Μέσα στην ελληνική επικράτεια, και μάλιστα στην καρδιά της Αθήνας, δημιουργήθηκε, τα τελευταία χρόνια, μια άλλη, ιδιότυπη, ιδιωτική, και λίαν προσωποπαγής, "επικράτεια". Η "επικράτεια" των πολλαπλών και πολυσχιδών επιχειρήσεων Λαμπράκη. Η "επικράτεια" αυτή αλλιώς ξεκίνησε κι αλλιώς καταλήγει, κλιμακούμενη. Μια γυναίκα, αφοσιωμένη δασκάλα του λυρικού είδους, η Αλεξάνδρα Τριάντη, από καημό που στον αρχαίο τόπο των Μουσών η μουσική περιφρονούνταν από την πολιτεία, δώρισε την περιουσία της, για να αποκτήσει η μουσική μια στέγη. Δε θα θυμίσουμε, λεπτομερώς, πώς ξεκίνησε η υπόθεση του Μεγάρου Μουσικής (ΜΜ), του οποίου η ανέγερση κρατούσε χρόνια, οπότε ως "μεσσίας" για την ολοκλήρωσή του - με κρατικές δαπάνες πλέον - παρενέβη ο Χρ. Λαμπράκης. Παρέμβαση, που είχε σχέση με τα νέα πολιτικά "ήθη", που καθιέρωσε η οκταετία του ΠΑΣΟΚ, αυτοδιαψεύδοντας τις διακηρύξεις του ("3η του Σεπτέμβρη") και τα προεκλογικά "σοσιαλιστικά" του "θα". Παρέμβαση, που δε θα γινόταν, αν δεν εξυπηρετούσε τους μακράς πνοής σχεδιασμούς του ισχυρότερου - με τα τότε δεδομένα - εκδότη. Παρέμβαση, που δεν αρκέστηκε στην ανέγερση του ΜΜ, ούτε καν με το "γενικό κουμάντο" σ' αυτό.

Τα χρόνια λειτουργίας του ΜΜ απέδειξαν ότι και η απαίτηση και η ικανοποίησή της ήταν πολλαπλάσιες. Αλίμονο, αν αρκούνταν ο "μεσσίας", μόνο με ένα Μέγαρο Μουσικής. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη... Αλίμονο, κι αν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έκαναν τσιγκουνιές, ανταμείβοντάς τον μόνο με ένα ΜΜ. Τι είναι ένα ΜΜ μπροστά στα αλλεπάλληλα, παράλληλα, διασταυρούμενα, ακόρεστα "οράματα" του εκδότη και των "θυγατρικών" εταιριών του; Ετσι οι εταίροι του δικομματισμού τον αντάμειψαν πολλαπλάσια. Του πρόσφεραν ένα "δαίδαλο" κοινοτικών και εθνικών κονδυλίων και δίχως χρονολογία λήξης, για να "ευεργετεί" και να "εκπολιτίζει" όχι μόνο τον ντόπιο πληθυσμό, αλλά και τον απόδημο και το "διεθνή χώρο". Στο "δαίδαλο" αυτό έχει χαθεί ο μίτος και του ύψους των χαρισμένων κονδυλίων, και του αριθμού, και των ειδών των εταιριών του. Ακόμα και νέων, υπό εκκόλαψη, "οραμάτων" του Χρ. Λαμπράκη. Λόγου χάρη η φημολογούμενη επιχειρηματική παρέμβαση σε ΑΕΙ στην επικράτεια του... Αιγαίου. (Κάτι από την εποχή της Μ. Μερκούρη θυμίζει αυτό. Εξάλλου τέτοια "οράματα" για να αποφέρουν δε γίνονται "άρπα κόλλα" και μάλιστα από έναν "τελειομανή").

Για έναν τέτοιο "τελειομανή" είναι απαραίτητη μια "μόστρα". Και δη μια πολιτιστική "μόστρα". Και οι συνεταίροι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν του την αρνήθηκαν. Του την έδωσαν στο "πιάτο" που λέγεται κέντρο της Αθήνας, για να φτιάξει ως άλλος "πολίτης Κέιν" το τεράστιο, "απλησίαστο" από τους "ιθαγενείς", "άπαρτο κάστρο" του. Το "ορμητήριο" εκδηλώσεων, αλλά και εταιριών, που κάθε μια γεννά δύο και τρεις, διαπλεκόμενες και μη, που λίγο ως πολύ αφορούν τον πολιτισμό με την ευρύτερη έννοια, ή έχουν ως "περιτύλιγμα" τον πολιτισμό. Εκδοτικές: Και εξαγοράζοντας επιτυχείς εκδοτικές φίρμες. Αρχαιολογικές: Με παραχώρηση αρχαίου θεάτρου για το θερινό φεστιβάλ του ΜΜ. Με κινηματογράφηση - βιντεοσκόπηση - φωτογράφιση - καταγραφή - αρχειοθέτηση αρχαιολογικών χώρων, μουσείων, μεμονωμένων αρχαιοτήτων για κάθε τεχνολογικού μέσου εμπορευματικές εκδόσεις και "εκπαιδευτικά προγράμματα" για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Καλλιτεχνικές: Μουσικές (κάθε εποχής, εθνότητας και είδους), θεατρικές (λυρικού θεάτρου, πρόζας και αρχαίου δράματος), χορευτικές, κινηματογραφικές, εικαστικές εκδηλώσεις, κυρίως με τη συνεργασία ξένων μάνατζερ - μεταπρατών (να μη χάσουμε και ως χώρα τις... παραδόσεις μας). Αρχειακές: Με τη "Βιβλιοθήκη των Μουσών - Βιβλιοθήκη των Τεχνών" ("τα πλούσια αρχεία της εκτός της μουσικής θα φιλοξενούν το θέατρο, τις εικαστικές και άλλες τέχνες"). Ερευνας: Με τη λειτουργία Πρότυπου Κέντρου Μουσικής Ερευνας. Μουσικής εκπαίδευσης: Αυτή η δραστηριότητα ακόμα μελετάται. Περιβαλλοντικές: Τα περί διάσωσης των δασών από το Ιδρυμα Λαμπράκη, δεν τα είδαμε ακόμη...

Εκείνο που, όμως, είδαμε είναι η βεβήλωση του Πάρκου Ελευθερίας. Το ξερίζωμα του πράσινου. Το ξεθεμέλιωμα ενός θεάτρου, ταπεινού μεν - μεγάλου συμβόλου δε, κατά της δικτατορίας. Αυτό δα έλειπε, ένας "μεσσίας" του πολιτισμού να γειτνιάζει με ταπεινότητες και σύμβολα αντίστασης κατά τυραννικών αρχόντων. Είπε και του παραχώρησαν και τη γύρω του "Μεγάρου" του αδόμητη και δομημένη έκταση. Βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα... Διότι, καθώς τα "οράματα" γεννούν άλλα, ένα κτίριο δε φτάνει. Και δεν πάει να λέει περί παρανομιών κυβέρνησης - Λαμπράκη, σε βάρος του δημόσιου Πάρκου Ελευθερίας, το ανώτατο δικαστικό όργανο της χώρας, το ΣτΕ. Ανώτατος "άρχων" άλλος είναι.

Και ο "άρχων" θέλει και επιχείρηση γκαράζ, χωρητικότητας ακόμα και 2.500 θέσεων, που θα εισπράττει μέρα - νύχτα, βρέξει - χιονίσει, έχει δεν έχει εκδήλωση το ΜΜ, τον αγλέουρα. Και η κατασκευή του δε θα του κοστίσει τίποτα, άλλος θα πληρώσει. Να μην έχει και ένα "Πολιτιστικό Κτίριο", που να διαθέτει και Συνεδριακό Κέντρο; Να κερδίζουν, δηλαδή, από συνεδριακές συναντήσεις, συμπόσια, ημερίδες κλπ., τα ξενοδοχεία, ή το παρακείμενο Πολεμικό Μουσείο και όχι ο "άρχων" του Πολιτισμού; Δε θα ήταν τερατώδης αχαριστία απέναντί του, το να μην του κάνουν και ένα θέατρο όπερας, αφού το σύγχρονης αρχιτεκτονικής αντίληψης ΜΜ δε "συνάδει" με την παραδοσιακή αισθητική της όπερας και του κλασικού μπαλέτου; Θα ήταν σαν να έμεναν άκαρπες τόσες προσπάθειές του, για την "απελευθέρωση" της κρατικής Λυρικής Σκηνής από την υποχρέωση να ανεβάζει όπερες και κλασικά μπαλέτα. Θα ήταν σαν να μην ανταποκρίνονταν οι κυβερνώντες στη μέγιστη "χορηγία" των "οραμάτων" του, που ο λαός πληρώνει. Ευτυχώς, όμως, ανταποκρίνονται. Οπότε κι εκείνος μειδιά (ίσως και να γελά, κομψά βεβαίως), όπως θα έλεγε και η Αλ. Τριάντη, ωσάν νοερώς να διαθέτει μύστακα και να φορά μυστακοδέτη...