Ο Γενικός Γραμματέας του Ιορδανικού Κομμουνιστικού Κόμματος δηλώνει εμφαντικά στον «Ρ» ότι η επιδρομή του Ισραήλ στο Λίβανο αποτέλεσε παράγοντα που προκάλεσε «κύμα λαϊκής οργής, πλημμύρα αλληλεγγύης» σε όλες τις αραβικές χώρες, περιλαμβανομένης της Ιορδανίας. Η αποτυχία του Ισραήλ να επιτύχει τους στόχους του, παρά τη συντριπτική του υπεροπλία, προσθέτει, δείχνει ότι οι λαοί δεν υποτάσσονται. Οι εξελίξεις, λέει ακόμη ο Μουνίρ Χαμάρνεχ, αναδεικνύουν την ανάγκη να υπάρχει λαϊκή αντίσταση.

-- Θα θέλαμε μια τοποθέτηση, μια θέση από εσάς όσον αφορά στον πόλεμο στο Λίβανο και το τι σημαίνει αυτός για την περιοχή.

-- Αυτή η μεγάλης κλίμακας δολοφονική επιδρομή σε βάρος του Λιβάνου εκτελέστηκε από το Ισραήλ για λογαριασμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Αποτέλεσε προϊόν σχεδίων που δεν είναι καθόλου καινούρια. Στόχος των σχεδίων αυτών είναι να επανεπιβεβαιωθεί η υποταγή των χωρών της περιοχής στις αμερικανικές επιδιώξεις. Αυτή η επέμβαση είχε θεωρηθεί «εύκολη». Και είναι μια επέμβαση που έχει πολλαπλά νοήματα για την περιοχή. Η επέμβαση δεν έγινε φυσικά λόγω της απαγωγής ενός ή δύο Ισραηλινών στρατιωτών: Ηταν συνέχεια ενός ευρύτερου σχεδίου για να εδραιωθεί εκ νέου η κυριαρχία των ΗΠΑ στον κόσμο.

Το σημαντικότερο συμπέρασμα από τον πόλεμο αυτό είναι ότι ο «ανίκητος», όπως αυτοπροβάλλεται, ισραηλινός στρατός δεν κατάφερε να επιτύχει τους στόχους τους οποίους είχε θέσει, να καταγάγει μια νίκη. Ενώ, αντίθετα με όσα επιδίωκαν το Ισραήλ και οι Αμερικανοί, μεγάλες δυνάμεις στο Λίβανο συσπειρώθηκαν γύρω από τη «Χεζμπολάχ», αλλά και γύρω από τη Συρία. Η «Χεζμπολάχ» δεν «εξοντώθηκε». Επιπλέον, αυτή η βάρβαρη εισβολή ξύπνησε το αίσθημα αντίστασης στις αραβικές μάζες.

Και κάτι ακόμα: Η επιτυχημένη ηρωική αντίσταση της «Χεζμπολάχ» και τμημάτων του λιβανέζικου λαού υποχρέωσε πολλές κυβερνήσεις της περιοχής να αλλάξουν τόνο και ύφος, να αλλάξουν στάση όσον αφορά στην προσπάθεια «ενοχοποίησης» της «Χεζμπολάχ» για τον πόλεμο αυτό. Ηταν κάτι που έγινε σαφές με τη συνάντηση υπουργών του Αραβικού Συνδέσμου στη Βηρυτό εν καιρώ πολέμου. Ενώ γίνονταν ακόμη βομβαρδισμοί. Μια ομάδα υπουργών Εξωτερικών των αραβικών χωρών κατάφερε να επιτύχει κάποιες, έστω μικρές τροποποιήσεις στην απόφαση 1701 του ΟΗΕ, που αποτελούσε καρπό ενός πολύ άδικου σχεδίου.

Αυτός ο πόλεμος έδειξε ότι υπάρχει μια εναλλακτική επιλογή για τις μάζες, τους λαούς των χωρών της περιοχής. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι στον αγώνα των λαών για ελευθερία και δημοκρατία, η αντίσταση είναι μια πολύ θεμιτή, πολύ λογική, πολύ επιτυχημένη λύση. Αυτές οι εξελίξεις, πάνω από όλα η αποτυχία του ισραηλινού στρατού στα μέτωπα του πολέμου, ενεργοποίησαν, επίσης, σημαντικές εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ. Αυτό που συνέβη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα είδος πολιτικού «σεισμού» στο Ισραήλ.

-- Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το κίνημα κατά του πολέμου στη χώρα σας και επίσης για το τι προκαλείται στο ιορδανικό εσωτερικό πολιτικό σκηνικό λόγω αυτού. Αλλάζει ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων;

-- Υπήρξε μια λαϊκή έκρηξη στην Ιορδανία, μια χωρίς προηγούμενο κινητοποίηση. Ολα τα πολιτικά κόμματα κατέβαιναν σε καθημερινές διαδηλώσεις, άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα έλαβαν μέρος σ' αυτές, ακούστηκαν συνθήματα εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ακούστηκε ακόμη και η υπόδειξη προς την κυβέρνηση να διακοπούν πλήρως οι διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και να αποσυρθούν οι διπλωμάτες μας από το Τελ Αβίβ. Οταν η κυβέρνηση της Βενεζουέλας και ο Πρόεδρός της, Ούγκο Τσάβες, διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας με το Ισραήλ, η πρεσβεία της Βενεζουέλας στο Αμμάν κυριολεκτικά κατακλύστηκε από χιλιάδες λαού που συνέχαιραν τον Τσάβες για την κίνησή του και καλούσαν τις αραβικές κυβερνήσεις να μιμηθούν το παράδειγμά του. Φυσικά, ήταν πιο πιθανό η ιορδανική και οι άλλες αραβικές κυβερνήσεις να διακόψουν τις σχέσεις τους με τη ...Βενεζουέλα!

-- Δέχεται, πλέον, μετά τον πόλεμο, σοβαρές πολιτικές πιέσεις ο Ιορδανός μονάρχης;

-- Ο Ιορδανός βασιλιάς δέχτηκε, πράγματι, πολύ έντονες πιέσεις όσο διαρκούσαν οι πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ και αναγκάστηκε σταδιακά να αλλάξει τόνο και στάση, και αυτό έγινε ιδιαίτερα όταν οι ΗΠΑ ουσιαστικά καλούσαν το Ισραήλ να συνεχίσει, να εντείνει και να διευρύνει τις επιχειρήσεις ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος το καλούσε να σταματήσει τον πόλεμο. Ο πόλεμος ανάγκασε τις αραβικές κυβερνήσεις να αλλάξουν συνολικά στάση όσον αφορά στις σχέσεις Ισραήλ-Αράβων, και ακόμη περισσότερο Ισραήλ-Παλαιστινίων, ιδιαίτερα με τη σφαγή που βλέπουμε ότι εξελισσόταν και συνεχίζει να εξελίσσεται παράλληλα με τις επιχειρήσεις στο Λίβανο έως και σήμερα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

-- Θα θέλαμε να κάνετε ένα σχόλιο για την αμερικανική «καραμέλα» περί «Νέας» Μέσης Ανατολής.

-- Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έως και τις μέρες μας, οι Αμερικανοί έχουν καταρτίσει και επιχειρήσει να εφαρμόσουν δεκάδες σχέδια. Θυμάμαι μερικά. Η συμμαχία της Βαγδάτης, το έβδομο σημείο, η θεωρία του κενού του Αϊζενχάουερ, ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του Ισραήλ από τη Βρετανία, η Μεγάλη Μέση Ανατολή, η Νέα Μέση Ανατολή, και τα λοιπά. Ολα αυτά τα σχέδια έχουν αντιμετωπιστεί από τους λαούς της περιοχής, έχουν καταστεί ανεφάρμοστα στην πράξη. Και σήμερα, αυτό καταδείχτηκε με την αντίσταση που υπήρξε στο Λίβανο.

-- Αυτό τι σημαίνει για την Ιορδανία;

-- Εμείς προσπαθούμε να ωθήσουμε το λαό να μετάσχει στους αγώνες για δημοκρατικές ελευθερίες, για δικαιώματα, να δώσει μάχες εναντίον της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στην περιοχή. Είναι σημαντικό να κερδίσουμε περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία, να μπει ο λαός στην πολιτική ζωή, ώστε να πάψουν να έχουν νόημα, και να αποτελούν άλλοθι, οι αμερικανικές διακηρύξεις περί «εκδημοκρατισμού» των χωρών της περιοχής.

-- Ο Αραβικός Σύνδεσμος υποστήριξε πρόσφατα ότι ο «οδικός χάρτης» είναι «νεκρός» και ότι θα προωθήσει ένα νέο σχέδιο «λύσης» στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το Μεσανατολικό. Θεωρείτε ότι μπορεί να βγει κάτι από αυτό;

-- Από το 1947 και μετά, όλες οι αποφάσεις του ΟΗΕ για το Μεσανατολικό, που έπρεπε να εφαρμοστούν, παρέμειναν ανεφάρμοστες - πλην όσων προώθησαν οι ΗΠΑ - ακριβώς επειδή ήταν σε βάρος του Ισραήλ. Οι μόνες αποφάσεις που εφαρμόστηκαν ήταν αυτές που προωθούσαν τα συμφέροντα του Ισραήλ και επικύρωναν τα τετελεσμένα της κατοχής και των αραβοϊσραηλινών πολέμων. Ο «οδικός χάρτης» και όλα τα υπόλοιπα σχέδια που προηγήθηκαν και θα ακολουθήσουν αυτό ακριβώς έκαναν έως τώρα, και το έκαναν συνειδητά. Ομως αυτή η σύγκρουση δεν πρόκειται να κοπάσει ποτέ, πόσο μάλλον να επιλυθεί, με την επιβολή του δικαίου του ισχυρότερου.