Ολα τα εξάστηλα της αστικής τάξης, «προοδευτικά» και μη.

Κι όμως, στοιχειώδης εντιμότητα χρειάζεται για να δεις απλά πράγματα.

Κοντά στα 30 σίριαλ του σημερινού τηλεοπτικού τοπίου υπηρετούν ένα στόχο: Την ιδεολογική «χλωρίωση» της κοινωνίας! Τι εύστοχο! «Χλωριώνουν» την κοινωνία για να μη μολυνθεί από το μικρόβιο της γνώσης που παράγεται από την ίδια την εμπειρία της: Οτι σ' αυτό το σύστημα, που λέγεται καπιταλισμός, η ανισότητα είναι αξεπέραστη. Γνώση, που αναγκαστικά παραπέμπει στο συμπέρασμα ότι αυτό το σύστημα πρέπει να ανατραπεί. Συμπέρασμα, που αναγκαστικά οδηγεί στην αναζήτηση του εργαλείου για την ανατροπή...

Ε, αυτήν την απλή αλήθεια κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να συσκοτίσουν οι κάθε λογής «αριστερές», που υπάρχουν - συντηρούνται από τον ίδιο τον καπιταλισμό με ένα και μόνο στόχο: Τη «χλωρίωση» των συνειδήσεων, έτσι ώστε, αντί το βάθεμα της γνώσης τους να οδηγεί στο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, να ψάχνουν το ξεπέρασμα της ανισότητας μέσα από διεκδικήσεις οικονομικής βελτίωσης ενός όλο και περισσότερο αυξανόμενου περιθωρίου, που γεννά η καπιταλιστική πραγματικότητα στην εποχή της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, δηλαδή στην εποχή του ιμπεριαλισμού - φτου κακά...

Ολη αυτή η «δημοκρατική αριστερά» δηλώνει το ίδιο αδιέξοδο: Μπροστά σε μια μηχανή που τρέφεται με ζωντανή εργατική δύναμη για να παράγει κέρδη, οι «αριστεροί» απολογητές του καπιταλισμού ψάχνουν να βρουν «δημοκρατική» διέξοδο. Ε, δεν υπάρχει!

Για να ξαναγυρίσουμε στα εξάστηλα: Οταν μπρος στα μάτια σου, εσένα του δημοσιογράφου, υπάρχουν όλα τα στοιχεία που λένε πως η κυβέρνηση της ΝΔ σε άμεση συμπαιγνία με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιμένουν στην προώθηση του στρατηγικού στόχου του κεφαλαίου για μια Παιδεία που θα παράγει ανθρώπους - «ρομπότ», κρέας για τις μηχανές του κέρδους, κι εσύ προσπερνάς τα πραγματικά στοιχεία και κάνεις εξάστηλα ανώδυνα λογοπαίγνια, ε, ακόμα και στην πιο «αντιεξουσιαστική» εκδοχή σου ως «Τύπος», ένα μόνο ρόλο παίζεις: Της συσκότισης, του αποπροσανατολισμού, της υπεράσπισης του «δημοκρατικού» καπιταλισμού, που δε χρειάζεται να ανατραπεί, αλλά μόνο να αποκτήσει ικανούς πολιτικούς διαχειριστές. Ε, αυτός ο ρόλος δεν είναι απλά άχαρος. Είναι επικίνδυνος.