1) Σταυρούλα Σαμαϊλίδου Βάκου: «Χρόνια οργής»

2) Παναγιώτης Δ. Ζαμπέλης: Πλούμιστα, στον ιστό της αράχνης

3)Γιώργης Α. Μελάς: Στους λαβύρινθους της συνείδησης

Τα βιβλία: 1) «Χρόνια οργής», « Πλούμιστα, στον ιστό της αράχνης» και « Στους λαβύρινθους της συνείδησης» γράφτηκαν από Λάκωνες προοδευτικούς συγγραφείς (το πρώτο γράφτηκε για Λάκωνες)κι εκδόθηκαν όλα από την « ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ», της Σπάρτης. Το περιεχόμενό τους είναι διαφορετικό, ο στόχος τους, όμως, ένας: οι περιοχές Αρνα, Πλούμιστα, Κροκεές και τα γύρω χωριά, κοσμήθηκαν από τη φύση με ξεχωριστό κάλλος και οι άνθρωποί τους αγωνίζονται για τη διαφύλαξή τους από παράλογες, καταστροφικές επεμβάσεις στη φύση, την ιστορία και τις παραδόσεις τους. Αυτές είναι τόσο ζωντανές ακόμα, ώστε κίνησαν το ενδιαφέρον για να τυπωθούν, για να μην υπάρχουν λαθεμένες δοξασίες ότι τάχα η Λακωνία είναι μαύρη κι αντιδραστική ως το κόκαλο.

Στα «Χρόνια οργής» γινόμαστε μέτοχοι ενός ανθρώπινου δράματος. Δυό νέοι, η Αργυρώ Σταυροπούλου, από τη Βασσαρά Λακωνίας κι ο δάσκαλος Δημήτρης Βάκος από τη Μεταμόρφωση Μολάων, δεμένοι με όμορφη αγάπη, δόθηκαν στον αγώνα για την ελευθερία κατά την ιταλοερμανική κατοχή. Παρά τη μεγάλη δράση τους επιζούν, για να βρουν φριχτό τέλος (τους εκτέλεσαν) στην περίοδο του Εμφυλίου από συντοπίτες Χίτες.

Κείμενο καλογραμμένο, δείχνει στόφα πυκνοϋφασμένη, διαποτισμένη με μεγάλη αγάπη και μυστική ?επικοινωνία? με τους πρωταγωνιστές.

Το δεύτερο: «Πλούμιστα, στον ιστό της αράχνης», γραμμένο από δάσκαλο που πέρασε τη ζωή του, δουλεύοντας ως ναυτικός και τώρα είναι άνεργος, εκπλήσσει με τη βαθύτατη γνώση για την ιστορία και τη φυσική καλλονή αυτού του τόπου. Ασμα ασμάτων οι περιγραφές του συγγραφέα που ξεσπά ενάντια στις απερίσκεπτες ενέργειες (Απόφαση Νομαρχιακού Συμβουλίου Λακωνίας) που θέλουν να μετατρέψουν την περιοχή σε σκουπιδότοπο. Περιοχή που γέννησε τον μεγάλο ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο. Εκεί υπάρχει ακόμα το πατρικό του σπίτι, που υπολόγιζαν να γίνει μουσείο. Επιτέλους, πρέπει να σταματήσουν οι επιπολαιότητες και να διαφυλάξουμε, καιρός ου μενετός, ό,τι απλόχερα έχει δημιουργήσει η φύση κι ο άνθρωπος.

Στο τρίτο βιβλίο: «Στους λαβύρινθους της συνείδησης», ο Γιώργης Α. Μελάς, (που πήρε την πρωτοβουλία να στείλει τα τρία βιβλία, που γνωστοποιεί τι ώθησε τους τρεις συγγραφείς στα ενδιαφέροντα αυτά γραπτά), μας κοινωνεί στην πρώτη ποιητική συλλογή του, που χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Οι άλλοτε μελωδικοί κι άλλοτε αγωνιστικοί κι επικοί στίχοι του μιλούν για τους αγωνιστές του τόπου του, τις ομορφιές της φύσης, την αγάπη, τον ανθρωπισμό, το δίκιο.

«Να μου 'χεις/

κάπου εκεί κοντά όξω απ' την πόρτα σου/

κι ένα χαλκά, μια πέτρα, ένα δεντρί,/

κάτι πριν ν' αποκοιμηθώ/

να δέσω απάνου του την ελπίδα μου/

μη φύγει και μ' αφήσει να χαθώ/

μες στο βαθύφωνο της νύχτας».