Η κινητοποίηση της ΝΑΣ στα διόδια της Ελευσίνας«επέβαλε» το αυτονόητο: Ελεύθερη διέλευση στους οδηγούς

Αναδείξαμε την καθοριστική σημασία για το αύριο και την προοπτική που έχει η καταδίκη της εναλλαγής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στη διακυβέρνηση, της πολιτικής του εγκλωβισμού και του συμβιβασμού στην κυρίαρχη πολιτική.

Επιμείναμε στον πολιτικό χαρακτήρα της μάχης των τοπικών εκλογών, παίρνοντας υπόψη τις αρνητικές εξελίξεις στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πιο συγκεκριμένα αυτές που συνδέονται με την ελλιπή κρατική χρηματοδότηση, την εμπορευματοποίηση της κοινωνικής πολιτικής, των ιδιωτικοποιήσεων, τη διασύνδεση των τοπικών οργάνων με τα επιχειρηματικά μεγαθήρια και την κερδοσκοπία τους. Θέσαμε ως κριτήριο επιλογής ανάμεσα σε δημάρχους και νομάρχες, γυναίκες και άνδρες, αγωνιστές ή διαχειριστές»(Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ «για τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών της 15ης Οκτώβρη 2006»).

* * *

Οι παραπάνω εκτιμήσεις της ΚΕ του ΚΚΕ επισημαίνουν πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν μια γενικευμένη πολιτική αναμέτρηση, κόντρα στην κάλπικη, όπως αποδείχτηκε αμέσως μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών, προπαγάνδα των άλλων πολιτικών δυνάμεων περί «αυτοδιοικητικού χαρακτήρα μάχη», για ανάδειξη των «άξιων προσώπων» να διαχειριστούν την καθημερινότητα των τοπικών κοινωνιών. Κάλπικη γιατί επιδίωξε τη συσκότιση των διαχωριστικών γραμμών και σε όφελος ποιων κοινωνικών δυνάμεων ασκείται πολιτική από την Αυτοδιοίκηση, την επιβολή αταξικών κριτηρίων για ψήφο, αλλά και γιατί σκόπιμα πρόβαλε την ανάγκη ότι στις λεγόμενες τοπικές κοινωνίες τα προβλήματα είναι τα ίδια για όλους. Και η δράση της Αυτοδιοίκησης το ίδιο ωφέλιμη για όλους. Επομένως, το ζητούμενο ήταν η εκλογή των κατάλληλων «διαχειριστών» και όχι η πολιτική του κάθε συνδυασμού που στηριζόταν από συγκεκριμένα κόμματα ή ανήκαν σ' αυτά. Ετσι επιδιώχτηκε, απ' όλα τα επιτελεία του κατεστημένου, η μάχη των τοπικών εκλογών να δοθεί κάτω από συνθήκες απόλυτου αποπροσανατολισμού. Με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να πείσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα ότι αυτό που κρίνεται είναι αποκλειστικά και μόνο το εάν η πλατεία θα είναι καθαρή, εάν θα φυτευτούν κάποια δέντρα, εάν θα βελτιωθεί η εικόνα της πόλης. Προσπάθησαν να κρύψουν το κυριότερο. Οτι στις πόλεις ζουν και εργάζονται άνθρωποι που η αντιλαϊκή πολιτική χτυπά αλύπητα τα δικαιώματά τους. Βεβαίως, μετά τις εκλογές όλα αυτά τα κόμματα προσέδιδαν γενικευμένο πολιτικό χαρακτήρα, επιδιώκοντας να προβάλουν το κατά πόσο η πολιτική τους εγκρίθηκε από τις λαϊκές δυνάμεις. Ζήτημα που το ΚΚΕ και οι συνεργαζόμενες δυνάμεις είχαν επισημάνει από την έναρξη της περιόδου των εκλογών, σχεδόν ένα χρόνο πριν.

Ευθύς εξαρχής οι αγωνιστικοί συνδυασμοί που στήριξαν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση και η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών έδιναν αυτή τη γενικευμένη πολιτική μάχη με γνώμονα τα πραγματικά, καθημερινά προβλήματα της λαϊκής οικογένειας. Το μεροκάματο, η σύνταξη, η ασφάλιση, το δικαίωμα στη δωρεάν Παιδεία και Υγεία, κόντρα στην εμπορευματοποίησή τους που γίνεται και μέσω της Αυτοδιοίκησης, το δικαίωμα στη συμμετοχή σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, οι ελεύθεροι χώροι, το περιβάλλον, τα έργα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι την κερδοφορία των επιχειρηματιών.

Ολα εκείνα που από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών ήρθαν ξανά στην επιφάνεια. Ολα εκείνα για τα οποία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι πήραν συγχωροχάρτι από την κάλπη των τοπικών εκλογών.

Στην αρχή της σχολικής χρονιάς «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» (ΝΑΣ) και «Συμπαράταξη για την Αθήνα», όλα τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, με μαζικές εξορμήσεις κατήγγειλαν την εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Επίσης, κατήγγειλαν το γεγονός ότι κάθε χρόνο η λαϊκή οικογένεια αναγκάζεται να πληρώνει «χρυσή» τη μόρφωση των παιδιών της. Με την έναρξη του αγώνα κάλεσαν το λαό να κάνει δική του υπόθεση το ζήτημα για Παιδεία των λαϊκών αναγκών και να αποτελέσει αυτό κριτήριο ψήφου για να καταδικαστούν όσοι έχουν αποφασίσει η Παιδεία να μετατραπεί σε εμπόρευμα, να οδηγεί στην αμάθεια τα παιδιά του λαού και οι λειτουργοί της να ζουν με μισθούς πείνας.

Μίλησαν και έκαναν προτάσεις για την πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη. Και, βέβαια, δεν είναι πραγματικότητα τα «οράματα» των υποψηφίων που αποδέχονται και στηρίζουν την Αυτοδιοίκηση ως ένα ακόμα παρακλάδι της «ελεύθερης αγοράς». Μίλησε κανείς τους για το εισόδημα των εργαζομένων ή μήπως έθεσε διεκδικήσεις;

Αντίθετα, οι αγωνιστές υποψήφιοι προέβαλαν τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για 1.300 κατώτερο μισθό και 1.050 κατώτερη σύνταξη και ασφάλιση για όλους. Και όλα αυτά δεν ειπώθηκαν στον «αέρα». Ηταν συνέχεια ενός αγώνα που δίνει το ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο εργασίας. Ακούστηκαν τα αιτήματα που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες. Στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων στους δήμους υπογράμμισαν πως είναι κάθετα αντίθετοι στη μερική απασχόληση. Το ίδιο έκανε, φυσικά, και σε ό,τι αφορά τα «ευέλικτα» ωράρια, αλλά και σε πάσης φύσεως συμβάσεις. Ηρθε σε ρήξη με τις δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που μέσα από την ΚΕΔΚΕ «πέρασαν» απόφαση για την υλοποίηση της μερικής απασχόλησης στους δήμους.

Προβάλλοντας τους στόχους και τις διεκδικήσεις για ικανοποιητικό εισόδημα για τη λαϊκή οικογένεια, για δουλιά για όλους με πλήρη δικαιώματα κλπ. πρόβαλαν και θέσεις και διεκδικήσεις σε άλλα ζητήματα, που όμως έχουν άμεση σχέση με τη ζωή της λαϊκής οικογένειας. Μίλησαν για πάγωμα και σταδιακή κατάργηση των ανταποδοτικών τελών, ενώ πραγματοποίησαν δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια σε κάθε χαράτσι που επιβαρύνει τους εργαζόμενους.

Η ΝΑΣ «άνοιξε» τα διόδια και «εφάρμοσε» το αυτονόητο: Ελεύθερη πρόσβαση στους δρόμους, οι οποίοι έχουν κατασκευαστεί με τα χρήματα του λαού. Το ίδιο έκανε και με τις παραλίες της Αττικής, όπου, σε μια συμβολική κίνηση, τις «παρέδωσε» εκεί που ανήκουν. Για τρεις Κυριακές, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, κατήργησε το εισιτήριο γιατί θεωρεί πως ο φυσικός πλούτος δεν είναι προϊόν που το απολαμβάνουν μόνο όσοι έχουν το αντίτιμο.

Οι υποψήφιοί μας, σε όλη τη χώρα, δεν άφησαν έξω απ' την προεκλογική τους δραστηριότητα το ζήτημα της Υγείας με περιοδείες σε νοσοκομεία. Εξέδωσαν συγκεκριμένες θέσεις για ένα σύστημα Υγείας για όλο το λαό, μακριά από την ιδιωτικοποίηση που επιχειρείται απ' την κυρίαρχη τάξη. Η ΝΑΣ και η «Συμπαράταξη» βρέθηκαν δίπλα στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και τους εργαζόμενους σε αυτά. Στον «Ευαγγελισμό», στο ΚΑΤ, στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, στον «Αγ. Σάββα» και σε πολλά άλλα. Τάχθηκαν ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για συγχώνευση - και υποβάθμιση - των νοσοκομείων «Αγ. Βαρβάρα» και «Αττικόν» και συμπαρατάχτηκαν με τον αγώνα των εργαζομένων της Δυτικής Αττικής.

Δεν άφησαν απ' έξω και το θέμα των ναρκωτικών με εκδηλώσεις, αλλά και κατάθεση υπομνήματος όλων των συνδυασμών της Αττικής στον υπουργό Υγείας. Εθεσαν τα καίρια ζητήματα του ελεύθερου χρόνου, των σύγχρονων αναγκών του κάθε εργαζόμενου. Καταδίκασαν τον Πολιτισμό της παρακμής που «προσφέρεται» και διεκδίκησαν και διεκδικούν οι Τέχνες και τα Γράμματα να αποτελούν λαϊκό δικαίωμα. Συνεχίζοντας τη δραστηριότητά τους όλο το προηγούμενο διάστημα, έθεσαν στο επίκεντρο τα ζητήματα των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου, της προστασίας του περιβάλλοντος. Τέλος, να θυμίσουμε και τη σημαντική πρωτοβουλία ΝΑΣ και «Συμπαράταξης» να καταθέσουν τις θέσεις για το σημαντικό ζήτημα της πυροπροστασίας.

Ολα τα παραπάνω είναι απλά μια γεύση από τη δραστηριότητα που ανέπτυξαν οι αγωνιστικοί συνδυασμοί. Δείχνουν, όμως, τη σαφή κατεύθυνση της πολιτικής τους. Να δουν οι εργαζόμενοι κατάματα την πραγματικότητα, να δουν τους υπεύθυνους των προβλημάτων τους και να ψηφίσουν με κριτήριο ποια πολιτική είναι σε όφελός τους. Να συνειδητοποιήσουν ότι ο απεγκλωβισμός απ' το δικομματισμό και τους ΣΥΝεργαζόμενους μ' αυτόν και η ενίσχυση των αγωνιστικών συνδυασμών αποτελεί μονόδρομο. Γιατί η μείωση των πολιτικών δυνάμεων της πλουτοκρατίας στην Αυτοδιοίκηση θα σήμαινε καταδίκη της πολιτικής τους και σε επίπεδο διακυβέρνησης και στους δήμους και τις νομαρχίες. Θα δυνάμωνε τον αγωνιστικό πόλο διεκδίκησης για λύση στα λαϊκά προβλήματα και μέσα από το θεσμό της Αυτοδιοίκησης. Θα δημιουργούσε ένα σύμμαχο απ' αυτό το θεσμό στη λαϊκή πάλη.

Επομένως, μ' αυτό το κριτήριο εκτιμάμε την ψήφο στους αγωνιστικούς συνδυασμούς. Ψήφος που συνειδητά επιλέγει την κόντρα με την πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας και των αναχωμάτων στη ριζοσπαστικοποίηση όπως ο ΣΥΝ. Είναι ψήφος που καταγράφει την αντίθεση στην πολιτική της πλουτοκρατίας, που ανιχνεύει το δρόμο για τη φιλολαϊκή πολιτική. Αυτή τη δυναμική καταγράφει το εκλογικό αποτέλεσμα στους αγωνιστικούς συνδυασμούς. Και είναι μια κατάκτηση για τη συνέχεια στους αγώνες, στη συσπείρωση δυνάμεων κατά της πολιτικής της πλουτοκρατίας, στην ενίσχυση της ταξικής πάλης.