλύπτει, λέει, ότι η αγορά είναι ανεξέλεγκτη! Και να ξεχνά ποιος απελευθέρωσε την αγορά, παρουσιάζοντάς το, μάλιστα, ως πρόοδο. Οπως ξεχνά και ποιος υπέγραψε τα 77 λεπτά αύξηση στα μεροκάματα.

Βρίσκουν και κάνουν. Οταν ένα 78% δηλώνει πως ο πανικός του είναι οι λογαριασμοί και συνεχίζει να ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...

Κατά τ' άλλα, άντε μέσα στην παραζάλη σου να σκεφτείς πως όταν αυτοί λένε «να ολοκληρώσει τους στρατιωτικούς του στόχους» το Ισραήλ, εννοούν να μακελέψει έναν ολόκληρο λαό.

Ετσι, που να χειροκροτάς αύριο, γιατί, επιτέλους, η Ράις σπεύδει σε «αναζήτηση διπλωματικής λύσης»!

Θυμάσαι την Κύπρο; Να τη θυμάσαι όποτε σε ένα πρόβλημα εισβολής - κατοχής ακούς να ζητάνε από τους κατεχόμενους «κατάπαυση εχθροπραξιών».

Οταν ακούς «παρέμβαση ΟΗΕ», να γνωρίζεις πως πρόκειται για εξίσωση του θύτη με το θύμα. Οτι, όπως χτες, έτσι και σήμερα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» είναι ο φερετζές που καλύπτει το έγκλημα, την ώρα που φουντώνει η κατακραυγή.

Μιλούν για «διεθνή κοινότητα», σα να είναι ο κόσμος όλος ένα. Σα να 'ναι ο καπιταλισμός μια αγγελική - ισότιμη κοινωνία, σα να μην υπάρχουν παντού και μόνον οι πάνω και οι κάτω.

Σοβαρολογούν, άραγε, όσοι καλούν την ΕΕ να παρέμβει; Εκεί δεν είναι, ήδη;