Πόσο ακόμη θα εξακολουθεί ο Ελληνας πολίτης να πιστεύει στον μύθο ότι τα προβλήματα της Αυτοδιοίκησης είναι τοπικά; Επιβάλλεται πλέον να συνειδητοποιηθεί άμεσα ότι η διαχείριση των προβλημάτων του χωριού, της πόλης και του νομού, από τις Δημοτικές και Νομαρχιακές αρχές, έχει πολιτικό και μόνο πολιτικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ο σεβασμός και η προστασία του περιβάλλοντος, η Υγεία και η Παιδεία, οι εργασιακές σχέσεις των δημοτών, αλλά και η προστασία του περιβάλλοντος, και οι πολιτισμικές δραστηριότητες της περιοχής, είναι θέματα που εκφράζουν και αντανακλούν το ιδεολογικό υπόβαθρο των τοπικών αρχόντων.

Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι μόνο η διαχείριση - που πολλές φορές είναι κακή και συχνά προκλητική - των όσων ελάχιστων ψιχίων της παρέχει η πολιτεία. Ο ρόλος της είναι κυρίως, εκτός από το αυτονόητο της χρηστής διαχείρισης των υπαρχόντων, η διεκδίκηση από την πολιτεία αυτών που κάθε φορά οι πολίτες έχουν ανάγκη για την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών συνθηκών ζωής. Δυστυχώς όμως, είναι φανερό διαρκώς και περισσότερο ότι τα πράγματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οδεύουν από το κακό προς το χειρότερο. Αλλά ποιος ελέγχει εδώ και αρκετές δεκαετίες την Τοπική Αυτοδιοίκηση πλην των εναλλασσομένων κυβερνήσεων και αξιωματικών αντιπολιτεύσεων; Αρα τις πταίει πλην αυτών;

Πότε η Τοπική Αυτοδιοίκηση διεκδίκησε και απαίτησε από την πολιτεία τη συμμετοχή της στη διαμόρφωση θεσμικών πλαισίων για καίριας σημασίας ζητήματα, όπως - μεταξύ άλλων - η δασοπροστασία, η αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση της χώρας; Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι ακούσαμε από αρκετούς υποψήφιους, υποστηριζόμενους από τα δύο μεγάλα κόμματα ότι δέχονται τις καταστροφές από τις πρόσφατες πλημμύρες, ως «μοιραίο αποτέλεσμα φυσικών φαινομένων». Ωστόσο, όμως είναι ολοφάνερο ότι οι καταστάσεις αυτές είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, τις οποίες υπηρέτησαν με συνέπεια, ακολουθώντας την τακτική του πτωχοπροδρομικού θυμιατίσματος, όλοι οι τοπικοί άρχοντες που εναλλάξ επρόσκειντο στην εκάστοτε κυβέρνηση και στην εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση.

Ακούσαμε επίσης τους δύο μονομάχους του Δήμου Αθηναίων να τάσσονται με μια φωνή υπέρ του περιορισμού του δικαιώματος της διαδήλωσης των πολιτών για κάποια, δίκαια ή μη, αιτήματά τους. Οποία - τυχαία - ταύτιση! Τα κεκτημένα όμως των εργαζομένων, που αποκτήθηκαν με αγώνες και με αίμα, δεν είναι δυνατόν να προσφερθούν από ορισμένους υποψήφιους, ως θυσία στο βωμό του νεοφιλελευθερισμού, της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων.

Αυτή τη φορά, περισσότερο από ποτέ, κάθε νοήμων, ελεύθερα σκεπτόμενος και δημοκρατικός Ελληνας πολίτης, θα πρέπει να καταδικάσει την πολιτική της υποτέλειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην κεντρική εξουσία και να αναδείξει με την ψήφο του τους αγωνιστικούς συνδυασμούς που στηρίζονται από το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, σε ισχυρούς ρυθμιστές των θεμάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και γιατί όχι και της Δημόσιας ζωής στη χώρα μας.