Επιπλέον, η συγκεκριμένη απόφαση και κυρίως η γενικότερη λαϊκή πάλη δείχνουν ότι οι λαοί δεν έχουν άλλη επιλογή από τη μαζική πολιτική αντεπίθεση με κάθε μορφή. Που θα πει ότι εξ αντικειμένου έχουν χρεοκοπήσει - στο Λίβανο, στην Παλαιστίνη και στο Ιράκ αυτό ισχύει απόλυτα - όλες εκείνες οι παραινέσεις και οι προσπάθειες για εξεύρεση λύσεων σε συνεργασία με τον ιμπεριαλισμό, στο όνομα του «ρεαλισμού». Και όχι μόνο έχουν χρεοκοπήσει, αλλά και επιβεβαιώθηκε ο αντιλαϊκός χαρακτήρας τους. Οταν το θύμα προσδοκά σε όφελός του συνεννόηση με το θύτη, σημαίνει ότι έχει τραγικές αυταπάτες, ή ότι δυνάμεις του προσέρχονται σε ανοιχτή συνεργασία μαζί του.

Πολλά χρήσιμα συμπεράσματα βγαίνουν ως προς αυτό από τη συμφωνία Ισραηλινών - Παλαιστινίων στο Οσλο (1993 και 1995). Αποδείχτηκε λεόντειος σε βάρος των Παλαιστινίων, όπως υπογράμμισε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, για να δεχτεί τα πυρά της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που διέκριναν ...μαξιμαλισμό και σε αυτή την τοποθέτηση του ΚΚΕ! Δεν περιμένουμε, βεβαίως, αυτοκριτική στάση τώρα πια απ' την πλευρά τους, αφού επί τόσα χρόνια σιωπούν. Εκτός κι αν χαιρετίζουν ακόμα, όπως τότε, εκείνη τη συμφωνία...

Μπροστά στους παραπάνω στόχους, οι ιμπεριαλιστές δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κανένα μέσο. Και την κατοχή χωρών και τον πόλεμο. Και τις αλλαγές συνόρων, όταν τα διπλωματικά μέσα τους δεν επαρκούν πια. Επιβεβαιώνεται ότι ο πόλεμος, με ό,τι αυτός συνεπάγεται, είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα, στρατιωτικά. Ας θυμηθούμε εδώ ότι οι εκρήξεις παγιδευμένων οχημάτων στο Ιράκ, με δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους αμάχους κάθε φορά, είναι κατά κανόνα έργο των αμερικανικών και των αγγλικών υπηρεσιών, δικές τους προβοκάτσιες ολκής!...

Το πρόσχημα είναι γνωστό: «Η πάταξη της τρομοκρατίας»! Το ΚΚΕ ως πρόσχημα το χαρακτήρισε από τη στιγμή που χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι στη Νέα Υόρκη και το Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον (αν και γι' αυτό το τελευταίο λίγα είπαν και λένε οι κυβερνώντες τις ΗΠΑ - γιατί άραγε;). Πατώντας σε αυτό το πρόσχημα, ο ιμπεριαλισμός εξαπέλυσε μια παγκόσμια επίθεση, ακόμα πιο ανοιχτής τρομοκρατίας. Στο δήθεν «αντιτρομοκρατικό» μπλοκ έβαλαν τον ...οβολό τους και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ΣΥΝ συντάχθηκε με την ΕΕ, παρότι συμμετέχει και εκείνη στο ίδιο μπλοκ και μάλιστα ενεργητικότατα...

Η στρατηγική του ιμπεριαλισμού «κατά της τρομοκρατίας», δήθεν, είναι μακροπρόθεσμη και ενιαία κατά των λαών. Ακόμα και στην περίοδο του πολέμου των ΗΠΑ - Βρετανίας και άλλων χωρών κατά του Ιράκ, η Γερμανία παραχωρούσε στις ΗΠΑ τις βάσεις στο έδαφός της για εφορμήσεις κατά του Ιράκ. Τις ΗΠΑ βοηθούσαν και οι μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας, όπως αποκαλύφθηκε. Και ήταν η περίοδος που οι μεταξύ τους αντιθέσεις για τη λεία, καθώς και με τη Γαλλία, είχαν οξυνθεί και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πριμοδοτούσαν «φιλειρηνικές» διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Ιράκ!! Ηταν τότε που διάφοροι, εδώ στην Ελλάδα, εγκαλούσαν το ΚΚΕ, επειδή διοργάνωνε χωριστές αντιπολεμικές συγκεντρώσεις!...

1. Ποια κυβέρνηση θα έχει κάθε λαός, είναι θέμα δικής του ευθύνης και αρμοδιότητας.

2. Οτι λαθεμένες θέσεις, που η «Χαμάς» και η «Χεζμπολάχ» υποστηρίζουν, όπως η εξαφάνιση του Ισραήλ από το χάρτη, δεν μπορεί να γίνουν λόγος καταδίκης αυτών των κινημάτων, που έχουν ευρύτατη λαϊκή βάση. Ούτε βεβαίως, η θρησκοληψία με την οποία «ντύνουν» τη δράση τους.

3. Το ζήτημα που τίθεται είναι η δημιουργία πραγματικού κράτους της Παλαιστίνης με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς και η αποχώρηση του Ισραήλ από το Λίβανο και από τα υψώματα του Γκολάν.

Με βάση τα παραπάνω, οι κομμουνίστριες και οι κομμουνιστές στην Ελλάδα υποστηρίζουν την πάλη των λαών του Λιβάνου και της Παλαιστίνης και απορρίπτουν κάθε ιμπεριαλιστικό πρόσχημα περί τρομοκρατίας. Ακόμα και τότε που η αντίδραση λαών εκφράζεται με ατομικό τρόπο (καμικάζι κλπ.) και παρότι δε θεωρούμε ότι αυτή η μορφή πάλης έχει αποτελέσματα θετικά, ενώ παράλληλα αξιοποιείται δεόντως, παρ' όλα αυτά καταλαβαίνουμε πού μπορεί να οδηγήσει η απόγνωση και η ανηλεής επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Ομως, η αιτία των προβλημάτων βρίσκεται αλλού. Στους πραγματικούς τρομοκράτες.

Βρίσκεται στα ιμπεριαλιστικά κράτη και στους μηχανισμούς τους καταστολής, που «εργάζονται» κατά του λαού, είτε στον πόλεμο είτε στην περίοδο τη μη ανοιχτά πολεμική.

Αυτή η πολιτική δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα. Είναι βέβαιο ότι θα βγουν πρόσθετα συμπεράσματα και από άλλες, ακόμα περισσότερες, δυνάμεις του κομμουνιστικού κινήματος.