- Λίγο πριν την "ανατολή" του νέου χρόνου, το ΜΙΝΙΟΝ απέλυσε 10 εργαζόμενους. Γιατί επέλεξε τη δεδομένη χρονική στιγμή γι' αυτήν την πρόκληση;

- Οι επιχειρηματίες δεν κάνουν καμία ενέργεια τυχαία. Οι απολύσεις έγιναν τη δεδομένη χρονική στιγμή, γιατί, αν πραγματοποιούνταν έστω και την πρώτη μέρα του νέου χρόνου, ήταν υποχρεωμένη η επιχείρηση να καταβάλει επιπλέον χρηματικά ποσά στην αποζημίωση, όπως προβλέπει η εργατική νομοθεσία, για παράδειγμα, το επίδομα αδείας. Πιστεύω, όμως, ότι αυτές οι απολύσεις δε θα είναι οι μοναδικές, θα ακολουθήσουν κι άλλες μέσα στο νέο χρόνο. Είναι συνήθης τακτική της εταιρίας. Πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι οι απολύσεις γίνονται με το πρόσχημα της μείωσης των δαπανών. Ωστόσο, το ΜΙΝΙΟΝ είναι από τις πιο εύρωστες επιχειρήσεις, κατέχει την 80ή θέση ανάμεσα στις 500 πρώτες. Στόχος τους είναι, μέσα από απολύσεις, περικοπές και ξεπούλημα τμημάτων, να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, να εξουδετερώσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και, φυσικά, να διαλύσουν το συνδικαλιστικό κίνημα.

- Τι συμβαίνει τον υπόλοιπο χρόνο; Τι αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι;

- Τα προβλήματα των εμποροϋπαλλήλων είναι γνωστά και μεγάλα, ακόμη μεγαλύτερα είναι τα προβλήματα των εργαζομένων σε πολυκαταστήματα. Παραβιάσεις εργατικών δικαιωμάτων σημειώνονται καθημερινά. Παραβιάσεις του ωραρίου, υπερωρίες, που δεν πληρώνονται, απολύσεις των πλήρως απασχολούμενων εργαζομένων και αντικατάστασή τους με ωρομίσθιους. Μόνο στο ΜΙΝΙΟΝ οι ωρομίσθιοι φτάνουν περίπου τους 100, με αυξητικές τάσεις, εντατικοποίηση της εργασίας κι ένα σωρό άλλα. Η τρομοκρατία που ασκείται, προκειμένου να μην πλησιάσουν ή να απομακρυνθούν οι εργαζόμενοι από το σωματείο. Είναι γνωστό ότι όποιος πλησιάσει το σωματείο μπαίνει στο στόχαστρο της εργοδοσίας και το όνομά του φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της λίστας των απολύσεων.

- Ποια είναι η στάση του κράτους, μπορεί να παρέμβει, κι αν ναι, το κάνει;

- Φυσικά και έχει δυνατότητα παρέμβασης το κράτος. Διάθεση δεν έχει, αφού είναι η πολιτική των ως τώρα κυβερνήσεων που οδήγησε στην όξυνση των προβλημάτων των εργαζομένων στο εμπόριο. Είναι η πολιτική της "Λευκής Βίβλου" και του Μάαστριχτ, που υλοποιούν και οι ελληνικές κυβερνήσεις και που οδηγεί στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Στόχος τους είναι να καταντήσουν τον εργάτη υποχείριο του εργοδότη, χωρίς δυνατότητα αντίστασης. Οι Επιθεωρήσεις Εργασίας που υποτίθεται ότι πρέπει να υπερασπίζονται και να προστατεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, όχι μόνο δεν παρεμβαίνουν, αφού τελούν υπό διάλυση μετά την υπαγωγή τους στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, αλλά ακόμα κι όταν παρεμβαίνουν, είναι αμφίβολο ποιον ακριβώς υπερασπίζονται.

- Μένει, λοιπόν, το συνδικαλιστικό κίνημα, να προστατεύσει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Μπορεί να δώσει τη λύση;

- Το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να δώσει λύσεις, αν μπορέσει να οργανώσει τους εργαζόμενους, να τους φέρει κοντά στα σωματεία και στα συνδικάτα, αν μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Μαζί τους μπορεί να αντιδράσει, να υψώσει τη φωνή του και να αντισταθεί. Αλλά, ακόμα κι αν καταφέρουμε να οργανώσουμε τη βάση και να διεκδικήσουμε τα αιτήματά μας μαζικά - όσο υπάρχει το καπιταλιστικό σύστημα - οι λύσεις που θα δοθούν θα είναι "παυσίπονα". Σοβαρές αλλαγές και ριζικές λύσεις στα προβλήματα θα δοθούν μόνο σε ένα σύστημα, που οι εργαζόμενοι θα έχουν τον πρώτο λόγο, σε ένα σύστημα, που θα στηρίζεται και θα στηρίζει τους εργαζόμενους.

Β. Ν.