Πρωτοφανή πράγματα συμβαίνουν στη χρηματοδοτούμενη από το λαό Ανώνυμη Εταιρία που ακούει στο όνομα «Ελληνικό Φεστιβάλ». Στην περίπτωσή της δεν έχουμε απλώς ιδιωτικοποίηση ενός κρατικού οργανισμού, αλλά ασύστολο εμπορευματικό εκτροχιασμό, που αποκλείει το λαό από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ και είναι πέραν κάθε μέτρου, αξίας, παράδοσης, ενός φορέα που παρήγαγε επί δεκαετίες πολιτισμό. Εμπορευματικός εκτροχιασμός, που περιφρονεί ακόμα και εκείνους που με το δημόσιο λόγο τους στήριξαν και πρόβαλαν επί δύο, τρεις και τέσσερις δεκαετίες το θεσμό του Φεστιβάλ Αθηνών. Τους θεατρικούς και μουσικούς κριτικούς και τους διαπιστευμένους πολιτιστικούς συντάκτες.

Το -υπό νέα διευθύντρια και νέα «προϊσταμένη δημοσίων σχέσεων», όπως την αποκάλεσε εργαζόμενη στο Γραφείου Τύπου του Φεστιβάλ (η οποία είναι υπεύθυνη και το Γραφείου Τύπου του ΥΠΠΟ)- «Ελληνικό Φεστιβάλ» αιφνίδια ανακοίνωσε ότι αντί για έκδοση της επί δεκαετίες καθιερωμένης διθέσιας κάρτας εισόδου στους κριτικούς και πολιτιστικούς συντάκτες για τις παραστάσεις στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, θα τους διαθέτει μία μόνο θέση- στη 15 σειρά μάλιστα- την οποία θα παίρνουν περιμένοντας στην ουρά των ταμείων, ακόμα κι αν έχουν κάποια ηλικία, πρόβλημα υγείας ή ολοήμερη δημοσιογραφική κόπωση (!!!). Την προσβλητική αυτή αντιμετώπιση κατήγγειλε στον Τύπο η Ενωση Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών. Αντί επανόρθωσης, το Γραφείο Τύπου με δεύτερη ανακοίνωση, εμφανίστηκε να «ελεεί» τους κριτικούς -όχι όμως και τους πολιτιστικούς συντάκτες- με μία ακόμη θέση μόνο για την Επίδαυρο.

Οπρόεδρος της Ενωσης των κριτικών προσπάθησε επανειλημμένα, πλην ματαίως, να επικοινωνήσει με τη διευθύντρια και την «προϊσταμένη», ελπίζοντας σε επίλυση του προβλήματος. Στην τελευταία του προσπάθεια (6/7) μπόρεσε να μιλήσει με την υπεύθυνη Τύπου, η οποία θεώρησε «τετελεσμένη απόφαση» την περιφρόνηση των κριτικών, δηλώνοντας υπερηφάνως «εισηγήτριά» της, με τον απερίσκεπτο (τουλάχιστον) ισχυρισμό ότι «δεν μπορεί το Φεστιβάλ να διαθέτει 300 θέσεις σε 100 δημοσιογράφους και σε άλλους 50, οι οποίοι λένε ότι είναι "κριτικοί"» (!!!). Μάταια ο πρόεδρος των κριτικών προσπάθησε να τη μεταπείσει ότι οι θεατρικοί και μουσικοί κριτικοί στις ημερήσιες εφημερίδες και σε δύο - τρία περιοδικά είναι λιγότεροι από είκοσι. Ακλόνητη, έκλεισε τελεσίδικα το θέμα. Αυτό θα πει να έχεις «εκσυγχρονιστική» εξουσία...

Μαζί με τα παραπάνω, προσυπογράφουμε το προχθεσινό, σχετικό και καυστικότατο σχόλιο του Κώστα Γεωργουσόπουλου στα «Νέα», με τίτλο «Κατάντια».