Είναι αναμενόμενο, ο προσανατολισμός, η δομή και το είδος των εξοπλισμών των Ενόπλων Δυνάμεων να ακολουθεί και υπηρετεί τις αλλαγές, που καταγράφονται, τόσο στο γενικότερο ΝΑΤΟικό πλαίσιο, όσο και στην αλλαγή της στρατηγικής της εγχώριας άρχουσας τάξης. Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, κινούνται οι αλλαγές που αποφασίστηκαν χτες στο ΚΥΣΕΑ. Είναι ολοφάνερο ότι πλέον δεν μπορεί η κυβέρνηση να μιλάει για αμυντικό προσανατολισμό στις Ενοπλες Δυνάμεις, αφού, αφ' ενός, αποφεύγει, στην επίσημη ανακοίνωση, να κατονομάσει ακόμα και την "τουρκική απειλή" και, από την άλλη, η αναδιάταξη που σχεδιάζεται είναι οργανικά ενταγμένη στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, επιδιώκοντας, ταυτόχρονα, να υπηρετήσει σχέδια της κυβέρνησης Σημίτη - και όχι μόνο - για"ηγεμονικό ρόλο" στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και του Ευξείνου Πόντου, όπως αποκάλυψε ο Α. Τσοχατζόπουλος, για χάρη των πετρελαίων της Κασπίας και των πολυεθνικών. Η υποστήριξη αυτού του "ηγεμονικού ρόλου" περνάει μέσα από τις στρατιωτικές επεμβάσεις, όπως αποδείχτηκε στις περιπτώσεις της Βοσνίας και κυρίως της Αλβανίας.

Είναι φανερό, δηλαδή, ότι ο προσανατολισμός των Ενόπλων Δυνάμεων και το νέο αμυντικό δόγμα κλίνει περισσότερο στην επίθεση παρά στην άμυνα, την προστασία, δηλαδή, των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Αποτελεί, με άλλα λόγια, την καλύτερη προϋπόθεση και εγγύηση για να εμπλακεί η χώρα και ο λαός σε περιπέτειες και τυχοδιωκτισμούς.