Πριν ένα χρόνο, όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του ο Ομιλος Παρισιού του ΚΚΕ, έφυγε από κοντά μας ο Γιάννης Δουραλής, όρθιος μέχρι το τέλος κοντά στα ιδανικά και το κόμμα με το οποίο έδωσε αγώνες στη διάρκεια της χούντας στο Παρίσι, όπως και μετά τη μεταπολίτευση. Αλύγιστος και γενναιόδωρος είχε πολλούς πολιτικούς αντιπάλους, δεν κατόρθωσε όμως να φτιάξει εχθρούς.

Με το ΚΚΕ, συνεχίζει η ανακοίνωση, αγωνίστηκε πάνω από 20 χρόνια. Διατέλεσε μέλος της Κομματικής Επιτροπής Γαλλίας και μετείχε κατ' επανάληψη στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Κοινότητας, ήταν αντιπρόεδρός της στην περίοδο 1991 - 94. Επανεκλέχτηκε το Δεκέμβρη του '94, ένα μήνα πριν το θάνατό του, που και ο ίδιος περίμενε με θάρρος και με ανείπωτη αξιοπρέπεια. Απλός οικοδόμος στην αρχή, έφτιαξε δική του οικοδομική επιχείρηση στη συνέχεια και μαζί με τη σύντροφο της ζωής του Τούλα ένα από τα πιο ζεστά ελληνικά εστιατόρια του Παρισιού, το "ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ". Αγωνιστής της δημοκρατίας, κινδύνεψε να απελαθεί από τη γαλλική Αστυνομία και να παραδοθεί στο χουντικό καθεστώς. Η δημοκρατική γαλλική κοινή γνώμη στάθηκε στο πλευρό του, όπως και στο πλευρό όλων των αντιχουντικών, και ματαίωσε την απέλασή του.

Οι σύντροφοί του στο Παρίσι βλέπουν στα πρόσωπα της Τούλας και της κόρης του Ερρικας τον ίδιο το Γιάννη, μια και οι ίδιες μοιράστηκαν από την αρχή τις ιδέες του, τη γενναιοδωρία του και το πάθος του για τη ζωή και τη δουλιά.

Η ελληνική κοινότητα τον θυμάται σαν να ήταν χτες. Και τον θρηνεί, μια και ο Γιάννης, είτε ήταν στην πλειοψηφία, είτε στη μειοψηφία, είχε γνώμονα πάνω απ' όλα το συμφέρον του συνόλου.

• Οι σ. Τράκας Χρήστος και Λόλα Σκανδάλη προσφέρουν στην εφημερίδα του Γιάννη Δουραλή, τον "Ριζοσπάστη", 50.000 δραχμές στον ένα χρόνο από τον θάνατό του.