H "τριετής εργασιακή ειρήνη", που συμφωνήθηκε προχτές στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), έχει γενικότερη σημασία για το εργατικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι, ακριβέστερα οι εκπρόσωποί τους, εμφανίζονται να συναινούν σε μέτρα σε βάρος των συμφερόντων τους, όπως η μείωση των αποδοχών, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας" της επιχείρησης. Και αυτό συμβαίνει, όταν η επιχείρηση έχει κέρδη! Την περασμένη χρονιά, τα κέρδη της ΕΒΖ, έστω και αν μειώθηκαν, ξεπέρασαν τα 5 δισ. δρχ. (!). Κι όμως, οι εργαζόμενοι δέχονται να χειροτερέψει η κατάστασή τους, προκειμένου να αυξηθούν περισσότερο.

Αυτή ακριβώς η συμπεριφορά είναι που ενθαρρύνει κυβέρνηση και εργοδοσία, να γίνονται περισσότερες απαιτητικές, αξιώνοντας νέες υποχωρήσεις. Χαρακτηριστικό του μηνύματος που στέλνει η "συμφωνία" στην ΕΒΖ είναι το χτεσινό κύριο άρθρο της νεοφιλελεύθερης "Εξουσίας", η οποία δεν έχασε βέβαια την ευκαιρία να αναπαράγει στη διαπασών το "παράδειγμα", ζητώντας να γενικευτεί σε όλες τις ΔΕΚΟ. Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: "Η πράξη των εργαζομένων στην ΕΒΖ, οι οποίοι ήρθησαν στο ύψος των περιστάσεων, μπορεί να αποτελέσει τον "πιλότο" για ανάλογες διευθετήσεις σε προβληματικές επιχειρήσεις, όπως η "Ολυμπιακή", ή ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών, αρκεί βεβαίως να αποδειχθεί πως από την πλευρά της κυβέρνησης υπάρχει η πολιτική βούληση για διαδικασίες εξυγίανσης" (!).