«Κατανοώ ότι ο κόσμος θέλει να γυρίσει στα σπίτια του. Οι πολίτες ακούν για βοήθεια που δε βλέπουν να έρχεται. Το γνωρίζω. Ομως η προσπάθεια συνεχίζεται», ήταν ένα από τα πολλά σχόλια του Αμερικανού Προέδρου Τζ. Μπους, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Νέα Ορλεάνη, για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το καταστροφικό πέρασμα του κυκλώνα «Κατρίνα».

Ελάχιστα έχουν γίνει μέσα σ' αυτές τις 365 μέρες που πέρασαν από το χτύπημα του κυκλώνα «Κατρίνα».

Μέρος των χρημάτων που είχε υποσχεθεί ο Μπους όντως ...δαπανήθηκαν. Διοχετεύτηκαν για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Σύμφωνα με έκθεση της ιδιωτικής εταιρείας «Κλαρίτας», μέχρι πρόσφατα οι μεγάλες επιχειρήσεις ακόμη και οι μικρότερες με πρόσβαση στην εξουσία θησαυρίζουν και προσπαθούν να μετατρέψουν τη Νέα Ορλεάνη σε έναν «επιχειρηματικό παράδεισο». Σ' αυτό τον «παράδεισο», η ανέγερση καζίνο είναι προτεραιότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κυβερνήτης της πολιτείας του Μισισιπή και πρώην πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Χάλεϊ Μπάρμπουρ, που προσωπικά διαχειρίστηκε το ζήτημα της αλλαγής του νόμου για τη λειτουργία των καζίνο - τα τυχερά παιγνίδια ήταν απαγορευμένα - μέσα σε λίγες ώρες μετά την τραγωδία, λίγο πριν από τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το πέρασμα του «Κατρίνα» δήλωσε ότι η περιοχή του Κόλπου «εκκαθαρίστηκε από το ίδιο το χέρι του Θεού».

Οι πολυεθνικές του πετρελαίου, που έχουν έδρα την περιοχή του Κόλπου, όχι μόνον αποζημιώθηκαν, αλλά κατέγραψαν σύμφωνα με το Μπλούμπεργκ και κέρδη για το τρίτο τέταρτο του 2005 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι ζημιές στους αγωγούς, στα διυλιστήρια έγιναν άλλοθι, ώστε να απομυζήσουν τα κεφάλαια ανοικοδόμησης και συνάμα να αποκομίσουν κέρδη από την εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου σε 3 δολάρια το γαλόνι και, φυσικά, την κερδοσκοπία των στρατηγικών ομοσπονδιακών αποθεμάτων.

Ο πληθυσμός της Νέας Ορλεάνης είναι σήμερα 200.000 από 455.000 που ήταν. Κυρίως οι φτωχοί και μαύροι κάτοικοί της έχουν εκδιωχθεί με κάθε δυνατό τρόπο και έχουν διασκορπιστεί σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ. Οι περισσότεροι χωρίς καμία προοπτική επιστροφής. Οσοι έμειναν, διαβιούν σε τροχόσπιτα σε άθλιες συνθήκες, αναμένοντας τα κονδύλια για την αποκατάσταση των σπιτιών τους. Μέχρι την προηγούμενη βδομάδα, ουδείς τους είχε λάβει ούτε ένα σεντ από τα 10,2 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία είχαν κατανεμηθεί από το λεγόμενο αναπτυξιακό πρόγραμμα ανοικοδόμησης των Κοινοτήτων. Μάλιστα, στις συνοικίες Σεντ Μπερνάν Πάρις και Λόουερ Νάινθ Γουόρντ, οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ χειρότερες από το χειμώνα του 2005. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι τον Ιούνη στο φτωχό Λόουερ Νάινθ Γουόρντ δεν είχαν φτάσει ακόμη και αυτά τα προσωρινά τροχόσπιτα.

Χαρακτηριστικά είναι ορισμένα στοιχεία, που δίνει το βρετανικό δίκτυο για την καταστροφή: 1.695 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 153 εξακολουθούν να αγνοούνται. Αντιθέτως, ανεπίσημα στοιχεία ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών στους 1.836 και τον αριθμό των αγνοούμενων σε αρκετές εκατοντάδες και για τις τρεις πολιτείες που χτύπησε ο «Κατρίνα». Ωστόσο, τα νούμερα αυτά μάλλον απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, αφού οι χιλιάδες άστεγοι και απόκληροι είναι στα αζήτητα. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι εκτοπίστηκαν συνολικά και από τις τρεις πολιτείες... Ειδικότερα, πρόσφατες δημογραφικές μελέτες αναφέρουν επί λέξει ότι οι φτωχοί και οι ασθενείς εισοδηματικά πληθυσμοί εξολοθρεύτηκαν.

Ούτε καν οι τόνοι σκουπιδιών και συντριμμιών δεν έχουν αφαιρεθεί και δεσπόζουν σε πολλά σημεία της πόλης. Στην πόλη, υπάρχουν ολόκληρες περιοχές, όπου, στην κυριολεξία, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Οι υποδομές της πόλης ακόμη είναι υπό κατάρρευση. Αποχετευτικό σύστημα, ύδρευση, ηλεκτρική ενέργεια, τηλεπικοινωνίες είναι έννοιες που ηχούν για μεγάλο μέρος του πληθυσμού ως άγνωστες λέξεις. Η ηλεκτροδότηση έχει αποκατασταθεί μόνο για το 60% των κατοίκων που έχουν παραμείνει εννοείται. Το φυσικό αέριο κατά 40%.

Οπου το πόσιμο νερό είναι διαθέσιμο, οι διαρροές στο σύστημα ύδρευσης της πόλης έχουν σαν αποτέλεσμα να χάνονται τουλάχιστον 70 εκατομμύρια γαλόνια ημερησίως, δηλαδή πολύ περισσότερο από όσο φτάνει στα σπίτια των κατοίκων. Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Times Picayune, το σύστημα ύδρευσης της πόλης παρέχει περί τα 130 εκατομμύρια γαλόνια ημερησίως, αλλά στους κατοίκους φτάνουν μόνο 50 εκατομμύρια! Οι κάτοικοι δηλώνουν στην εφημερίδα ότι η πίεση του νερού είναι τόσο χαμηλή, που το συλλέγουν σταλαγματιά σταλαγματιά. Κατά συνέπεια, οι πυρκαγιές και τα προβλήματα που δημιουργούνται στο αποχετευτικό σύστημα αποτελούν μέγιστους κινδύνους για τη ζωή των κατοίκων. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι στην πλέον φτωχή και μαύρη συνοικία Λόουερ Νάινθ Γουόρντ η ύδρευση ακόμη δεν έχει αποκατασταθεί. Φυσικά, από την άλλη πλευρά, οι πολιτικοί της και οι αξιωματούχοι συνέχεια δίνουν συνεντεύξεις Τύπου για την αποπεράτωση της ανοικοδόμησης «ακόμη καλύτερα» και την επανέναρξη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε περιοχές, όπως Γαλλικός Τομέας και Γκάρντεν Ντίστρικτ, ως αποδεικτικό στοιχείο της προόδου της ανοικοδόμησης... περιοχές, που πλημμύρισαν μεν, αλλά δεν καταστράφηκαν όπως οι φτωχές και εργατικές περιοχές που εξακολουθούν να παραμένουν στα αζήτητα.

Το Δημόσιο Εκπαιδευτικό Σύστημα καταρρέει με μόλις συνολικά 34 σχολεία να είναι έτοιμα να ανοίξουν αυτή τη σχολική χρονιά. Ομως, ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα «ανθίζουν» και με ομοσπονδιακά και πολιτειακά κονδύλια, εν αντιθέσει με τα δημόσια που κλυδωνίζονται από τα χρέη και τις καταστροφές. Συνολικά, 56 ιδιωτικά ιδρύματα θα ανοίξουν τις πύλες τους, περιλαμβανομένων 33 καινούριων! Χρυσή ευκαιρία και για την προώθηση του σχεδίου ιδιωτικοποίησης της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, η κατάσταση που επικρατεί είναι επιεικώς απελπιστική. Σύμφωνα με το Κέντρο Στατιστικής για την Ευρύτερη Νέα Ορλεάνη (Greater New Orleans Data Center), λιγότεροι από το ένα τέταρτο των βρεφονηπιακών σταθμών θα λειτουργήσουν φέτος και η συντριπτική πλειονότητα αυτών στο Γκάρντεν Ντίστρικτ και άλλες περιοχές που ευημερούν.

Ουδεμία βελτίωση έχει καταγραφεί από τις αρχές του χρόνου και στο δημόσιο σύστημα συγκοινωνίας και το οδικό σύστημα, ενώ και το δημόσιο συγκοινωνιακό σύστημα καταρρέει. Φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχουν καμία αξία στο νέο καπιταλιστικό παράδεισο που αναδύεται, στη «Ζώνη Ευκαιρίας του Κόλπου», όπως ονόμασε τις πολιτείες που επλήγησαν η αμερικανική κυβέρνηση.